ยั่วรักนักบิด

โตพอที่จะ …

แสบเดินออกไปจากสนามแข่ง เพื่อจะเดินไปขึ้นรถแท็กซี่ที่หน้าทางเข้าสนามกลับบ้าน รถเขามันพัง คงต้องให้รถที่บ้านมาลากไปซ่อมนั่นแหละ

เดี๋ยวนี่แสบไม่ได้ดีใจกับชัยชนะเท่าไหร่ เขาจึงไม่ค่อยได้ลงแข่งในช่วง2 ปีที่ผ่านมา และเพราะมันไม่มีเด็กปากแซ่บแบบแก้วลงแข่งสนามเดียวกันกับเขานั่นแหละ เขาจึงเบื่อ

ปี๊บบบบบบบบบบ

เสียงรถมอเตอร์ไซด์ที่ขับมาอย่างเร็วบีบแตรก่อนจะจอดลงข้างแสบที่เดินไปหน้าสนาม

“พี่แสบรถไปไหน” แก้วถามเสียงดัง ว่าจะไม่ทัก แต่ก็อดถามไม่ได้ ตรงนี้มันไม่มีคนเพราะเป็นทางเข้าสนาม ทำไมพี่แสบถึงได้มาเดินอยู่แบบนี้

“รถพังครับ กำลังจะไปเรียกแท็กซี่” แสบตอบไปแบบนั้น ก่อนเสยผมที่ตกลงมาปิดใบหน้าออก อยากมองคนถามให้ชัดๆ

“ไปกับแก้วไหม กว่าจะเดินไปถึงข้างหน้า แก้วว่าพี่แสบได้ละลายก่อนแน่ๆ” แก้วพูดอย่างเห็นใจ ก่อนจะมองใบหน้าหล่อเหล่าที่เต็มไปด้วยเหงื่อเม็ดโต

“จะให้พี่ซ้อนเหรอ” แสบไม่เคยซ้อนมอเตอร์ไซด์ใครเลย

“มาเถอะค่ะ แก้วให้จ๋าซ้อนบ่อยจะตาย” แก้วพูดอย่างหงุดหงิด เมื่อพี่แสบลีลาเยอะกว่าที่คิด

“พี่จะตกรถตายไหม” แสบยิ้มขำๆ กับท่าทางของเธอ ที่กำลังบอกว่าเริ่มหงุดหงิด

“พี่แสบ! แก้วร้อน ถ้ากลัวตายก็กอดแน่นๆ” แก้วตะโกนเสียงดัง แสบจึงขึ้นไปนั่งซ้อนด้านหลังเธอ ก่อนจะยกยิ้มเมื่อได้กอดเธอสักที

บรื้นนนนนนนน

แก้วขับรถออกไปทันทีที่แสบขึ้นรถ และเขาก็กอดเธอจริงๆ แถมกอดแน่นมาก จนหน้าอกเขาแนบไปกับแผ่นหลังของเธอที่ก้มไปตามรูปทรงของรถบิ๊กไบค์

“พี่แสบกอดแน่นเกินไปแล้ว แก้วหายใจไม่ออก” แก้วขับช้าลงก่อนตะโกนพูดเสียงดังแข่งกับเสียงรถ เพื่อให้แสบได้ยิน

“พี่กลัวตกไงครับ แก้วขับเร็วอะ” แสบหัวเราะกับคำพูดตัวเอง ปกติเขาขับเร็วกว่านี้เยอะ

บรื้นนนนนนนน

“แก้วส่งแค่นี้นะคะ” แก้วจอดรถลงหน้าทางเข้าสนามแข่ง แต่พี่แสบกลับไม่ยอมลงไปสักที

“ไม่มีรถเลยอะแถวนี้ พี่กลับด้วยไม่ได้เหรอครับ” แสบมองซ้ายขวา ไม่มีรถผ่านมาสักคัน เพราะแถวนี้ออกมานอกเขตตัวเมืองหลวงมากทีเดียว บางทีอาจไม่มีรถแท็กซี่ด้วยซ้ำ

“งั้นพี่แสบมาขับแล้วกันค่ะ จะได้ไปส่งพี่ที่บ้านเลย แก้วขับเดี๋ยวก็ได้ตะโกนถามทางกันอยู่บนรถอีก” แก้วพูดก่อนจะจอดรถดีๆ แล้วลงมายืนข้างรถ ถ้าปล่อยให้เขารอรถ วันนี้เขาอาจจะไม่ได้กลับบ้านจริงๆ

“ถอดมาทำไมครับ ใส่ไว้นั่นแหละ” แสบมองหมวกใบโตที่แก้วยื่นมาให้ ก่อนจะเดินเลยไปขึ้นรถ แก้วได้แต่ถือมันไว้นิ่งๆ คนขับมันต้องใส่สิ ไม่ใช่คนซ้อน

“มานี่ครับ” แสบเรียกแก้วไปใกล้ เมื่อเธอเอาแต่ยืนเฉย ก่อนจะถือหมวกใบโตนั่นขึ้น แล้วยัดมันใส่หัวเล็กๆ ของเธอ

“พี่ไม่ขับเร็วหรอกครับ ใส่ไว้เถอะ ขึ้นมาสิ เดี๋ยวพี่ทิ้งไว้ตรงนี้นะ” แสบพูดก่อนจะสตาร์ทรถเสียงดัง

“ถ้ากลัวตกก็กอดพี่แน่นๆ ก็ได้ครับ พี่ไม่เคยหวงตัว” แสบพูดยิ้มๆ เมื่อแก้วขึ้นมานั่งบนรถแล้ว ก่อนจะขับออกไปเมื่อเธอกอดเอวเขาแผ่วเบา

บรื้นนนนนนนนนนนนนนนนน

แสบขับเรื่อยๆ อย่างไม่เร่งรีบ แม้อากาศจะร้อนแต่สายลมที่พัดผ่านตอนขับรถก็ช่วยให้สดชื่น แถมคนข้างหลังที่กอดเขาแน่นนั่นอีก หลับหรือเปล่าวะนิ่งขนาดนั้น

แสบขับรถมาจอดลงที่คอนโดตัวเอง เขาจอดมาสักพักแล้ว แต่แก้วก็ยังกอดเขาแบบเดิม หลับจริงๆ สินะ

“แก้ว ถึงคอนโดพี่แล้วครับ แก้วจะกลับเลยไหม” แสบถามแก้วที่ยังกอดเขาอยู่ท่าเดิม เพราะระยะทางที่ไกลทำให้ใช้เวลาขับรถเกือบสามชั่วโมง และเพราะแสบเห็นว่าเธอหลับบนรถจึงขับช้าลงมาก อย่างกลัวเธอพลัดตกระหว่างทาง ทำให้กว่าจะถึงคอนโดของแสบก็ค่ำมืดแล้ว

“หืมมม มืดแล้วเหรอคะ” แก้วขยับตัวตื่นเพราะแสบจิ้มนิ้วลงกับแขนเธอ ก่อนแก้วจะมองรอบตัว เธอง่วงมาก เพิ่งจะเคยได้นั่งรถที่ขับนุ่มนวลขนาดนี้ เธอเลยเผลอหลับ ปกติซ้อนท้ายรถจ๋าต้องตื่นตัวตลอดเวลา เพราะจ๋าขับรถได้แย่มาก ตกหลุมตลอด

“ขับไหวไหมครับ กินกาแฟไหม หรือจะให้พี่ขับไปส่ง” แสบถามแก้วที่ลงมายืนเอ๋ออยู่ข้างรถ

“พี่แสบอยู่คนเดียวปะ” แก้วถามเสียงเบา พลางถอดหมวกออกเผยให้เห็นใบหน้าเล็กๆ ล้อมกรอบด้วยผมหน้าม้าสีเทาเหลือบดำยาวสรวย ผมเธอยาวกว่าเมื่อ2ปีเยอะมาก ตอนนี้แก้วที่เคยดูแก่นแก้ว กลายเป็นแก้วที่สวยหวานไปแล้ว

“ทำไมครับ” แสบยกคิ้วอย่างสงสัย อยู่ดีๆ ก็มาถามแบบนี้ เขาอดคิดเยอะไม่ได้เลย แถมแต่ละอย่างมีแต่ 18+ ทั้งนั้น

“แก้วขอนอนพักแปปนึงได้ไหมคะ แก้วขับรถกลับไม่ไหว เมื่อคืนอ่านหนังสือสอบแทบไม่ได้นอนเลย” แก้วบอกออกไปตรงๆ ด้วยความซื่อ ถ้าเธอขับรถกลับตอนนี้ได้แหกโค้งตายแน่นอน

ส่วนแสบแทบจะกุมขมับ ยัยเด็กนี่ขอนอนห้องผู้ชายง่ายๆ แบบนี้ได้ไง

“ทำแบบนี้กับคนอื่นด้วยรึเปล่า” แสบมีสีหน้าดุขึ้น เมื่อคิดว่าเธอทำแบบนี้กับทุกคน

“ไม่อะ พี่แสบคนแรก สรุปว่ายังไงคะ แก้วจะยืนไม่ไหวแล้วนะ” แก้วบอกออกไปอีกครั้ง ร่างกายเธอเหนื่อยสะสมมาหลายวัน จนแทบทรงตัวไม่อยู่แล้ว วันนี้ว่าจะไม่ไปแข่งแต่เงินรางวัลมันมากโข เธอต้องหาเงินจ่ายค่าเทอมแล้วนะสิ

แสบเดินไปขยับรถของเธอ เข้าไปจอดในที่จอดรถของคอนโดก่อนจะเดินกลับมาหาแก้วที่ลงไปนั่งหลับข้างๆ เสา ดูท่าว่าจะเหนื่อยและง่วงจริงๆ

“แก้วครับ ถ้าเดินไม่ไหวก็ขี่หลัง เอาหมวกมานี่” แสบดึงหมวกมาถือไว้เอง ก่อนจะนั่งหันหลังให้แก้ว และเธอก็ขึ้นมาขี่อย่างว่าง่าย และซบหน้ากับหลังของแสบแล้วหลับต่อ

หลังพี่แสบสบายที่สุด

แก๊ก ปึ่งงงง

แสบพาแก้วขึ้นมาข้างบน ก่อนจะเปิดและปิดประตูเสียงดัง เพราะแก้วที่ขี่หลังอยู่นั่นแหละ มือก็ไม่ว่าง จะเอาอะไรมาปิดเบาๆ ได้ละ ถ้าไม่ใช่เท้า เตะปิดมันดังๆ นั่นแหละ

“แก้วครับ ถ้าจะนอนก็ถอดชุดแข่งออกก่อน มันร้อน เอาโทรศัพท์มาด้วยพี่จะโทรบอกเพื่อนให้ จะได้ไม่เป็นห่วง” แสบบอกแก้วที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงของแสบ ทั้งที่เขาวางลงอย่างแรง เด็กนี่ก็ไม่ตื่นสักนิด

“พี่แสบ ล้วงเอาตรงกระเป๋ากางเกงชุดนี่อะ” แก้วพูดอย่างงัวเงียไม่สนใจถอดชุดออกสักนิด

“เห้อออ ไม่ระวังตัวเลยนะครับ เห็นพี่เป็นผู้ชายรึเปล่าครับ” แสบยังคงบ่นเสียงดัง ก่อนจะล้วงมือไปหาโทรศัพท์ของเธอในจุดที่เธอบอก

“อืมมมม” แก้วครางแผ่วเบา เธออย่างตอบอะไรสักอย่างแต่ก็ง่วงเกินไป

“พี่ให้ยืมเตียงแค่ 3 ชั่วโมงนะครับ ตื่นแล้วจะไปส่งห้ามงอแง” แสบพูดจบก็ถือโทรศัพท์เธอออกไปด้านนอกทันที ก่อนจะเดินกลับมาอีกครั้งเมื่อมันใช้โทรไม่ได้ โทรศัพท์เธอล็อคอยู่นะสิ

แสบเดินไปวางโทรศัพท์ลงข้างคนที่หลับสนิท ก่อนจะมองใบหน้าของแก้วนิ่งๆ

“พี่ว่าแก้วโตพอจะเป็นเมียพี่แล้วละ” แสบพูดยิ้มๆ ให้กับใบหน้าเล็กๆ นั่น ก่อนจะก้มลงจูบเบาๆ กับริมฝีปากของเธอ ปากของคนที่เขาคิดถึงตลอดสองปี

แสบเดินไปเปลี่ยนชุดแข่งของตัวเองออก ก่อนจะอาบน้ำ แล้วออกมาทำอาหารง่ายๆ ไว้รอคนที่หลับอยู่บนเตียง หลังจากนั้นก็ไปนั่งทำงานของตัวเองเพื่อรอเธอตื่นเท่านั้น