DESTAN’DAN …
Birileri hayatımı anlatmamı istese koskocaman bir boşluk derim sanırım. Bazen çocukluğumu hatırlamaya çalışıyorum. Annemin sesini neredeyse hatırlamıyorum. Beş yaşındaydım motor becerilerini kaybettiğinde. Benden 11 yaş büyük bir abimin olması hayatta ki en büyük şansımdı sanırım. Düşünsenize 11 yaşındasınız anneniz kardeşinize hamile iken babanız sırra kadem basıyor. 16 yaşınıza geldiğinizde anneniz bir kaza geçiriyor ve konuşma hareket etme dahil bütün becerileri sıfırlanıyor. Belki de Engin Teyzemin desteği olmasa abim beni bu kadar iyi yetiştiremezdi. Ergenliğin başında bir genç hasta anne ve küçücük bir kız çocuğu ile Uşak gibi küçük bir şehirde ne yapabilirdi ki?
Annemi ne kadar hatırlamıyor olsam da abimle anılarım dün gibi taze. Üniversite sınavına ne kadar şevkle ha
