ATEŞDAĞLI’DAN…
“Komutanım neden uyanmıyor?” diye sordu Umay. Suat’ın verdiği on iki saatlik zamanı aşmış üzerine birde üç saat daha devirmiştik.
“Uyanacak güzelim sen kalbini ferah tut” dedim.
Baş ucundan bir saniye bile ayrılmamıştı. Kaybetme korkusu böyle bir şey sanırım. Timler kurulduğundan beri ikisini gözlemlerim. Umay aramıza birkaç ay sonradan katılmıştı. İlk etapta teklif götürdük lakin kabul etmedi. Ben de ya o olur ya da bizim tim dört kişi kalır diye diretince neredeyse yalvardık zilliye.
Çakı gibi asker deyimini tek başına karşılardı. Mantığı zekâsı. Baskı altında karar verebilme yeteneği. Şimdiye kadar verdiği bir karardan döndüğünü göremedim. Öyle çıt kırıldım bir kadın değildi. Hatta belki Sırdaş yerine geç gelmeseydi onu tim komutan yardımcısı yapardım.
İlk defa şimdi
