“ข้าต้องการนำสิ่งนั้นไปช่วยชีวิตผู้อื่น”
“คงเป็นคนสำคัญที่เจ้ายอมแลกชีวิตเพื่อนำสิ่งนั้นไป” นักพรตหญิงหัวเราะแบบเย้ยเยาะในลำคอ “เจ้ารักคนผู้นั้นถึงขนาดยอมเอาชีวิตตนเองเข้าแลกงั้นรึ”
“...”
การนิ่งเงียบไปของเคอหลิ่งหลินทำให้นักพรตหญิงหัวเราะอีกครั้ง เป็นการหัวเราะที่เต็มไปด้วยความเวทนาและสงสารอยู่ในที
“ไข่มุกหมื่นราตรีมีสรรพคุณแก้พิษรักษาชีวิตคนได้ แต่การจะนำไข่มุกหมื่นราตรีขึ้นจากบึงมรกตนั้น ก็ต้องรับพิษที่เปลือกหอยด้วยเช่นกัน ยิ่งไข่มุกมีคุณในการรักษามากเท่าใด พิษที่อยู่เปลือกหอยก็ร้ายแรงยิ่งนัก เจ้าอาจไม่รอดชีวิตก็เป็นได้ เจ้าจะยอมแลกชีวิตกับสิ่งนั้นเพื่อผู้อื่นงั้นเรอะ”
เคอหลิ่งหลินฟังทุกถ้อยคำที่เอ่ยเตือนสตินาง หญิงสาวครุ่นคิดแล้วแย้มยิ้มออกมา อย่างไรก็ตาม นางตัดสินใจแล้วและจะไม่มีสิ่งใดเปลี่ยนใจนางได้เช่นกัน
“คนที่ข้าช่วยเป็นคนดี หากเขา
