กวินภพพูดไม่ออก เขาทำได้แค่เพียงโดนโซเซออกไปนอกตัวบ้าน ไม่รู้ตัวเลยว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ เหมือนหัวของเขามันมึนไปหมด เมื่อได้รับรู้ความจริงเรื่องนี้... ปวดร้าวทรมาน รักเธอมานาน รอคอยและให้เวลากับเธอ แต่สุดท้ายแล้ว ก็ไม่สามารถเอาชนะใจเธอได้เลย
ลุคส์หันมาจ้องมอง เขาเดินเข้าไปใกล้แต่หญิงสาวกลับขยับกายหนี การกระทำของเธอทำให้เขาเริ่มฉุน ชายหนุ่มรีบคว้าเอวบางเอาไว้ แล้วกอดรัดไม่ให้หนีไปไหน
“จะทำอะไรฉันอีก!”หญิงสาวตวาดเขา
“ไปเก็บข้าวของซะ จะได้ไปที่บ้านฉันเลยวันนี้”
“ฉันจะไปเก็บยังไงหมดกัน แล้วอีกอย่างฉันจะไปได้ยังไง ไทม์ไม่ได้อยู่กับฉัน!”
“เอาแค่ของสำคัญไปแค่นั้น ส่วนอย่างอื่นเดี๋ยวฉันซื้อให้!”
“แต่ว่าฉัน...”
“อย่าขัดคำสั่งฉันปรางค์ปรียา ฉันไม่ชอบ!”
เธอกัดฟันทนกับคำสั่งของเขา ทำได้แค่ทำตามเขาเธอรู้ อำนาจเงินเขามันมากล้นฟ้า เธอสู้อะไรไม่ได้หรอก ความหวังเดียวคือการได้อยู่กับลูกเท่านั้น
