“แก้วเป็นอะไร จ๋าว่ามันเยอะแล้วนะ”
“จ๋าไปไหนกับคุณหินบ่อยๆ แก้วน้อยใจนะ คิดถึงด้วย เหงาด้วย วันๆ แก้วต้องโดนพี่แสบลากไปอ่านแต่หนังสือ จ๋ารู้บ้างรึเปล่า” แก้วน้อยใจนิดๆ นะ เมื่อก่อนเธอกับจ๋าไปไหนด้วยกันตลอด แต่พอจ๋ามีคุณหิน ก็เอาแต่ทิ้งเธอไว้กับพี่แสบ เธอไม่ชอบอ่านหนังสืออะ มันน่าเบื่อ
“จ๋าขอโทษนะ จ๋าต้องไปดูโรงเย็บผ้าอ่ะ มันไกล จ๋ากลัวแก้วเบื่อ” จ๋ากำลังหาโรงงานเย็บเสื้อผ้า เพราะเธอจะเพิ่มยอดการตัดเย็บ เสื้อผ้าที่เธอตัดเอง มันมีแค่แบบละตัวสองตัวตามกำลังที่เธอจะตัดได้ แต่ตอนนี้ลูกค้าเรียกร้องเข้ามาเยอะว่าอยากได้เสื้อผ้าของเธอ เธอจึงต้องหาโรงงานเย็บผ้า ที่จะตัดเสื้อผ้าที่เธอทำออกมาได้ดีที่สุด
“จ๋าเก่งจัง แบบนี้แสดงว่ายอดขายเยอะเลยอะดิ” ถ้าจ๋ามีเหตุผล แก้วไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องน้อยใจต่อ แถมดีใจซะอีก ที่ความฝันของเพื่อนเธอมันกำลังเติบโตขึ้นอีกนิดแล้ว
“ก็เยอะขึ้น จ๋าแทบไม่ว่างเลย แก้วอย
