เงาร่างดำทมิฬทำให้นางตะลึงไปเสี้ยววินาที ปากที่อ้าปากและเขี้ยวแหลมคมนั้นทำให้นางต้องยกกระบี่ขึ้นกันตัวเอง ปากของมันงับเข้าใส่กระบี่ของนางก่อนจะถึงท่อนแขนที่มันหมายปอง หญิงสาวเสียหลักตกจากต้นไม้แต่ยังตั้งสติได้ทัน นางม้วนตัวลงมาจึงไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่กระนั้นก็ยังทันได้สังเกต ‘สิ่งนั้น’ เต็มตา ลิงตัวใหญ่ยักษ์กว่านางถึงสองเท่ากำลังพุ่งเข้าใส่ แต่นางกลับเพ่งมองราวกับค้นหาบางสิ่งในความทรงจำ แล้วนางกลับยืนนิ่งเบื้องหน้าพญาวานร ลิงยักษ์ทำท่าจะตะปบนาง แต่หญิงสาวกลับเชิดหน้าขึ้นจ้องมอง
“พี่วานร! พี่วานร! ข้าหลิ่งหลินเอง ท่านจำข้าได้หรือไม่”
ลิงยักษ์ชะงัก มือทั้งสองยกค้างแล้วค่อยๆ ทิ้งลงข้างตัว มันจ้องมองนางก่อนยื่นหน้ามาสูดดมกลิ่นอายของนาง แม้หัวใจจะเต้นรัวแต่นางกลับยิ้มออกมา ความลับที่บิดาของนางไม่เคยรู้ ก็คือหลังจากที่บิดาพานางมาที่บึงมรกตครั้งหนึ่งแล้วนั้น นางก็แอบมา
