EPISODE 1 ของขวัญชิ้นพิเศษ
1606 Words
ของขวัญชิ้นพิเศษ 1
“นายครับ ทางเสี่ยกำธรส่งของขวัญมาขอโทษนายครับ”
“หึ ผู้หญิงอีกละสิ”
ควันบุหรี่สีเทาลอยคลุ้งไปทั่วห้อง เจ้าของใบหน้าหล่อคมแสยะยิ้มมุมปาก พาดขายาวกับโต๊ะทำงานก่อนจะพ่นควันบุหรี่ออกมาอีกครั้ง
“ครับนาย ให้ผมปฏิเสธไหมครับ”
มือหนาโบกไปมาเป็นสัญญาณที่ลูกน้องต่างเข้าใจกันดีว่าไม่ต้อง และให้ออกไปจัดการมาให้เรียบร้อย
“ครับนาย”
ลูกน้องคนสนิทสองคนโค้งรับคำสั่งก่อนจะรีบพากันออกจากห้องพักผู้เป็นเจ้านาย
ร่างสูงลุกขึ้นยืนเต็มความสูง สองมือล้วงกระเป๋า สายตาคมมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความรู้สึกค่อนข้างเบื่อหน่าย วันนี้เขาใช้สมองและแรงมากกว่าปกติ
การได้ผู้หญิงสักคนมาผ่อนคลายคงเป็นความคิดที่ดีไม่น้อย เพราะอย่างนี้ เขาถึงได้ยอมรับของขวัญจากเสี่ยกำธรซึ่งปกติเขาจะไม่รับอะไรแบบนี้
ก๊อก ก๊อก
ไม่ทันที่เจ้าของห้องจะได้เอ่ยอนุญาต ประตูบานใหญ่ก็ถูกเปิดออก
ราชสิงห์กำลังจะหันไปต่อว่าคนที่เข้ามาแต่ต้องชะงักเมื่อความสวยของเธอคนนั้นทำให้เขาหยุดหายใจไปชั่วขณะ
เขาเจอผู้หญิงสวยมาเยอะแต่ไม่เคยเจอใครมีเสน่ห์ขนาดนี้มาก่อน
“เอ่อ ขอโทษนะคะ พอเพียงนึกว่าไม่มีคนอยู่”
เธอพูดออกมาด้วยรอยยิ้มสดใส ร่างบางก้าวเข้ามาด้วยความประหม่าเมื่อเห็นผู้ชายตรงหน้าเธอยังยืนนิ่ง
“คุณคือ...?”
“ฉันจะเข้าไปอาบน้ำ”
“คะ?”
พอเพียงเอียงศีรษะเล็กน้อย ดวงตาสีเฮเซลฉายแววความงงงวยผ่านกรอบแว่นสีทองรูปทรงสี่เหลี่ยมออกมา
“หน้าที่เธอไม่ใช่รึไง”
สายตาคมจ้องมองเธอนิ่ง รูปร่าง หน้าตาเธอดูดีค่อนไปทางดูดีมากเกินกว่าจะมาทำอาชีพแบบนี้ด้วยซ้ำ
การแต่งกายด้วยชุดเดรสยาวผ้าชีฟองลายดอกไม้นั่นยิ่งขัดกับหน้าที่ที่เธอมาทำ แต่ต้องยอมรับว่ามันเหมาะกับเธอ
“อ่า ถ้าอย่างนั้นคุณรอตรงนี้ได้เลยนะคะ เดี๋ยวพอเพียงขอตัวไปหยิบผ้ากับกะละมังเดี๋ยวเดียว”
ร่างบางหันซ้ายขวาเหมือนกำลังหาอะไรบางอย่าง
“หาอะไร?”
คิ้วเข้มเลิกขึ้น ราชสิงห์ถามออกไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบเช่นเคย
“กะละมังค่ะ”
“เอามาทำไม”
“เช็ดตัวค่ะ อยู่นั่นเอง ขอตัวไปหยิบนะคะ”
จังหวะที่พอเพียงเดินผ่านหน้าเขา ความหอมละมุนที่เขาไม่เคยได้กลิ่นมาก่อน ลอยปะทะหน้าเขาจนราชสิงห์เผลอยื่นมือไปคว้าแขนเธอไว้อย่างไม่รู้ตัว
“โอ๊ย”
มือหนารีบปล่อยออกจากข้อมือเล็ก แรงที่เขาใช้ไม่มากนักแต่สำหรับข้อมือเล็กแลดูบอบบางนั่นคงมากอยู่ ดูได้จากรอยแดงจางๆ บริเวณข้อมือ
“อย่ามัวลีลา ไปอาบน้ำให้ฉัน”
“แต่คุณควรจะ...”
“เร็ว”
สิ้นคำสั่งเฉียบขาดของราชสิงห์ พอเพียงเลยต้องจำยอมเดินตามเขาเข้าไปยังห้องน้ำอีกฝั่งและไม่วายบ่นพึมพำคนเดียว
“พี่พิมทนดูแลคนแบบนี้ไปได้ยังไงกันนะ”
สิง คือชื่อของชายหนุ่มเจ้าของฉายา ราชสิงห์ เจ้าของคาสิโนหลายแห่งทั่วโลก
เขาเป็นผู้ชายที่มีใบหน้าหล่อคมเรียกได้ว่ามีเสน่ห์ต่อทุกเพศ รูปร่างสูงกว่าหนึ่งร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตรพร้อมทั้งรอยสักทั่วร่างยิ่งทำให้เขาโดดเด่นและน่าค้นหา
“โอ้ว ตายแล้ว 0_0”
พอเพียงอุทานเสียงหลง เมื่อเดินตามสิงเข้ามาในห้องน้ำและหันไปเห็นเขากำลังถอดเสื้อเชิ้ตออก
“หึ”
สิงแสยะยิ้มมุมปากทั้งที่ยังหันหลังให้อยู่ ก่อนจะเอี้ยวหน้ามองคนตัวเล็กกว่าที่เข้ามาลูบแผ่นหลังเขา
“จะเอาเลยรึไง?”
เขาถามออกไปนิ่งๆ ไม่แปลกใจนักที่เธอมีอาการแบบนี้ เขาไม่ได้ดูถูกผู้หญิงแต่ส่วนใหญ่ผู้หญิงที่เขาเจอมักจะมีอาการแบบนี้ทั้งนั้น
บ้างแสร้งทำเป็นชื่นชมรอยสักเขา บ้างก็ชมหุ่นเขาแต่จุดประสงค์ก็คือต้องการยั่วเขาด้วยกันทั้งนั้น
“ทำไมคุณถึงปล่อยให้ตัวเองเป็นแผลเป็นแบบนี้คะ”
เสียงตำหนิจากสาวสวยที่เขาไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อ ทำเอาคนอย่างราชสิงห์ถึงกับมึนตึ้บ
สัมผัสนุ่มนวลบนรอยแผลเขาไม่ใช่การยั่วยวนอย่างที่เขาคิดแต่มันกลับเป็นความรู้สึกบางอย่างที่เขาเองก็ไม่เข้าใจ
“คุณต้องหัดทายารักษารอยแผลเป็นรู้ไหมคะ”
“ช่างมัน”
ราชสิงห์ตอบอย่างไม่ใส่ใจ ถึงเขาจะมีความรู้สึกแปลกๆ บางอย่างกับผู้หญิงคนนี้แต่เธอก็แค่ของขวัญที่ผู้ร่วมธุรกิจส่งมาให้เท่านั้น
บางทีสิ่งที่เธอทำอยู่ตอนนี้อาจเป็นสิ่งที่อีกฝ่ายจัดฉากมาก็ได้
“ฉันสามารถแนะนำยารักษาแผลเป็นดีๆให้คุณได้นะคะ ถ้าคุณ...”
นิ้วแกร่งกดลงบนริมฝีปากอ่อนนุ่ม สิงโน้มหน้าลงไปตรงหน้าเธอ กระซิบลงข้างหูขาวสะอาด
“หุบปากแล้วทำหน้าที่ของเธอซะ”
พูดเพียงเท่านั้น สิงก็เดินนำเข้าไปหย่อนตัวลงในอ่างน้ำ ทิ้งให้อีกคนยืนกุมหน้าอกตัวเองด้วยความรู้สึกเหมือนหัวใจจะระเบิดออกมา
“นี่มันอะไรกัน”
พอเพียงได้รับการเลี้ยงดูมาดุจดั่งไข่ในหิน เธอไม่เคยเข้าใกล้ผู้ชายคนอื่นนอกจากพี่ชายและพ่อของเธอ
เธอเพิ่งออกมาใช้ชีวิตด้วยตัวเองเพียงแค่หนึ่งสัปดาห์ ฉะนั้น เรียกได้ว่าทักษะการใช้ชีวิตโดยปราศจากคนดูแลของเธอนั้นเป็นศูนย์
“จะยืนอีกนานไหม!”
“ค่ะ ไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ”
พอเพียงรีบวิ่งตามเข้าไปด้วยความร้อนรน
เธอยอมรับว่าเธอตกใจน้ำเสียงดุดันของอีกคนแต่เธอจะหนีไปตอนนี้คงไม่ได้เพราะรับปากรุ่นพี่เธอไว้แล้วว่าจะช่วยทำงานแทน
“วะ ว้าย หก หก”
โครม!
ด้วยความรีบร้อนและซุ่มซ่ามเป็นทุนเดิมทำให้พอเพียงสะดุดขาตัวเองล้มลงข้างอ่างอาบน้ำ
“โอ๊ย”
“เธอทำฉันเสียเวลา”
พอเพียงตวัดสายตามองเจ้าของน้ำเสียงเย็นชาด้วยความขุ่นเคือง นอกจากจะไม่ช่วยกันแล้ว เขายังมีหน้ามาตำหนิเธออีก
“ตาเธอ”
ราชสิงห์เอ่ยทัก เมื่อดวงตาสีฮาเซลของเธอปราศจากแว่นกรอบสี่เหลี่ยมบดบังไว้
ตอนที่เธอใส่แว่นว่าสวยแล้ว พอเธอถอดแว่น ยิ่งสวยกว่าเดิมอีกหลายเท่า
“ทำไมคะ?”
มือเรียวรีบยกขึ้นจับหน้าตัวเอง เมื่อไม่เจอแว่นที่เคยใส่ เธอถึงกับร้องเสียงหลง
“ตายจริง แว่นฉัน”
สงสัยแว่นจะกระเด็นหลุดไปตอนเธอล้มแน่ สายตาเธอสั้นสี่ร้อยกว่า ถึงจะยังพอมองเห็นแต่มันก็ไม่ชัดเจนเท่าใส่แว่นอยู่ดี
“คุณช่วยฉันหาหน่อยสิคะ”
“เธอใช้ฉัน?”
ราชสิงห์ชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง ทั้งชีวิตไม่เคยมีใครใช้เขาเลยแต่ผู้หญิงคนนี้กลับทำมัน
“เปล่าค่ะ แค่ขอให้ช่วย”
พอเพียงเงยหน้าขึ้นสบตากับสิงพอดิบพอดี ทั้งคู่จ้องตากันราวกับต้องมนต์สะกด
สิงค่อยๆ ประคองดวงหน้าเล็กเข้ามาประกบจูบแผ่วเบาลงบนริมฝีปากอ่อนนุ่ม
“อื้ม”
เขาครางในลำคอด้วยความพึงพอใจ ปกติเขาไม่จูบกับผู้หญิงที่ใช้บริการแต่สำหรับคนนี้...เป็นกรณียกเว้นแล้วกัน
“คะ...คุณ”
“ไม่ต้องพูด”
ริมฝีปากทั้งคู่ประกบเข้าหากันครั้งแล้วครั้งเล่า กว่าพอเพียงจะได้สติจากความมัวเมานั่น ร่างเธอก็ถูกอุ้มมาอยู่บนตักราชสิงห์แล้ว
“ดะ...เดี๋ยวค่ะ อ๊ะ”
มือหนาเลื่อนไปปลดซิปด้านหลังชุดเดรสตัวยาว ก่อนจะสอดมือเข้าไปลูบไล้แผ่นหลังเนียน
“หยุดก่อนค่ะ หยุด อื้อ”
เสียงร้องห้ามถูกกลืนหายไปโดยริมฝีปากร้อนของราชสิงห์ ตั้งแต่เขาเจอผู้หญิงมา ไม่เคยมีใครทำให้เขาร้อนรุ่มได้ขนาดนี้เลย
“คุณคะ ไม่เอาแบบนี้ อ๊า”
แรงผลักลงบนอกจากมือเล็กน้อยนิดเสียจนสิงคิดว่าเธอแค่เล่นตัวตามประสา
“อย่าเล่นตัว”
สิงจูบซับความหวานหอมจากซอกคอขาว ไล่ลงมาเรื่อยๆ ถึงเนินอกอวบอิ่มสีขาวเนียน
“หึ ซ่อนรูปนะ”
“อื้อ ไม่เอา”
เสียงหวานร้องห้ามสลับกับเสียงครางนั่นยังทำให้สิงคิดว่าเป็นการแสดง
เขาเลยยังคงเชยชิมร่างกายของเธอไปเรื่อยๆ จนกระทั่งมาถึงยอดประทุมสีแดงสด
“ฉันไม่เคยชมใคร แต่เธอสวยทั้งตัวจริงๆ”
ลิ้นร้อนตวัดดูดดึงยอดปทุมสีสวยแรง มืออีกข้างก็บีบขยำเต้างามแรงไม่แพ้กัน
“ซี้ด ฉันขอร้อง อ๊า”
ใบหน้าสวยสะบัดไปมา ผมยาวสลวยสีเดียวกับดวงตาพลิ้วไหวไปตามแรงสะบัด
ตอนนี้ความรู้สึกหลากหลายถาโถมเข้ามาหาเธอ เธอพยายามจะขัดขืนแต่ร่างกายเจ้ากรรมดันไม่ให้ความร่วมมือเลย
“Shit ฉันไม่ไหวแล้ว”
ท่าทางที่แสดงออกมาโดยไม่ตั้งใจของพอเพียงทำเอาสิงถึงกับขบกรามแน่น
เขาจัดการกระชากชุดเธอออกจากตัว ยกตัวเธอขึ้นเล็กน้อย
“บอกก่อนนะว่าฉันรุนแรง”
“ปล่อยฉัน กรี๊ด อ๊า”
พอเพียงกรีดร้องด้วยความเสียวและเจ็บเมื่อช่วงล่างของเธอโดนสอดใส่โดยอะไรบางอย่างที่ใหญ่เกินกว่าจะบรรยาย
“อืม ทำไมครั้งแรก อ๊า Fuck”
“ฮือ ไอ้คนใจร้าย ซี้ด”
ร้องไห้ไปก็ครางไป สิงเองก็มองเธอด้วยความสับสน เริ่มไม่มั่นใจว่าสิ่งที่เธอแสดงออกมาเป็นการแสดงหรือความรู้สึกจริงๆ กันแน่
- Writer
