ตอนที่17 (อย่า)อวดเก่ง
พระพายถูกเขาฉุดกระชากลากถูเข้าไปในบ้านหลังหนึ่งซึ่งเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่นี่คือที่ไหน ตลอดเวลาที่อยู่บนรถเธอถูกเขาปล้ำจูบ ปล้ำกัดจนกลีบปากเห่อช้ำ กระดุมสองเม็ดบนกระเด็นหายไปตอนไหนไม่รู้
ครึ้มม
เสียงท้องฟ้าคำรามลั่น และจากความมัวมืดของเบื้องบนก็พอทำให้เดาออกว่าอีกไม่นานฝนน่าจะตก
“เสื้อในสีดำสเป็คพี่เลยคนสวย” ตะวันมองเธอสายตาหื่นกระหาย สองเท้าก้าวเข้าหาหญิงสาวที่เพื่อนเหวี่ยงเข้ามาในบ้านพร้อมขย้ำเธอเต็มที
“กูเอาก่อน”
“อะไรวะ มึงเคยได้แล้ววันนี้ให้กูเอาก่อน”
“ไอ้พวกเลว! อย่ามายุ่งกับฉัน”
“มึงกลับไปได้ละ เดี๋ยวกูโทรหา”
“ฮะ!” ตะวันอ้าปากค้างเมื่อโดนไล่หลังทำหน้าที่ขับรถมาจนถึงที่หมาย แต่แววตาของรัชชานนท์นั้นก็บ่งบอกว่าไม่ได้พูดเล่น
“ไอ้เหี้ยเอ๊ย ไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี่หว่า”
บรื้นนน
คล้อยหลังตะวันที่ขับรถออกไปเขาก็หันมาสนใจผู้หญิงสาวที่กองบนพื้นจ้องเขาต
