EP04 ลักหลับ 18+
1174 Words
"ป้าคะ หนูจะไม่อยู่สักพักนะคะแต่หนูยังไม่คืนห้องและจะจ่ายค่าเช่าตามปกติค่ะ" เธอบอกป้าเจ้าของห้อง
"ไปไหนจ้ะ"
"พอดีว่ามีเรื่องที่ต้องไปจัดการนิดหน่อยน่ะค่ะ หนูลานะคะ" เธอเอ่ยยิ้มๆ ก่อนจะรีบวิ่งลงไปจากหอหลังจากที่เก็บเสื้อผ้าไปไม่เยอะเท่าไหร่เพราะเธอไม่ได้ไปดูแลเขานานขนาดนั้น
"ขอโทษที่ให้รอนะ ภูผา" เสียงหวานเอ่ยยิ้มๆ ก่อนจะลงบนเบาะข้างๆ ของเพื่อนสนิทอย่างภูผา ใช่ ภูผาเป็นผู้ชายเพราะเขาเป็นเพื่อนผู้ชายคนเดียวที่คบกับเธอ จะเรียกว่าไงหล่ะ เธอเป็นเด็กกำพร้าไม่รวยและยังเป็นนักเรียนทุนซึ่งน้อยมากที่จะมีเพื่อนคบแต่ทว่าภูผากลับมาเป็นคนเดียวที่มาคบกับเธอ ปิ่นฟ้าก็เช่นกัน พวกเราต่างกันมากเธอรู้เพราะภูผานั้นบ้านรวยมีธุรกิจส่วนตัว ซึ่งมันเป็นไปได้ยากมากที่เขาจะลดตัวมาคบกันเธอ แต่ทว่าก็คบไปแล้ว
ตอนแรกเราเจอกันก็น่าประทับใจในระดับหนึ่ง ตอนนั้นเธอถูกแกล้งโดยเพื่อนร่วมห้องที่ไม่ชอบเธอ พวกนั้นเขียนให้เธอดูแย่แล้วมาติดที่แผ่นหลังเธอ ซึ่งตอนนั้นภูผาเห็นเขาก็เดินมาคลุมเสื้อของเขาให้เธอ จากนั้นเราก็ทำความรู้จักและเป็นเพื่อนกันมาจนถึงทุกวันนี้
"ไม่เป็นไร แล้วนี่จะไปกี่วัน เขาไว้ใจได้รึเปล่า?" เขาเอื้อมมาคาดเบลล์ให้เธอซึ่งเธอก็ทำได้เพียงนั่งนิ่งๆ เท่านั้น
"ไม่หรอก เขาก็ดู...ไม่มีพิษมีภัยนะ" เธอตอบเสียงแผ่วก่อนจะนึกถึงใบหน้าของเขา ใบหน้านั้นมันช่างคุ้นเคยเหมือนกับว่าเราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อน
หรือเธอจะอ่านนิยายมากเกินไป อีกอย่างเธอเป็นทั้งนักเขียนและนักวาดหาเงินเลี้ยงตัวเอง อาจจะอินกับนิยายเกินไปแหละมั้ง
หมับ!!
"เราเป็นห่วงเธอ" เธอนิ่งค้างเมื่อภูผารวบเธอไปกอดก่อนจะเอ่ยสั่งที่คิดออกมา
"เอ่อ มะไม่เป็นไรหรอก เขาไม่ได้น่ากลัวอะไร" เธอลูบแผ่นหลังของเพื่อนสนิทแผ่วเบาก่อนจะผละออกในเวลาต่อมา
รถเคลื่อนตัวมาถึงหน้าบ้านหลังใหญ่ อ่า เรียกว่าคฤหาสน์ซะมากกว่าเพราะมันใหญ่มากและตกแต่งแบบกรีกโรมัน ลึกลับน่าค้นหาดี
"เราไปนะ" เธอบอกภูผาซึ่งเขาก็พยักหน้าแค่นั้นแต่ทว่าระหว่างที่เธอกำลังจะเดินลงจากรถ ภูผาคว้ามือเธอเอาไว้ก่อน เขากุมมือเธอลงจากรถแล้วเป็นฝ่ายถือกระเป๋าให้เธอก่อนจะพากันเดินไปในบ้านหลังนั้นเมื่อชายชุดดำเปิดประตูให้เธอ
"นายหญิงมาแล้วครับ" โอดินเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนของเจ้านายหนุ่มก่อนจะเข้ามาบอกว่าใบข้าวนั้นเข้ามาถึงแล้ว
"ผู้ชายคนนั้นมันเป็นใคร?" เขาเอ่ยถามเสียงเย็นแต่ทว่าใครจะรู้ว่าในใจตอนนี้กำลังคิดอะไรหากไม่ใช่กำลังไม่พอใจไอ้เด็กนั่น มันกล้าดียังไงมาจับมือถือแขนและกอดเธอแบบนั้น
เห็นทีคงปล่อยเธอไปเพ่นพ่านที่ไหนไม่ได้อีกแล้วสิ เขาไม่อยากบังคับฝืนใจเธอ ใช้เล่ห์กลเพื่อทำให้เธออยู่กับเขา แต่ถ้ามันจำเป็นคงต้องใช้จริงๆ สินะ
เธอเดินเข้ามาในห้องโถงใหญ่ตามที่เลขาของเขาเดินนำเข้ามาด้วยท่าทีร้อนๆ หนาวๆ ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงรู้สึกเย็นเฉียบเมื่อเข้ามาข้างในกันนะ
"สะสวัสดีค่ะ" เธอเอ่ยเสียงตะกุกตะกักเมื่อพบว่าเขาเดินลงมาจากชั้นสองและมายืนตรงหน้าเธอ
"อืม พาเธอไปดูห้องพักเธอ"
"ครับ"
"อย่าลืมส่งแขกด้วย" เขาปรายตามองเด็กหนุ่มตกหน้าอย่างไม่แสดงความรู้สึกก่อนจะเดินกลับเข้าไปในบ้านปล่อยให้ลูกน้องส่งแขกเพราะเขาไม่ต้องการเห็นหน้ามัน
"นี่ห้องฉันเหรอคะ?" เธอจ้องมองห้องอย่างไม่เชื่อสายตา เธอมาดูแลเขาชั่วคราวแต่ไม่คิดว่าห้องพักจะหรูและใหญแบบนี้
"ห้องคุณครับ ข้างๆ เป็นห้องคุณเฟลิกซ์ ผมต้องแจ้งกฏการอยู่ที่นี่ก่อนนะครับ คุณเข้าไปได้ทุกที่ในเขตที่อนุญาตแต่คฤหาสน์ปีกขวาเป็นที่ต้องห้าม เข้าใจตรงกันนะครับ อ่อ ไม่จำเป็นก็ไม่ต้องออกจากห้องหลังเที่ยงคืน ถ้าได้ยินเสียงอะไรหรือว่าเจ้านายผมเรียกก็ไมต้องออกมา" โอดินกล่าวเสียงราบเรียบก่อนจะก้มหัวให้เธอแล้วถอยหลังเดินออกไป
"อ่า ค่ะ" เธอพยักหน้าก่อนจะเข้าไปในห้องเพื่อเก็บของจัดของให้เรียบร้อยก่อนจะออกไปทำความรู้จักกับเจ้าของบ้านแต่ทว่าวันนี้เขาไม่ได้ต้องการพูดคุยอะไรกับเธอและยังออกคำสั่งแค่ว่ารีบทานข้าวเย็นแล้วขึ้นไปนอนพักผ่อนบนห้อง พรุ่งนี้ค่อยมาดูแลเขาว่างั้น แล้วเธอจะทำอะไรได้หล่ะนอกจากทำตามคำสั่ง บ้านนี้มีแต่ผู้ชายเต็มไปหมด เธอก็กลัวเหมือนกันนะ
23 : 45 PM
"อื้อ" ร่างเล็กครางงึมงำในลำคอก่อนจะหลับลงอีกครั้งราวกับหมดสติไป
"พี่คิดถึงเธอที่สุดคนดี" เสียงแหบพร่าดังขึ้นภานในห้องนอนของร่างเล็กโดยที่เธอไม่รู้ตัวว่าตอนนี้กำลังมีบางอย่างผิดปกติกับร่างกายตัวเอง
"จู๊บ! อื้ม" ชายหนุ่มครางในลำคอแผ่วเบาในขณะที่กำลังไล่จูบตามร่างกายของเธออย่างหลงไหลในขณะที่มือหนากำลังลูบไล้ร่างกายเปลือยเปล่าภายใต้แสงจันทร์ทราที่สาดส่องเข้ามาภายในห้องนอน
หมับ!!
"อ๊าส์ ที่รัก" พูดไปสลับขาเม้มริมฝีปากตามลำคอระหงและลาดไหล่บางอย่างคลั่งรักก่อนจะกดจูบมุมปาก แก้ม และขมเม้มริมฝีปากอวบอิ่มแผ่วเบา
"อดทนหน่อยนะครับ ผ่านคืนนี้ไปเราจะได้อยู่ด้วยกันแล้ว" หากแวมไพร์ต้องอยู่กินกับผู้หญิง ต้องมีพันธะสองอย่าง ทางจิตใจและร่างกายเพียงเท่านั้นและแวมไพร์จะไม่สามารถมีคนรักได้อีกจนกว่าคนรักอีกคนจะเสียชีวิต
ร่างเล็กถูกจับนอนลงใต้ร่างของเขาก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาจะยันตัวขึ้นคร่อมแล้วซุกใบหน้าเข้าสู่ซอกคอระหงพร้อมสูดดมกลิ่นหอมจากร่างกายเธออย่างหื่นกระหายสลับกันขมเม้มสลับข้างกันเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ
"อื้ม พี่รักเธอที่รัก" ทั้งพูดทั้งขบดูดอย่างหื่นกระหาย ทันไดนั่นเอง...
ปึก!!
"อ๊าส์!!" ใบหน้าหล่อเหลาแหงนคอคำรามควาญครางกระเส่าเมื่อร่องรักของเธอตอดรัดแก่นกายของเขาจนปวดไปหมด
- Writer
