ร้านเหล้าไม่ใช่ที่แปลกสำหรับฉัน ฉันเคยมาเที่ยวกับพวกเพื่อนๆอยู่บ้าง แต่ที่ไม่ปกติคือวันนี้ฉันไม่ได้มากับเพื่อน แต่มากับคนที่เอาจริงๆก็ไม่ได้รู้จักอะไรขนาดนั้น พี่จี๋ผู้ช่วยของคุณติณ ตัดไป ครั้งที่แล้วได้เจอกันแป๊บเดียว คุณติณเป็นเจ้าของบ้าน รู้จักกันมาเดือนเดียว สนิทไหมก็สนิทในระดับหนึ่ง กับหมอที่ฉันไว้ใจ แต่จูบเมื่อคืนมันทำเอาฉันไม่แน่ใจ ว่าจะยังไว้ใจเขาได้อยู่ไหม หลังจากหยุดยาจากโรงพยาบาล เหมือนตัวเองจะมีสติสัมปชัญญะมากขึ้น ฉันเองก็เริ่มรู้สึกว่า การที่เราใกล้ชิดกันขนาดนี้ มันเรียกว่าความชอบรึเปล่า ซึ่งตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจหัวใจตัวเองอยู่ดี
“กินเบาๆพอนะหนู ไม่อยากให้มาริยะออกมาไล่ฟันใคร” คุณติณเอ่ยเบรกฉันที่กำลังมองเมนูเครื่องดื่ม
“แล้ววันนี้จะไม่ถือมีดไล่ฟันพี่แล้วใช่ไหมคะ” คุณจี๋ถามในสิ่งที่ฉันเองก็จำไม่ได้ ฉันไปถือมีดไล่ฟันเขาตอนไหน
“สมัยก่อนฉันจะมาที่แบบนี้กับแก๊งเพื่อน กิ๊บและเบ
