พี่ชาย My brother

เมษน้องเป็นยังไงบ้าง

พี่ชาย [My Brother]

บทที่ 6

อีก 2 วันก็จะถึงเวลาที่ฉันจะได้แก้แค้นไอ้เหี้ยพี่เมษนั่นแล้ว แต่กว่าจะได้แก้แค้นมันฉันก็แย่เอาเรื่อง เวลาไปโรงเรียน เดินไปทางไหนก็มีแต่คนมอง มองไม่มองเปล่า มองแล้วนินทาซะดังเชียะ ประมาณว่าแบบเอ้อดูอีกนั่นดิ ที่ไปจีบพี่เมษอะ กูเคยชอบมันจริงแต่วอนสังคมเข้าใจกูรู้เท่าไม่ถึงการณ์โว้ยยย ไปไกนมาไหนโคตรจะลำไย เข้าห้องน้ำก็โนแกล้งล็อคประตูขังไว้มั่งแหละ สาดน้ำเข้าไปในห้องบ้างแหละ ล่าสุดบนโต๊ดที่นั่งประจำ มีคนมาเขียนด่าไว้ว่าอีตอแหล คือมึงอินกับฮอร์โมนหรอหรืออะไร

"อ้าวสวัสดีครับน้องมีน จะไปไหนหรอจ้ะ // ระหว่างทางที่ต้องเดินไปห้องสมุดดันสวนกันเข้า ไม่อยากเจอก็ยิ่งเจอวุ้ย

"เสือกกก!!!"

"หูยดุซะด้วย"

"อู้วววว ว้าวๆๆ" พวกมันก็ช่วยกันรุมใหญ่เลย ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยวะ

"ไปเห่าไกลๆ ได้มะ รำคาญ!"

"ไม่ชอบพี่แล้วหรอ นี่พี่เมษไง" ไม่ชอบตั้งแต่มึงเอารูปกูไปขลึงใหญ่โตโชว์คนทั้งโรงเรียนแล้วค่ะ ฉันไม่สนใจละ เดินผ่าวงมันมาเลยดีกว่า แต่มันไม่จบไง ยังจะมาดึงแขนฉันไว้อีก โวะ อะไรนักหนาวะ

"เดี๋ยวดิ คุยกับพี่ก่อน" ประธานอะไรวะโคตรกุ๊ย นี่มันเอาไข่มาแจกแลกคะแนนปะเนี่ย

"ปล่อย"

"ยังไม่หายโกรธพี่อีกรึไง"

"แม่มีลูกคนเดียว "

"ปากดียังงี้ต้องทำไงวะไอ้ต้น"

"รุมจูบเลยดีมั้ย เอาให้ปากชาไปเลย 5555" ไอ้พวกทุเรศ ไอ้รังแกผู้หญิง ฉันพยายามดิ้นออกจากมือของไอ้พี่พวกนี้ แต่มีคนนึงเดินมาล็อคฉันเอาไว้

"ไหนดูหน้าคนปากดีหน่อย" มันพูดพร้อมกับเอามือมาบีบแก้มฉัน แถมยังยื่นหน้ามาใกล้จนจะติดกันอีก

"ถุย" นี่เป็นไงสกิลต่อสู้โคตรกาก แต่สกิลปากไม่ยอมใตรโว้ย 6 : 1 ผู้ชายหมดก็สู้ น้ำลายแตกเป็นฝอยชโลมลงบนหน้าไอ้พี่เมษจนทั่ว ดูแล้วมันน่าจะโมโหพอสมควรนะ หน้าแดงเชียว ชิบหายละกู

"เล่นด้วยดีๆมันไม่สนุกใช่ป่ะ ได้ ไอ้มอส" มันเรียกชื่อเพื่อนมันพร้อมกับแบมือ ไอ้พี่มอสเปิดกระเป๋า แล้วหยิบ ปากกาเคมีสีดำออกมาวางบนมือไอ้พี่เมษ เฮ้ย !! ไม่ม้างงง

"อย่านะ !!!"

เ"อุ้ย อย่านะ" มันทำเสียงสองล้อเลียนฉัน

"ถ้าบอกว่า พี่เมษขา น้องกลัว อย่าแกล้งน้องเลยนะคะน้องขอโทษ ปล้วก็หอมแก้มพี่ทุกคน พี่จะไม่ทำนะคะน้องมีน" กูไปทำอะไรให้มึงวะเนี่ย ทำไมมึงต้องแกล้งกูขนาดนี้ด้วย

"ถุ้ย!! ฝันไปเถอะไอ้เหี้ยพี่เมษ ให้กูพูดแบบนั้น มึงวาดหน้ากูให้เต็มเลยดีกว่า เอาสิเอา เอาเลย" คิดว่ามันกล้ามั้ยล่ะ เหอะ กล้าจ้า มือข้างหนึ่งจับคางฉันให้ชัดขึ้น ส่วนอีกข้างก็ละเลงลงอย่างเมามัน ไม่ใช่แค่ไอ้พี่เมษคนเดียว แต่คือทั้งกลุ่ม 6 คนนั่นแหละ มันมะรุมวาดหน้าวาดแขนวาดขา จนไม่มีพื้นที่ว่างให้เหลือดีเอ็นเอความเป็นคนเลย โหโรงเรียนกู ประธานนักเรียนแม่ง เป็นแก๊งเด็กเหี้ยเอง แล้วกูจะหวังพึ่งใครได้วะเนี่ย พอมันวาดเนื้อตัวฉันจนพอใจแล้วมันก็ปล่อยแล้วก็แยกย้าย ฉันสิต้องเดินไปนั่นไปนี่ในสภาพนั้นน่ะ สุดท้ายก็ต้องยอมโทรหาน้ำชาให้มาช่วย

"ชาอยู่ไหน "

"อยู่ยิม มีไรปะ"

"มาหาเราหน่อย เราอยู่มุมตึกทางไปห้องสมุดอะ"

"ไปทำไรตรงนั้น มีอะไรป่าว"

"เอาเหอะ มาหน่อยนะ ใจเย็นๆ ด้วย" วางจากชาแล้วก็นั่งรออยู่พักใหญ่คนเดินไปเดินมาก็พากันมอง เออจะรู้มั้ยเนี่ยผลงานประธานนักเรียน

"เห้ยยย!" คือร้องเสียงหลงอะ ก็เข้าใจแหละว่าทำไม

"บอกอย่าตกใจไง "

"ใครทำ ไอ้เมษใช่มั้ย" แหมแม่นจังนะพ่อหมอ ดูต่อให้หน่อยว้ามันแค้นอะไรนักหนา นี่ฉันไปแย่งความรักจากแม่มันมารึไง

"อื้อ" น้ำชาถอดเสื้อคลุมให้ฉันใส่เพื่อปิดแขน แล้วเอาหมวกมาใส่ให้เพื่อพลางรอยบนหน้าด้วย จากนั้นก็ไปที่กำแพงหลังโรงเรียนพร้อมเพื่อนในห้องอีก 4 คน

"นี่คือเราต้องโดดเรียนใช่มั้ย" พอเห็นเพื่อนคนแรกปีนออกไป คำถามโง่ๆ ก็ลอยเข้าหัวมา

"ไปบ้านไอ้รุจก่อนอะ ไปหาวิธีล้างแล้วค่อยกลับมา จะซัดหน้าไอ้เมษให้หงายเลยคอยดู" เหอะ ใจเย็น ฉันเอาคืนมันแน่ล่ะรอเวลาสักหน่อย

"จะมีเรื่องกับประธานนักเรียนอะนะ"

"ประธานส้นตีนแบบนี้อะนะ โธ่ไอ้ประธานจับฉลาก ไอ้ประธานสร้างภาพ" ดูชามันจะเป็นเดือดเป็นร้อน กว่าฉันอีกค่ะ เราพากันไปที่บ้านรุจเพื่อนในห้อง เพราะอยู่ใกล้โรงเรียนมากสุด ทุกคนช่วยกันเปิดหาวิธีเอาหมึกปากกาออกจากตัวฉัน พอได้วิธีที่ดีที่สุดแล้วก็ไปซื้ออุปกรณ์มาช่วยกันถู ทั้งแขนทั้งขา ส่วนตรงหน้าชา้ป็นคนจัดการคนเดียว ตอนแรกที่คิดว่าจะปลับไปเรียนคือกว่าจะถูออก กว่าจะอาบน้ำ ก็ไม่เหลือเวลาแล้ว กลับไปโรงเรียนก็คือไปนั่งรอป้ามารับกับบ้านเลย กลับถึงบ้านก็เริ่มหาของที่ยายเทเรซ่าให้หา ธูปดำ เทียนดำ ดอกไม้เหี่ยว 12 ชนิด หม้อดินเผา แบะอีกมากมาย จะขนกันไแงปยังง้ายยย ของเยอะเบอร์นี้

ครืดดด ครืดดด

-พี่เมษ-

เมษ : อาบน้ำล้างตัวด้วยนะคะ

หึ ยังมีหน้าส่งขอความมาอีกนะ

'คุณได้เปลี่ยนชื่อเล่นของเมษเป็น -ไอ้เหี้ยพี่เมษ- '

เมษ : อ้าว คนอุส่าหวังดี

หวังดีส้นตีนนี่สิ รอหน่อยเห้อะ จะเอาคืนให้เต็มที่เลย

"คืนทำพิธี"

พอถึงคืนทำพิธียายเทเรซ่าก็มารับฉันไปที่ลานกว้างในโรงเรียนเพื่อเตรียมพิธี เราเลือกตั้งทุกอย่างกลางแจ้งเพราะรับแสงจันทร์ได้เต็มที่ คืนนี้พลังของยายจะค่อนข้างแข็งแรง เนื่องจากได้พลังจากแสงจันทร์

"มันจะไม่ถึงตายจริงๆ ใช่มั้ย" นึกไปนึกมาก็กลัว ถ้าถึงตายนี่จะเป็นตราบาปติดตัวฉันไปตลอดชีวิตเลยนะ

"ไม่ แต่โชคชะตาจะเปลี่ยน ข้าคำนวณดูแล้วจะมีดวงดาวเปลี่ยนทิศ เจ้าจะทำหรือไม่ทำ" เอาไงดีวะ มาถึงขนาดนี้แล้ว เอาก็เอา

"มาถึงขนาดนี้แล้ว ไม่เอาก็ต้องเอา" ยิ่งนึกถึงตอนที่มันจับฉันขึ้นเวทีให้คนปาผักใส่ นึกถึงตอนที่เอาปากกาเคมีมาวาดเนื้อตัวฉันงี้ โอ้ยแค้นว่ะ พิธีเริ่มขึ้นแล้ว เทียนและธูปถูกจุดรายล้อมรอบๆ เรา ยามจะมาเจอมั้ยเนี่ย

"นั่งตรงนี้ แล้วท่องตามข้า" ยายเทเรซ่าจัดการพิธีต่างๆ โดยการสั่งให้ฉันทำตาม พิธีเริ่มไปได้อย่างราบรื่น และดูจะเป็นไปได้ด้วยดี แสงจากดวงจันทร์สาดส่งลงมาบนพรหมพิธีจนสว่างเด่นเหมือนโดนสปอร์ตไลท์ส่อง (พรรณนาไปนั่น)

"ทำอะไรน่ะ" เสียงของใครก็ไม่รู้ดังขึ้นมาจากหลังเสาธง พิธีก็จะจบแล้วอย่าเพิ่งมาขัดนะโว้ยยย

"ยื่นมือมาจะจบพิธีแล้ว" ฉันรีบยื่นมือออกไป

"โอ้ยยย!!!" ยายเทเรซ่าเอามีดมาปาดที่นิ้วให้เลือดหยดลงบนคำภีร์แล้วขยำคาถาหน้านั้นลงไปเผาในหม้อ ฟู่~ ไฟลุกโชติช่วงชัชวาลย์ ยังกับทำผัดผักบุ้งไฟแดง มันเหมือนทุกอยากเกิดขึ้นแค่แวบเดียว แต่ทำไมมันถึงเหมือนนาน

"มีน ! มีน!" ใครเรียกวะ ฉันค่อยๆ ลืมตาขึ้น ไอ้พี่เมษ แล้วนี่ฉันนอนอยู่เหรอ ของทำพิธรหายไปไหนหมด โดนไฟไหม้ไปแล้วรึไง ฉันหมดสติไป นี่โดนยัยแม่มดเทเรซ่าเจ้าเล่ห์หลอกอะไรรึป่าวเนี่ยโอ้ย โง่ซ้ำซ้อน

-ที่โรงพยาบาล-

มาฟื้นอีกทีก็ที่โรงพยาบาลแล้ว หนักหัวชะมัด

"เมษน้องเป็นยังไงบ้าง" ผู้หญิงคนนึงวิ่งมาจากไหนไม่รู้มาเกาะเตียงฉันแล้วหันไปถามไอ้เหี้ยพี่เมษ ดูจากชุดแล้วถ้าให้เดาก็น่าจะเป็นพยาบาล

"ไม่รู้จักยัยนี่ด้วยหรอ" อ่อแม่ไอ้พี่เมษ

"พูดอะไรน่ะเมษ นี่น้องนะ!" น้อง? ทำไมฟังดูแปลกๆใครน้องใคร

"น้องใคร แล้วใครน้อง ผมลูกคนเดียว"

"เล่นอะไรเนี่ยเมษ แม่คลอดยัยมีนมาเองจะมีลูกคนเดียวยังไง"เอ้า ชิบหายเลย อะไรวะเนี่ย"

"แม่เป็นอะไรเนี่ย"

"ไม่ต้องไปสนใจพี่เค้าหรอกนะมีน พักผ่อนซะ เดี๋ยวตอนเช้าเรากลับบ้านพร้อมกันนะ" ฉันเอาแต่อึ้งคือพูดอะไรไม่ออกไง อยู่ดีๆ ก็มีแม่อย่างนี้หรอ งง

งงมาก คืออไร หรือว่า...ไอ้พิธีนั่นมัน ยายเทเรซ่าาาาาาา!