first love รักแรกของใจ

Chapter 3

หลังจากที่ไปส่งหญิงสาวเรียบร้อยเขาก็กลับมาที่บริษัทเคลียร์งานอีกนิดหน่อยพร้อมกับให้ผู้ช่วยร่างโปรเจคใหม่ที่จะทำ จากนั้นเขาก็เดินทางกลับเมื่อมาถึงที่บ้านเขาก็มาอาบน้ำเปลี่ยนชุดแล้วรีบลงไปทานข้าวกับครอบครัว

"มาลูกมาทานข้าวเย็นก่อน ของโปรดทั้งนั้นเลยนะ"

"ครับแม่"

เขายิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดีก่อนจะนั่งทานข้าวอย่างมีความสุข คนเป็นพ่อแม่มองลูกชายอย่างแปลกใจ ทำไมวันนี้ดูอารมณ์ดีผิดหูผิดตาแปลกๆ

"เป็นอะไรลูก ทำไมวันนี้อารมณ์ดีแบบนี้"

"ก็ไม่มีอะไรมากครับ วันนี้ผมบอกดีน่าว่าจะขอจีบ แล้วน้องก็อนุญาตให้จีบด้วยนะครับแม่"

คุณแม่หันไปมองหน้าสามีก่อนจะมองลูกชายอย่างแปลกใจ จำได้ว่าหนูดีน่าคือน้องสาวของเพื่อน แล้วลูกชายของเธอจะจีบตั้งแต่หนูคนนั้นยังอยู่มัธยมด้วยซ้ำ แต่ว่าพี่ชายขัดขวางไม่ให้จีบแถมขู่ตัดเพื่อนเพราะนิสัยความเจ้าชู้ของลูกชายเธอในอดีต

"น้องให้จีบแล้วพี่ชายอนุญาตแล้วเหรอ"

"ผมไม่สนใจแล้ว ผมรอมาหลายปีแล้วนะครับแม่ผมเห็นน้องตลอดมันไม่มีท่าทีว่าจะดีขึ้นเลย"

"ก็เล่นส่งของให้ทุกเทศกาล ยังทำเหมือนเดิมคนเรามันผูกพันกันมาหลายปีคงตัดใจได้ง่ายหรอก ถ้าเจ้าธีมันรู้รับรองว่าได้โวยวายตัดเพื่อนกับเราแน่ จะทำไงล่ะ"

"ช่างมันเถอะครับผมยอมตัดเพื่อนกับมันเลย แต่ผมไม่ยอมเสียน้องไปแล้ว ยังไงผมก็จะเดินหน้าต่อแล้วผมต้องได้น้องมาเป็นแม่ของลูกด้วย"

เขาเอ่ยออกมาอย่างมั่นใจว่าสามารถทำให้ดีน่ารักเขาได้ภายในระยะเวลาอันสั้นนี้ ส่วนไอ้ธีถ้ามันจะรู้ตอนหลังก็คงทำอะไรไม่ได้แล้ว เพราะถ้าเขาทำให้ดีน่ารักได้นั่นแสดงว่าน้องคงไม่ยอมให้พี่ชายมาวุ่นวายเกี่ยวกับชีวิตของตัวเองหรอก

"ตามใจแล้วกัน ว่างก็พาน้องมาบ้านสิ"

"ผมพามาแน่นอนครับ แม่เตรียมเจอได้เลย เดี๋ยวไอ้ธีมันจะไปเชียงใหม่ไปบ้านเมียมันน่ะครับ ผมจะแอบพาน้องมาเจอพ่อกับแม่นะครับ"

"จ้ะ แม่ก็อยากเห็นจริงว่าหนูดีน่าจะสวยและน่ารักขนาดไหนเชียว ลูกถึงได้รักได้หลงมานานขนาดนี้"

เขาอมยิ้มมุมปากก่อนจะตักทานอาหารต่อ จากนั้นก็รีบขึ้นห้องแล้วกดโทรศัพท์ไปหาหญิงสาว น่าจะทานข้าวเรียบร้อยแล้วล่ะมั่ง ส่วนใหญ่เธอจะชอบอยู่ในห้องนอนอันนี้ไอ้ธีเป็นคนบอกเอง

ตอนนี้ดีน่ากำลังหยิบเก็บสร้อยข้อมือใส่กล่องไว้ เธอมองกล่องและของหลายสิ่งที่ชายนิรนามส่งมาให้เธอในทุกเทศกาล สารภาพเลยว่าตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้สี่ปีกว่าแล้ว เธอรอเขามาตลอดและมีความหวังว่าซักวันเขาจะมาเจอเธอ จนถึงตอนนี้เธอคิดว่าเขาคงไม่อยากเจอเธอแล้วและเธอไม่มีความจำเป็นต้องรออีก ส่วนพี่วีถ้าเขาอยากจะจีบเธอก็จะยอมเปิดโอกาสให้ เอาจริงๆชายนิรนามกับพี่วีเหมือนกันอย่างหนึ่งคือทั้งสองคนรู้ใจเธอมาก รู้ว่าเธอชอบอะไรไม่ชอบอะไรและเธอคิดว่าตั้งแต่รู้จักพี่วีมาเขาเป็นคนดีคนหนึ่งและเอาใจใส่เก่งมาก ไม่เห็นเหมือนที่พี่ธีพูดเลย บางทีคนเราถึงจะเคยมีอดีตไม่ดีมาแต่ใช่ว่ามันจะไม่ดีเสมอตลอดไป เธอจึงอยากลองให้โอกาสเขาดูซักครั้ง

ตู้ดดดดด ตู้ดดดดด

เสียงโทรศัพท์ของหญิงสาวดังขึ้น เธอกดดูหน้าจอมันเป็นชื่อของพี่วี เธอกดรับสายแล้วเปิดลำโพงวางไว้หน้ากระจก

"ว่าไงคะพี่วี"

(คิดถึงเฉยๆเลยโทรมาหา)

เขาหยอกหญิงสาวไปพอกรุบกริบ เธออมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะจัดของไปด้วยคุยกับชายหนุ่มไปด้วย

"พอเปิดตัวนี่เอาใหญ่เลยนะคะ"

(ก็นิดหนึ่งสิคะ ว่าแต่หนูกินข้าวอาบน้ำเสร็จหรือยัง)

"เสร็จหมดแล้วค่ะ ทำไมเหรอคะ"

(เปล่าค่ะจะได้คุยกันยาวๆไง)

เขาเอ่ยออกมาพร้อมกับนอนลงบนเตียง ให้อารมณ์เหมือนหนุ่มจีบสาวในสมัยวัยรุ่นเลยทั้งๆที่เขาอายุสามสิบแล้ว แต่หญิงสาวยังเด็กก็ต้องจีบให้สมวัยหน่อย

"คุยมาสิคะ แต่ว่าอย่าลืมที่คุยกันไว้นะคะ ดีน่าอยากทำงานแล้วนะเบื่อบ้านแล้ว"

(ได้ค่ะพี่จะเร่งทำโครงการเลย แต่คุยกับไอ้ธีแล้วมันสนใจอยู่เดี๋ยวคงไปคุยกับที่บ้านแหละ อาทิตย์หน้ามันจะไปเชียงใหม่ใช่มั้ยคะ)

"ใช่ค่ะ พี่วีมีอะไรเปล่าคะ"

(แม่พี่อยากเจอหนูไง ไว้พี่ไปรับนะ)

ดีน่าเงียบไปซักพักก่อนจะตอบรับกลับไป เธอยังไม่เคยเข้าไปบ้านพี่วีเลยซักครั้ง มากสุดคือไปส่งพร้อมกับพี่ธีหน้าบ้านเท่านั้น ไปก็น่าสนุกดีจะได้ไปดูครอบครัวของเขาด้วยว่าเป็นยังไง

"ได้ค่ะ พี่วีมารับใช่มั้ยคะ"

(พี่ไปรับเอง เดี๋ยวไปทักทายคุณพ่อคุณแม่ด้วยจะไปฝากเนื้อฝากตัวเป็นลูกเขย)

"ถ้าพี่ธีรู้ขึ้นมานะ พี่วีจะโดยอะไรบ้างเนี่ย"

ดีน่าหัวเราะออกมาอย่างขำขัน พี่ชายเธอหวงน้องสาวจะตายยิ่งเป็นพี่วีด้วยแล้วล่ะก็รับรองว่าโดยหนักแน่ แต่เขาคงเตรียมรับมือไว้แล้วล่ะมั่งไม่อย่างนั้นคงไม่กล้าขอจีบเธอหรอก

(ดีน่าก็ต้องปกป้องพี่นะรู้ป่ะ ผู้ชายอบอุ่นแบบพี่หายากนะ เอาใจใส่เก่งที่หนึ่งเลยด้วย)

"คนอะไรยกยอตัวเองเก่งเชียว"

ทั้งสองคนหัวเราะคิกคักกันอย่างสนุก ดีน่ารู้สึกเลยว่าชายหนุ่มเป็นคนคุยเก่งและมีเรื่องมากมายมาชวนเธอคุย รู้ตัวกันอีกทีก็ผ่านไปเกือบสองชั่วโมงแล้ว

"พี่วีคะ ค่าโทรศัพท์บานแล้วมั่งคะ จะสองชั่วโมงแล้วนะวางก่อนดีมั้ยคะ"

เธอคุยกับเขาจนลืมเวลาไปเลย อีกอย่างเขาโทรผ่านโทรศัพท์ธรรมดา ไม่ได้โทรฟรีผ่านแอพพลิเคชั่นด้วย

(เสียเท่าไหร่พี่ก็จะจ่าย อยากคุยกับหนูนี่นา ทำไมเหรอดีน่าเบื่อพี่แล้วเหรอคะ)

เขาเอ่ยออกมาอย่างน้อยใจ ใจจริงอยากจะโทรคุยจนหลับไปเลยด้วยซ้ำ แต่ดูเหมือนหญิงสาวจะรำคาญยังไงไม่รู้ถึงได้พูดแบบนี้ ดีน่าได้ยินน้ำเสียงที่ดูจะน้อยใจของเขาก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ เธอไม่ได้จะวางสายหรือไม่คุยกับเขา ก็แค่จะชวนมาโทรผ่านแอพพลิเคชั่นดีกว่า ฟรีด้วย

"ดีน่าหมายถึงว่าวางแล้วโทรผ่านแอพพลิเคชั่นดีกว่า ฟรีด้วยแถมยังวิดีโอคอลได้ด้วย"

และคำแนะนำแบบนั้นทำให้ชายหนุ่มยิ้มออกมาทันที แสดงว่ายังอยากคุยกับเขาอยู่แถมยังแนะนำว่าวิดีคอลก็ได้ งั้นเขาขอเห็นหน้าเธอหน่อยแล้วกัน

(ถ้างั้นพี่โทรผ่านแอพแล้วขอเปิดกล้องได้มั้ย)

"ได้ค่ะ โทรมาสิงั้นดีน่าวางก่อนนะคะ"

หญิงสาวอมยิ้มก่อนจะกดวางสายทันที ทำไมเธอรู้สึกว่าตัวเองใจกล้าเหมือนกันนะที่จะเปิดกล้องคุยกับผู้ชายแบบนี้ แต่เธอก็แต่งตัวเรียบร้อยดีคงไม่มีอะไรหรอกมั่ง

ไม่นานเขาก็โทรกลับมาเธอกดรับสายพร้อมกับเปิดกล้องก่อนจะไปนอนลงบนเตียงแล้ววางโทรศัพท์ตั้งไว้กับหมอน

(แต่งตัวน่ารักจังน้องเป็ดน้อย)

ดีน่ามองหน้าเขาก่อนจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่น คนบ้าเอ้ยมาโชว์ซิกแพคให้เธอดูแบบนี้ได้ยังไง ลามกที่สุด

"ไปใส่เสื้อเดี๋ยวนี้เลยนะพี่วี"

(โหย! นี่พี่ถอดเพื่อให้เราดูเลยนะ ไม่มีใครได้เห็นซิกแพคของพี่ง่ายๆหรอกนะจะบอกให้ หนูโชคดีที่สุดแล้ว)

"คนลามก ไปใส่เสื้อเลยไม่งั้นไม่คุยด้วยแล้ว"

เธอยังยืนยันคำเดิม จะให้มองเขาไปคุยไปแล้วสายตามันชอบเลื่อนไปมองตรงหน้าท้องด้วยสิ กล้ามเป็นมัดขนาดนั้นใครไม่มองก็บ้าแล้ว ถึงเธอจะอ่อนต่อโลกไม่เคยผ่านมือชายแต่ในซีรีย์เกาหลีเธอชอบดูซิกแพคผู้ชายมากนะ อร๊าย! พูดแล้วเขิน

"วางแล้วนะคะ"

(โอเคๆ ใส่ก็ใส่ห้ามวางนะคะ)

เขารีบลุกขึ้นไปใส่เสื้อกล้ามทันที อุตส่าห์จะอ่อยหญิงสาวซะหน่อยไม่หลงกลเลยแหะ เฮ้อ!