ตอนที่ 2 เศรษฐินีผู้ร่ำรวย

644 Words
โรงเตี๊ยมหอมพันลี้ สตรีในชุดสีชมพูอ่อนเรือนกายสูงผิวขาวราวกับหยกมันแพะเนื้อดีกำลังยืนสำรวจตนเองอยู่หน้ากระจกตั้งแต่คิ้วโก่งเรียงเส้นงามดำขลับเช่นเดียวกับสีดวงตากลมโต ขนตายาวขับให้ดูคมคล้ายกับมีมนต์ขลังคอยสะกดผู้คนที่มองสบมาให้หลงใหลรับกับใบหน้าขาวไร้จุดด่างดำ สองแก้มแดงปลั่งด้วยเลือดฝาดต่างจากสตรีทั่วไปเพราะมารดานางเป็นชาวโพ้นทะเลมาจากดินแดนห่างไกลผิวพรรณใบหน้าจึงแตกต่างจากคนในแคว้น จมูกโด่งรั้นกว่าคนทั่วไปบวกกับริมฝีปากสีชมพูระเรื่อโดยไม่ต้องแต่งแต้มยิ่งเสริมให้นางนั้นงดงามแปลกตากว่าผู้ใด งามคล้ายกับรูปปั้นเทพธิดา…ดุจลูกรักสวรรค์ เรือนร่างนางล้วนมีในสิ่งที่สตรีทั่วไปต้องการสูงสง่าทว่ากลับไม่เก้งก้าง หน้าอกใหญ่เด่นชูชันเบียดชิดไม่หย่อนคล้อย เอวบางรวบไร้ไขมัน สะโพกผายรูปร่างดั่งนาฬิกาทราย กลิ่นกายหอมอ่อน ๆ ด้วยกลิ่นเฉพาะตัวให้คนอยู่ใกล้ผ่อนคลายยามได้สูดดม มารดาเล่าให้ฟังว่าท่านเป็นชาวรัสเซียครอบครัวทำการค้าไม่อยู่กับที่มักออกทะเลไปยังดินแดนต่าง ๆ กระทั่งได้พบรักกับบิดาที่เป็นเจ้าของร้านเครื่องหอมจึงตกลงปลงใจใช้ชีวิตร่วมกันจนมีนางออกมาเป็นพยานความรัก ก่อนที่พวกท่านจะจากไปด้วยโรคระบาดเมื่อนางอายุสิบสามหนาว ‘ฟางเหนียง’ ดรุณีน้อยจึงต้องดูแลกิจการโรงเตี๊ยมหอมพันลี้ของบิดามารดาต่อจนนางอายุได้สิบแปดหนาวกลายเป็นเศรษฐินีผู้ร่ำรวยที่สุดในแคว้น วันนี้เป็นวันครบรอบสิบแปดหนาวนางบรรจงแต่งกายเพราะตั้งใจเปิดโรงเตี๊ยมแจกอาหารฟรีให้กับผู้คนพร้อมกับทำทานมอบเงินบางส่วนแก่ผู้ตกทุกข์ได้ยาก “นายหญิงงดงามมากเจ้าค่ะ ข้าเกิดมายังไม่เคยเห็นผู้ใดงดงามเท่าท่านมาก่อน” ถงถงบ่าวรับใช้คนสนิทมองนายหญิงของตนตาไม่กะพริบ นายหญิงมีใบหน้าต่างจากคนทั่วไปหลายส่วนคงเพราะได้ความงามจากมารดามามาก “เจ้าเองก็งามไม่ต่างกัน ทั้งงดงามทั้งจิตใจดี” นางชมสาวใช้เช่นทุกครั้งเวลาพบเจอหรือแม้แต่ผู้คนทั่วไปเหนียงฟางมักหาข้อดีมาชื่นชมคนเหล่านั้นจนไม่มีผู้ใดคิดร้ายต่อนาง นอกจากงดงามฟางเหนียงยังได้รับความเฉลียวฉลาดจากบิดามาทุกกระเบียดนิ้วรวมกับคำสอนของมารดาต่างยิ่งส่งผลให้ฟางเหนียงมีความรู้รอบด้านทางการขายและการสังเกตพฤติกรรมท่าทางของคู่สนทนาและลูกน้องในปกครองจนสามารถกุมบังเ**ยนได้อย่างเต็มภาคภูมิ “ถงถงข้ามีของให้เจ้า” มือขาวอมชมพูยื่นกำไลหยกเนื้อดีที่เพิ่งประมูลมาเมื่อเดือนก่อนให้กับสาวใช้ที่คอยดูแลช่วยเหลือนางไม่ต่างจากพี่สาว “นายหญิงของสิ่งนี้มีราคาสูงไม่เหมาะกับข้าเจ้าค่ะ” ถงถงไปงานประมูลด้วยทราบดีว่าหยกชิ้นนี้ราคาสูงลิบชนิดที่แม้แต่คุณหนูจวนใหญ่ ๆ บางคนยังหาซื้อไม่ได้ “เจ้ารับไว้เถอะถือเสียว่าเป็นของขวัญวันเกิดข้า” นางหาเรื่องอ้างไปด้วยพร้อมกับมองใบหน้าแสนเกรงใจนั้นอย่างยินดี “ข้าจะไม่ลืมบุญคุณเลยเจ้าค่ะ นายหญิงดีกับข้าเหลือเกิน” ร่างบางคุกเข่าร้องไห้ในความมีเมตตาของเจ้านายเพราะตั้งแต่นางได้มาดูแลเหนียงฟางก็ไม่มีวันใดเลยที่ลำบาก “ใส่เลยสิข้าสวมให้ ออกไปข้างนอกกันเถอะ” ฟางเหนียงบรรจงสวมกำไลให้กับถงถง สาวใช้ลุกขึ้นยิ้มมองกำไลสลับกับเจ้านายพร้อมกับเดินตามหลัง
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD