โรงเตี๊ยมหอมพันลี้เต็มไปด้วยชาวบ้านที่มานั่งประจำโต๊ะอาหาร บ้างก็มาต่อแถวรับอาหารกลับบ้านตามประกาศที่ได้รับเมื่อสามวันก่อนจัดงานฉลองวันเกิดแก่เจ้าของโรงเตี๊ยม อาหารหลากหลายถูกเตรียมไว้จนมากมายพร้อมทั้งแจกเงินบางส่วนแกชาวบ้านและจัดสร้างเรือนพักสำหรับคนเร่ร่อนที่ต่อเติมในทุก ๆ ปี
เรือนพักพิงเปิดรับคนเร่ร่อนทั่วทุกสารทิศ สอนงานพร้อมทั้งจ้างผู้สนใจทำสวนปลูกผักเพื่อนำไปขายยังต่างแคว้นสร้างรายได้เข้าโรงเตี๊ยมได้อีกทาง
เพล้ง!
“ที่ตรงนี้เป็นของข้า” หลี่หมิงซุนบุตรชายเจ้าของร้านทอผ้าใหญ่ดึงถ้วยน้ำชาจากมือบุรุษรูปงามที่บัดนี้ตวัดสายตามองอันธพาลชอบหาเรื่องอย่างไม่พอใจนัก
“หากเป็นของเจ้าไยข้าได้นั่งตรงนี้” เสียงราบเรียบตอบโดยไม่สนว่าอีกฝ่ายนั้นจะโกรธเคืองมากเพียงใดเพราะตนนั้นคิดแค่ว่าอยากมานั่งจิบชาบ้างเท่านั้น
“เจ้าขอทานกล้าปากดีอย่างนั้นเหรอ!”
เกิดมาหลี่หมิงซุนไม่เคยถูกขัดใจมาก่อนความโกรธจึงมากล้นแทบสิ้นสติ กวาดทุกอย่างลงจากโต๊ะพร้อมกับยกเท้าถีบร่างบุรุษในชุดอาภรณ์เก่า ๆ นั้นจนร่วงลงกับพื้น
เคล้ง!
ร่างหนาดวงตาวาวโรจน์เมื่อรู้สึกถึงแรงกระทืบจากเท้าหนัก ๆ หลายคู่ที่กระหน่ำลงบนร่างของตนไม่ยั้งประหนึ่งต้องการเอาชีวิตตนเสียให้ได้
ฉีเฉิงทนกัดฟันพลิกตัวลุกขึ้นสู้คว้ากาน้ำโยนใส่คุณชายอันธพาลเลือดอาบใบหน้า
“โอ๊ย! เจ้าขอทานชั่วกล้าทำร้ายข้าเชียวหรืออย่าหวังว่าจะรอดชีวิตเลย กระทืบมันให้ตาย!”
คุณชายเอามือกุมหน้าผากมองฉีเฉิงด้วยสายตาเกลียดชัง
เสียงทะเลาะวิวาทต่อสู้ดังลอดเข้าไปด้านในตามด้วยเสียงกรีดร้องของผู้คนที่ถูกลูกหลงจากความเอาแต่ใจของหลี่หมิงซุน
“ถงถงตรงนั้นมีอะไร” ฟางเหนียงหรี่ตามองไปด้านนอกเห็นความชุลมุนก็ทนไม่ไหวเร่งถามสาวใช้คนสนิท
“คุณชายหลี่หมิงซุนมีเรื่องเจ้าค่ะ เห็นว่ามาช้าจึงอยากแย่งโต๊ะผู้อื่น”
ถงถงนึกเกลียดบุรุษชั่วช้าที่เที่ยวหาเรื่องผู้อื่นได้ไม่เว้นแต่ละวัน เห็นว่าบิดาร่ำรวยก็เที่ยวกร่างทำร้ายข่มขู่ผู้อื่น
“นิสัยเช่นนี้ไม่เคยเปลี่ยน” ร่ำรวยแล้วกล้าดีอย่างไรมาก่อกวนในโรงเตี๊ยมของนาง เห็นทีคราวนี้คงต้องจัดการขั้นเด็ดขาดเสียแล้ว
บิดาคุณชายผู้นี้ก็ไม่สอนบุตร ปล่อยให้ทำตัวอันธพาลไปทั่วสงสัยว่านางคงต้องทำหน้าที่ตักเตือนแทน
“นายหญิงจะไปไหนเจ้าคะ” ถงถงวิ่งตามนายหญิงร้องเรียกอย่างตกใจกลัวเหลือเกินว่าจะถูกลูกหลงเข้า
“ข้าไม่ชอบให้โรงเตี๊ยมมีคนทะเลาะวิวาทกัน”
ฟางเหนียงรวบพัดในมือตรงเข้ายังจุดทะเลาะวิวาทอย่างไม่หวั่นเกรง
ร่างสตรีสวมอาภรณ์สีชมพูผู้พยักหน้าให้ผู้คุมในร้านเข้าไปจับกุมตัวคนของคุณชายหลี่หมิงซุนที่ต่อสู้ขัดขืนทว่าก็ไม่อาจต้านกำลังจากผู้คุมที่มีวรยุทธได้