The End Of The Affair (Wife Series)

Kabanata 2

Moistcake

My heart pounding like a million times as I followed him inside the café.

May ilang napalingon sa amin at may ilang nagbulongan buhat nang makita ang ayos ko.

Sa wakas ay binitiwan na rin n'ya ang aking palapulsohan. And he sit on the high stole chair na may katapat rin na isang silya. Bilogan ang yari ng lamesa at sakto lamang para sa dalawang tao.

"Ah, ako na ang kukuha ng order n'yo na moistcake," I said in my trembled lips.

"No, just sit there and wait fo the waiter to take our order," sagot niya matapos ay sumenyas na sa parating na waiter.

My heart stilled and everything around me. Halos iyuko ko ang ulo huwag lang akong makilala ng waiter na palaput ngunit talagang imposible iyon mangyari.

"Alondra! Anong ginagawa mo dito?" tanong ng waiter na nakakilala sa'kin.

"Josie! A-Ano... Sinamahan ko lang si, Sir!" nanginginig na boses kong sinabi.

Sumulyap naman ito agad kay Gonzalo matapos ay sa'kin.

"Boss mo? May bago ka na naman raket?" Siniko pa ako nito bago bahagyang ngumisi sa'kin.

"No, actually, sinamahan ko lang siya." Kinagat ko ng mariin ang aking ibabang labi. Hindi malaman kung tama ba ang sinabi.

Her lids narrowed as she tried to read my emotions. Tila hindi naniwala sa una pero sa huli ay tumango ito at bumaling kay Gonzalo.

"Ano pong order nila?" Ngumiti naman dito si Josie. Bakas din sa mukha ang pagkamangha sa nakikita.

"Give us your best seller Moistcake," aniya habang prenteng nakasandal sa kaniyang silya at nakahalukipkip ng upo.

"And your drink, Sir?"

Doon na tumuon ang tingin sa'kin ni Gonzalo na siya nagpabilis ng tahip sa dibdib ko.

"What do you want?" he asked without immersion.

"Uh, black coffee na lang," nahihiya kong sagot.

Sa totoo lang ay may kamahalan ang presyo ng kape dito. Hindi lang kasi kape ang binabayaran dito maging ang mismong pangalan ng café kaya kahit ako ay di magawang tumikhim nito. At ang black coffee lang sa tingin ko ang pinakamura kaya ito na lang ang pinili ko.

"Then, give us two black coffee," aniya kay Josie na tila iba na ang iniisip sa amin.

"Anything you want, Mr. Dela Serna?" Josie asked immediately.

"May gusto ka pabang iba?"

My throat grew thick and my heart started jackhammering. Iba na kasi ang tinging ipinukol sa'kin ni Josie which is made me more uncomfortable an uneasy.

"W-Wala na po," mataman kong sagot.

Nang tumalikod na sa amin ang waitress ay saka pa lamang ako nakahinga ng maayos. Tumuwid naman ang tingin ko kay Gonzalo na siyang sinalubong naman ang mga titig ko.

"Ah, pasensya na kayo. Sa tingin ko hindi yata bagay na sumama ako dito." I started a conversation, para sa ganoon mawala ang kaba sa puso.

"Why not?" he asked with furrowed brows.

"May trabaho pa po kasi ako, saka hindi po ako bagay sa ganitong klaseng lugar... Lalo na kasama ang isang katulad n'yo," diretsahan ko nang sinabi bago sumulyap sa kabilang lamesa.

Alam ko naman na kami ang pinag-uusapan ng mga customer na nandirito ngayon. May ilang nagtataas ng kilay habang ang iba'y panay ang ngisi sa'kin.

I turned my gaze to Gonzalo. Then I saw how his lips moved a bit and remain cool in his seat. Tila hindi alintana ang mga tao sa kaniyang paligid.

"I don't see anything wrong having a coffee with you. Magkakilala naman na tayo diba?" He arch an brows at me and curved his lips as if he was fighting a smile.

Isang buntong hininga ang pinakawalan ko. Tama naman siya, walang masama. Saka sino naman mag-iisip na may kakaiba sa amin? Sa ayos ko at sa pustora n'ya? Malamang walang maniniwalang may namamagitan sa amin. My heart cracked a little. Mukhang masyado yata akong nag-aassumed.

Ilang sandali pa ay dumating na ang order namin. Pero imbes na si Josie ang magdala nito ay ang may-ari mismo ng café ang lumabas.

"Ms. Salcedo!" Halos lumundag ako mula sa kinauupoan nang makitang siya ang may bitbit ng tray.

She smiled at Gonzalo and greeted him with her sexy voice.

"What a surprise, Mr. Dela Serna!" aniya at walang pasabing humalik sa pisngi nito.

Huli kong tumaas ang kamay ni Gonzalo sa balakang nito nang salubongin siya ng halik sa pisngi.

I swallowed hard. Hindi ko alam kung dapat na ba akong umalis dito o dapat pang manatili.

"Thank you for dropping by, Mr. Dela Serna. My employees told to me that you're here with–"

Halos pawalan na ng kulay ang mukha ko nang bumaling ito sa'kin ng tingin. Eyes rest, not blinking but slowed. Tila gustong usisain maging ang panloob kong suot.

"She's Alondra Dominguez." Pakilala sa'kin ni Gonzalo.

"I heard you are one of my employees here? Am I right, sweetie?" The corner of her lips tugged up. Hindi ko maipaliwanag ang ipinamamalas nitong ngiti sa'kin. Sa katunayan ay ito ang unang beses na binigyan n'ya ako ng pansin. Lagi lang kasi ako nitong dinadaan-daanan kapag nasa café ito.

Tumayo ako ng tuwid handa na sanang magsalita nang pigilan nito.

"No, no, no... Please, stay seated and enjoy your coffee!" Umatras pa ito saka bumaling na muli kay Gonzalo.

"Are you free tonight? Palabas na rin ako ng office," lantaran nitong pag-aya kay Gonzalo.

I bite my tongue hard. Parang bigla ay gusto kong mainggit sa kanya. She had that self-confidence and a beauty that no men can't resist. Maging si Gonzalo ay tiyak na hindi makakahindi dito.

"Sorry, but I'm with Alondra. Sa ibang araw na lang tayo lumabas, " diretsahan nitong sagot.

Mabilis naman sumulyap sa gawi ko si Ms. Salcedo bago napawi ng bahagya ang ngiti.

"Sure, why not! So, maiwan ko na kayo ha? Enjoy your food!" Bago pa 'yon ay naka-isang halik pa ito sa pisngi ni Gonzalo saka ako tinapunan ng tingin.

"Good night..." Hindi ko alam kung bakit iyon kusang lumabas sa aking bibig kaya napawi bigla ang mga ngiti nito sa labi. Ngunit sa huli ay nakuha pa ring ngumiti.

"I'll better get going!" Tumalikod na ito at naiwan kaming sinusundan ito ng tingin.

Bumaling naman ang tingin ko kay Gonzalo na sinisimulan nang tikman ang moistcake na hinain sa kanya. I stared at his soft lips when he bite a small piece of cake.

My stomach turns over as the sting of bee hits my abdomen. Kakaibang kiliti kasi ang hatid sa'kin ng marahan niyang pagnguya.

Hinintay kong may sabihin ito ukol sa lasa ngunit humigop lamang ito ng kape kapagtapos. Ganito yata talaga ang mga mayayaman. Likas na sa kanila ang pagkilos ng pino at tila nag-iisip muna bago magsalita.

Bumaba na lang ang tingin ko sa moistcake na nasa aking harapan. Best seller namin ito ngunit hindi ko pa natitikman ang lasa kahit kailan. Gusto kong magpasalamat dito dahil kung hindi dahil sa kanya ay hindi ko ito matitikman.

Napapikit ako nang sumabog ang lasa ng tamis at tapang ng chocolate cake sa aking bibig. It was soft and fluffy that flowing down my throat.

"How was it?" he asked with twitched brows.

"Hmm, masarap naman," sagot ko.

Hindi ko na sinubukang tanongin din dito ang lasa ng moistcake na in-order n'ya dala ng hiya. At dahil wala na akong masabi'y tinuon ko na lang ang pansin sa pag-ubos ng cake.

Abala na kasi ito sa kaniyang cell phone na tumunog kanina lang. Sigurado akong si Penelope ang nag-text dito.

"Are you done?" tanong nito matapos isuksok ang cell phone sa kaniyang bulsa.

Tahimik ko naman nilapag ang tinidor at hinigop ang kape bago tumango.

"Let's go..." Tumayo na ito't nilapag nag tatlong libong piso na bayad para sa kinain naming moistcake at black coffee.

Kung tutuosin ay sobra-sobra pa ito para sa dalawang tasang kape at kakarampot na cake. Pero mukhang wala naman na siyang balak na kunin pa ang sukli.

Ganito ko siya nakilala. Palaging sobra ang ibinabayad para sa tip. Minsan nakakalimutan kong magpasalamat dito dahil kapag babalikan ko na ito'y nakaalis na ng naturang Stary Hub.

"Salamat ho sa cake," wika ko nang marating namin ang parking area.

Binuksan nito ang pinto ng shutgun seat para sa'kin ngunit tumanggi ako.

"Bukas na lang ho ako mare-report sa trabaho. Hindi na rin naman ho kasi buo ang ipinasok ko," wika ko dito.

"I already informed, Syd about it. Hop in." utos niya matapos ay gumilid na sa driver seat.

Umawang ang aking labi. Si Syd Laurent Fournier? Ang may-ari ng Stary Hub?!

Oo matagal ko nang alam na magkakilala sila. Madalas ko rin silang makitang magkakasamang uminom sa Stary Hub. Pero ni minsan ay hindi ko ito nakadaupang palad.

He's very aloof-man. Sobrang seryoso at minsan ko lang makitang ngumiti. Pero gano'n pa man, he's kind and sobrang down to earth lalo na sa mga empleyado.

Wala na akong nagawa kundi ang sumakay muli ng kaniyang sasakyan pabalik sa Stary Hub. Hindi pa naman tapos ang shift ko at may dalawang oras pa ako bago ako mag-out at mapakapagpaliwanag sa manager namin.

Muling sumalubong sa'kin ang matapang na amoy ng alak. The rock music and the Jangle of voices that dominates the atmosphere give thrilled to my bones.

Medyo nadagdagan pa nga ang volume ng tao. Mas maingay at mas marami ang usok na pumupuno sa paligid.

Hindi na ako nagkaroon ng pagkakataon pang makapagpasalamat kay Gonzalo dahil may ilang kakilala na itong bumati sa kanya. Ang ilan pa nga ay hinila siya at gustong dalhin sa dance floor.

Alam kong hilig lang nito ang uminom pero ang pasayawin siya'y mukhang hindi niya magagawa. Hindi nito pinagbigyan ang babaeng humila sa kanya bagkus ay sinama n'ya ito sa VIP section ng naturang bar kung saan naroon pa rin ang mga kaibigan nito.

Labis ang naramdaman kong panghihinayang na hindi man lamang ako nagkaroon ng pagkakataong mas makilala pa siyang maigi. Sinisisi ko ang sarili kung bakit

"Saan kaba galing? Kanina kapa hinahanap ni Ms. Olga!"

"Ah, may isang customer lang na nagpasama sa'kin." Paliwanag ko at nilingon ang grupo nila Gonzalo.

Sa puntong ito ay hindi lamang sila Lima, naroon na rin si Syd Fournier at ilang pang babae na hindi ko kilala.

"Alondra!"

Lumingon ako sa boses na iyon ng manager naming si Ms. Olga. Agad na lumakas ang kabog sa dibdib ko. Tiyak kasing pagagalitan ako nito kapag nalaman niyang umalis ako sa oras ng aking trabaho.

Pero imbes na pagalitan ay inutusan pa ako nitong mag serve ng inomin sa ilang VIP tables.

Hindi ko maiiwasang mapadaan ako sa lamesa nila Gonzalo. Gustohin ko man lumingon ay pinipili kong yumuko na lang. Hanggang ngayon kasi ay malaki pa rin ang epekto ng namagitan sa amin ni Gonzalo.

Ngunit napalingon sa lamesa ng mga mga ito nang marinig ko ang matinis na boses ng babae.

Hindi pamilyar sa'kin ang babae. Sigurado din akong ngayon ko lamang ito nakita. Base sa suot at pustora nito'y may kaya rin ito sa buhay.

I narrowed my eyes as I watched her more carefully. She was elegant, dressed in red tailor dress. She had that star look and her pinkish skin was completely flawless. Tila walang kapintasan kung susuriin.

Pero mukhang mali ako. She's confronting the girl who's sitting beside Gonzalo. Ito yung babae na hinila n'ya kanina patungo sa table nila.

"You better leave or else, ako mismo ang kakaladkad saiyo palabas dito!" Duro nito sa babae.

Tila nahihintatakutan naman ito kaya walang pasabing tumayo at iniwan ang mga ito.

"Sigurado kayang fiancé siya ni Gonzalo? I don't think na papatol siya sa isang katulad n'ya."

Narinig ko ang bulong-bulongan ukol sa babaeng kausap ngayon ni Gonzalo. Sigurado akong siya ang tinutukoy ni Gonzalo kanina. .. Si Penelope, ang sinasabi niyang fiancé nito.

Mas lumakas pa ang bulong-bulongan. Hindi ko na lang sana papansin iyon ngunit nakita kong tumayo si Gonzalo. Looking straight into my eyes. And one swept movement ay nasa mismong harapan ko na ito.

"Uh, Sir?"

I never had a chance to make a protest when he illegally grabbed my both cheeks and kissed me right in front of everyone in the bar...

Pakiramdam ko ay umangat ang dalawang paa ko mula sa sahig. His lips is so soft with the taste of alcohol and like a drug that shot of adrenaline to my body.

Damn! He's not my first kiss but in this minty moment. Parang pinalasap n'ya sa'kin ang pakiramdam ng unang halik.

Napa-atras ako nang bigla niyang bitiwan. My eyes widen and my heart nearly stop beating. He look down on me with his two dark but blazing eyes.

"Gonzalo?" I heard a trembled voice of Penelope. Gusto ko na sanang umalis lalo pa nang marinig ang mas malakas ng bulong-bulongan.

"How dare you?!" Humarap dito si Penelope na bakas ang matinding galit.

"That's your consequences for marrying Gonzalo Martin Dela Serna, my lovely wife," aniya sa malamig na boses.

Tama ba ang narinig ko? Kasal na sila?

Tila umakyat ang lamig mula sa aking talampakan. I stood still on the ground with my broken hearted heart...