Chapter 10
1614 Words
หลังจากปรึกษากันอยู่พักใหญ่ ดีน่าก็ตัดสินใจแล้วว่าเธอจะเปิดแบรนด์ช็อปตามที่คิด โดยมีพี่วีคอยช่วยเหลืออยู่ข้างๆ แต่ทุกอย่างเธอจะต้องพยายามด้วยตัวเองก่อน แต่ถ้ามีปัญหาตรงไหนเขาจะคอยช่วยเหลือเอง
"ตามนี้โอเคมั้ยคะ"
"โอเคมากเลยค่ะ ขอบคุณนะคะที่แนะนำดีน่าเข้าใจขึ้นเยอะเลย"
"เดี๋ยวพี่จะพาไปดูแบรนด์ช็อปที่พี่รู้จัก เจ้าของร้านใจดีมากแล้วก็น่าจะให้คำแนะนำที่ดีได้พอสมควร"
"ดีเลยค่ะ งั้นไปกันเลยมั้ยคะนี่ก็จะเที่ยงแล้ว"
หญิงสาวเอ่ยออกมาเสียงสดใส เขาพยักหน้ายิ้มๆก่อนจะเก็บของบนโต๊ะแล้วกุมมือหญิงสาวพาออกไปลานจอด เขาจะพาเธอไปเดินห้างสรรพสินค้าแล้วจะพาไปแวะแบรนด์ช็อปร้านประจำของเขาด้วย เผื่อหญิงสาวอยากจะถามรายละเอียดเพิ่มเติมทางนั้นน่าจะให้ข้อมูลได้ดีกว่าเขา
เดินทางมาเกือบครึ่งชั่วโมงทั้งสองคนก็มาถึงที่ห้างสรรพสินค้าชื่อดัง เขากุมมือเธอพาเข้าไปข้างในห้าง ดีน่าขอไปดูแบรนด์ช็อปก่อนคุยธุระเสร็จจะได้ไปนั่งทานข้าวอย่างสบายใจ
"สวัสดีค่ะคุณวี"
"สวัสดีครับ คุณจ๋าอยู่ร้านมั้ยครับ"
"อยู่ค่ะ เดี๋ยวเชิญนั่งตรงโซฟาก่อนนะคะ เดี๋ยวดิฉันตามคุณจ๋าให้ค่ะ"
พนักงานผายมือเชิญทั้งสองคนไปนั่งรอตรงโซฟาก่อนจะเดินเข้าไปข้างในเพื่อเรียกเจ้าของร้านออกมาพบแขกVIP ซักพักจ๋าก็เดินออกมาต้อนรับแขกทันที
"สวัสดีค่ะคุณวี วันนี้มีคอลเลคชั่นใหม่นะคะเผื่อจะสั่งใส่กล่องกลับไปให้สาวอีก"
วีตาโตอย่างตกใจ เขาลืมนึกไปเลยว่าสินค้าของร้านนี้เขาสั่งไปให้ดีน่าตลอดสี่ห้าปีมานี้ ลืมคิดไปเลยแถมยังพาหญิงสาวมาด้วยอีก ความลับจะแตกมั้ยเนี้ย
"เอ่อ..คุณจ๋า..."
"สั่งใส่กล่องเหรอคะ พี่วีซื้อไปให้ใครเหรอคะ"
เขามองดีน่าก่อนจะยิ้มแห้งออกมา เหมือนจ๋าจะรู้ว่าไม่ควรพูดออกไปเธอรีบแก้ปัญหาเฉพาะหน้าให้ชายหนุ่มทันที
"คุณวีเขาชอบห่อของขวัญไปฝากลูกค้าน่ะค่ะ ว่าแต่วันนี้พาคุณ... เอ่อ"
"อ๋อ นี่ดีน่าครับคือว่าเธอจะเปิดแบรนด์ช็อปโครงการที่ผมกำลังจะเปิด แต่ว่าเธอไม่ค่อยมีประสบการณ์อยากจะวานคุณจ๋าแนะนำให้หน่อยครับ"
จ๋าร้องอ๋อออกมาก่อนจะนั่งลงข้างๆดีน่าแล้วเอ่ยทักทายพร้อมกับถามในสิ่งที่เธออยากจะรู้
"ได้สิคะ ไหนคุณดีน่าอยากถามอะไรพี่จ๋าคะ ถ้าตอบได้จะตอบค่ะ"
"คือดีน่าอยากรู้เกี่ยวกับ......"
หญิงสาวถามในสิ่งที่อยากรู้อย่างตั้งใจ นี่เป็นสิ่งแรกตั้งแต่เรียนจบมา มันคือธุรกิจชิ้นแรกที่เธอจะทำมันจะดีหรือไม่นั้นเธอไม่ซีเรียสแต่ว่าเธอจะต้องตั้งใจทำให้มันออกมาดีที่สุด
"อ่อ อย่างนี้นี่เอง"
"ไม่เข้าใจตรงไหนถามได้เลยค่ะ พี่ตอบได้หมดเลย"
"พอแล้วค่ะดีน่าเข้าใจทุกอย่างแล้ว พี่วีคะดีน่าไม่รบกวนพี่จ๋าแล้วค่ะแค่นี้ก็ความรู้แน่นมากแล้วค่ะ"
เธอหันไปยิ้มให้ชายหนุ่ม เขายื่นมือไปหนีผมหญิงสาวเล่นก่อนจะดึงเธอให้ลุกขึ้นยืน
"ไหนๆก็มาแล้วซื้อของหน่อยดีมั้ยคะ อุดหนุนพี่จ๋าเค้าหน่อยเอาชุดไปญี่ปุ่นดีกว่า คุณจ๋าช่วยแนะนำดีน่าหน่อยนะครับ อีกไม่กี่วันจะไปญี่ปุ่นกันสภาพอากาศน่าจะเย็นยังไงช่วยหาชุดที่เข้ากับอากาศเย็นหน่อยก็ดีครับ"
"ได้เลยค่ะ เชิญน้องดีน่าทางนี้เลยค่ะ"
เขาโอบเอวหญิงสาวให้เดินตามไปทางเสื้อผ้า หญิงสาวเลือกมาหลายชุดเพราะชายหนุ่มช่วยเลือกด้วย เขาอยากให้เธอซื้อใหม่ให้หมดจะได้ใส่ไปถ่ายภาพที่นั่นแบบสวยๆ
"พอแล้วค่ะหลายชุดแล้ว"
"เอาอีกซิคะ พี่ซื้อให้"
"ไม่เป็นอะไรเลยค่ะพี่วี แค่ค่าตั๋วเครื่องบินโรงแรมอะไรต่างๆก็.."
"พี่ซื้อให้ค่ะไม่ต้องบ่น เอามาอีกครับคุณจ๋า"
"ได้เลยค่ะ"
ดีน่ามองตามพี่จ๋าก่อนจะเงียบไปไม่คัดค้านอะไร วีอมยิ้มก่อนจะดึงหญิงสาวไปดูของอย่างอื่น หญิงสาวเดินไปดูพวกกระเป๋ารองเท้าทั่วไป เธอเห็นกระเป๋าสตางค์ใบหนึ่งคอลเลคชั่นใหม่สีชมพูสีสวย และเธอชอบมาก มันตรงสเปคที่สุด
"งื้อ สวยมาก"
"คอลเลคชั่นใหม่ค่ะคุณลูกค้า เพิ่งมาวันแรกเลย"
ดีน่ายิ้มให้พนักงานแต่ว่าเธอไม่ขอดูต่อ ราคาหลักหมื่นเกือบแสนคิดว่าควรพักก่อนดีกว่า อีกอย่างช่วงนี้กำลังจะทำงานใหญ่ เธอไม่ควรใช้เงินมากเหมือนเมื่อก่อน อีกอย่างกระเป๋าสตางค์ใบหลักหมื่นเกือบแสนเธอยังไม่เคยซื้อใช้เลยซักครั้ง ถึงจะรวยก็ไม่ซื้อเพราะเธอไม่ได้หาเงินด้วยตัวเอง ทุกบาทคือเงินปันผลและพี่ชายให้มาเท่านั้น
"ชอบเหรอคะ"
"น่ารักดีค่ะแต่ไม่อยากได้หรอกค่ะ ดีน่าไม่เคยซื้อของแพงขนาดนี้ ปกติหลักหมื่นสองหมื่นก็ถือว่าแพงแล้วค่ะ"
"งั้นเหรอคะ..."
เขายิ้มออกมาเล็กน้อยไม่พูดอะไรอีก เจ้าของร้านถือถุงเสื้อผ้ามาให้หน้าเคาน์เตอร์ วีส่งบัตรไปให้พนักงานชำระเงินจากนั้นทั้งสองคนก็เดินออกมาหาอะไรทานต่อ
"ชอบมั้ยคะ"
ดีน่าหยิบเสื้อมาดูก่อนจะยิ้มออกมาอย่างถูกใจ เธอยกมือไหว้ขอบคุณชายหนุ่ม เขาเปย์เธอไปเยอะมากจนตอนนี้เริ่มจะเกรงใจแล้ว
"ขอบคุณมากนะคะพี่วี คราวหลังเบาๆบ้างก็ได้นะคะ ดีน่าไม่ได้ใช้ของแบรนด์เนมราคาแพงขนาดนี้ อีกอย่างที่ซื้อเพราะมันขายต่อได้เฉยๆ"
"เอาน่า พี่รวยเปย์ไหว"
เขาอมยิ้มก่อนจะหยิบโทรศัพท์มากดส่งข้อความไปให้คุณจ๋า จากนั้นก็ปิดหน้าจอแล้วมานั่งทานอาหารกับหญิงสาว ดีน่าตักกับข้าวให้ชายหนุ่มอย่างเอาใจ วันนี้เขาช่วยเธอสารพัดทั้งช่วยเรื่องงานและยังแนะนำคนที่มีความรู้มาให้ข้อมูลเธออีก สงสัยจะต้องทำอะไรตอบแทนเขาบ้างแล้ว แต่ตอนนี้ยังไม่คิดไม่ออกหรอกค่อยว่ากัน
"อร่อยมั้ยคะ"
"อร่อยค่ะ พี่วีกินนี่สิคะ"
"ขอบคุณค่ะเด็กน้อย หนูก็ทานเยอะๆนะจะได้มีน้ำมีนวล"
"ไม่เอาค่ะ แค่นี้ก็พอแล้วมีน้ำมีนวลสำหรับดีน่าคืออึดอัดแล้ว"
ทั้งสองคนนั่งคุยกันไปทานของอร่อยไปอยู่เกือบชั่วโมงก่อนจะพากันกลับบ้าน วีต้องไปประชุมตอนบ่ายสองโมงต่อ เขาจึงเลือกที่จะมาส่งหญิงสาวกลับบ้านก่อนเธอจะได้ไม่เบื่อ
"พี่ส่งเบอร์ผู้ช่วย กับเลขาให้แล้วนะคะ ถ้าพี่แบตหมดโทรไม่ติดหนูโทรหาสองคนนี้เลยนะ"
"ค่ะ ขอบคุณมากสำหรับวันนี้นะคะพี่วี"
"ค่ะ เตรียมแพคกระเป๋าเลยนะ อีกไม่กี่วันก็จะได้ไปเที่ยวญี่ปุ่นแล้ว ตื่นเต้นมั้ย"
"มากค่ะ งั้นดีน่าไปจัดของนะคะ"
"ค่ะ เดี๋ยวพี่ประชุมเสร็จจะโทรหา"
เขายื่นริมฝีปากไปหอมแก้มหญิงสาวก่อนจะผละออกแล้วปล่อยให้เธอเดินลงจากรถไป จากนั้นเขาก็ขับรถออกไปที่บริษัททันที ดีน่าหิ้วของเยอะแยะเข้ามาในบ้านก่อนจะขึ้นห้องเพื่อเตรียมกระเป๋าไปเที่ยวญี่ปุ่น เธอเปิดอินเทอร์เน็ตดูว่าไปเที่ยวที่นั้นต้องพกอะไรไปบ้าง อากาศก็เย็นกว่าบ้านเราเยอะไม่รู้จะต้องเตรียมอะไรไปมากน้อยขนาดไหน...
"ไหนดูสิว่าเอาอะไรไปได้บ้าง"
สองวันต่อมา...
ดีน่าตื่นมาทำกับข้าวในห้องครัว วันนี้พี่วีประชุมที่บริษัทและเธอตั้งใจว่าจะทำอาหารกลางวันไปส่งให้เขาที่นั่น เมื่อกี้โทรไปเช็คกับผู้ช่วยของเขามาแล้ว ชายหนุ่มกำลังประชุมอยู่และคงจะเสร็จตอนเที่ยงพอดี
"น่ารักที่สุด"
เธอยิ้มออกมาก่อนจะทอดไข่ดาวเป็นรูปหัวใจ แล้วก็มีอาหารไทยอีกสามอย่างเธอตั้งใจทำสุดฝีมือให้เขาชิม จะได้ตอบแทนที่เขาใจดีกับเธอมาตลอดด้วย
"คุณหนูคะมีของมาส่งอีกแล้วค่ะ"
ดีน่าปิดเตาแก๊สก่อนจะเดินไปล้างมือแล้วออกไปรับของตรงห้องรับแขก เธอเห็นลายกล่องก็รู้แล้วว่าเป็นของใคร ชายปริศนาคนเดิมไงจะใครอีกล่ะ คราวนี้ส่งอะไรมาให้เธออีก หญิงสาวเปิดฝากล่องออกมาดูของข้างใน เธอหยิบออกมาก่อนจะตาโตอย่างตกใจ มันคือกระเป๋าสตางค์สีชมพูแบรนด์ดังที่เธอดูเมื่อสองวันก่อน ราคาเหยียบแสนนี่เขาส่งมาให้เธออย่างนั้นเหรอ...
เธอมองหาการ์ดก่อนจะหยิบมาเปิดอ่านดู
'ของน่ารักก็ต้องเหมาะกับคนน่ารักแบบหนูดีน่า...'
"คุณเป็นใครกันแน่..."
- Writer
