เกศราเงยขึ้นมองหน้าพ่อของลูก ก็เห็นเขาทำหน้านิ่งๆ ทำไมคราวนี้ไม่เห็นเขามีคำถามกับลูกเลย
"เอ่อ.." เกศรากลัวเขาไม่โอเค ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี
"นะคะคุณแม่ เมื่อกี้คุณพ่อยังทำเลยค่ะ" เด็กหญิงกรธิดาอ้อนแม่ตัวเอง เธออยากเห็นภาพแบบนี้เพราะเมื่อคืนพ่อกับแม่ทะเลาะกัน อยากให้คนทั้งคู่ดีกันได้แล้ว
หญิงสาวพยักหน้าเบาๆ อย่างจนใจ ขยับเข้าไปหาพ่อของลูกที่มองเธอมานิ่งๆ แล้วเอ่ยกับเขา
"ขออนุญาตนะคะ เกศทำเพราะอยากให้ลูกสบายใจค่ะ" ก็เหมือนที่เขาอยากให้ลูกสบายใจ คิดว่าทำตามหน้าที่เขาจะได้รีบไปทำงาน
"ก้มลงมาหน่อยได้ไหมคะ" เธอคิดว่าหากเขย่งปลายเท้าก็คงไม่ถึงแน่นอนในเมื่อเขายืนเต็มความสูงขนาดนี้
"ก็ใช้ความพยายามของตัวเองสิ" มองหน้าแม่ของลูกอย่างท้าทายที่กล้าเอาคืนเขา
'เกศทำเพราะอยากให้ลูกสบายใจ' หึ!
"แต่คุณสูงเกินไปค่ะ เกศเขย่งปลายเท้าก็ไม่ถึงถ้าคุณไม่ก้มตัวลงมา" จะจับเสื้อของเขาก็เกรงว่ามันจะยับยู่ยี่
