When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
ตอนที่18 สมน้ำหน้า(ไม่ลง) “คืนนี้มานอนด้วยกันมั้ย” “ไม่” “อยู่กับเพื่อนเหรอ” รัชชานนท์กดปิดหน้าจอสมาร์ทโฟนหลังได้อ่านข้อความล่าสุดจากน้ำค้าง ทุกวันนี้เขาก็ยังงงว่าเก็บเธอไว้ทำไม สี่ปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยคิดถึงเมื่อต้องห่างกันเลย เพราะความผูกพันที่เริ่มมาจากคำว่าเพื่อนหรือเปล่า “หนาว...” “ลุกมากินยา” “คุณ...” พระพายเหมือนคนละเมอเสียมากกว่า เธอลืมตาขึ้นเห็นเพียงแผ่นหลังเปลือยเปล่าก็หลับตาลงอีก ความร้อนจากกรอบหน้าและเนื้อตัวทำเธอหนาวสั่นจนต้องคุดคู้อยู่ใต้ผ้าห่มอย่างนั้น ทำให้อีกคนไม่ได้ใช่ผ้าห่มแม้แต่นิด “ลุกไปอาบน้ำ จะนอนตายอยู่ตรงนี้เหรอ” “...” “พระพาย” “หนาวค่ะ” เขารื้อผ้าห่มที่เธอดึงขึ้นปรกใบหน้าออกเมื่อเธอไม่ทำตามที่ตนสั่ง ใบหน้าจิ้มลิ้มในตอนนี้ขาวซีด ไอความร้อนทะลุผ้าห่มออกมาให้เขาสัมผัสได้ นึกหัวเสียที่จะเอาเธอมารังแกแต่ดันชิงป่วยก่อนเสียได้ “ฉันบอกให้ลุกไงพระพาย”