แค่เพื่อนจริงดิ..?

แค่เพื่อนเท่านั้น

คอนโดของอั๋น

เวลา 3 ทุ่ม

อั๋นและแป้งนอนอยู่ในห้องเดียวกันและเตียงเดียวกันในฐานะของความเป็นเพื่อนเท่านั้น ก็พวกเขาเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆนี่กะอีแค่นอนเตียงเดียวกับเพื่อนตัวเองก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลย

"เธอยังไม่หลับหรอ..?"

เขาที่นอนตะแคงหันหน้าไปอีกทางก็ยังนอนไม่หลับ และก็รู้สึกว่าเตียงนอนฝั่งเธอก็ยังคงขยับอยู่ตลอดเวลาจึงถามเธอขึ้น

"อืม..แปลกที่นะเลยนอนไม่ค่อยหลับ"

"เราถามอะไรเธออย่างดิ.?"

"เอาซิ.."

"..."

"จะถามอะไรก็ถามดิ เงียบอยู่ได้."

"เราอยากรู้ว่าเธอเคยมีแฟนบ้างไหม..?"

"แล้วนายจะอยากรู้ไปทำไม..?"

"ก็เราเป็นเพื่อนกับเธอมาตั้งแต่มัธยม แต่เราไม่เคยเห็นเธอมีแฟนเลยซักคน..เธอเคยชอบใครบ้างไหมหรือมีคนมาชอบบ้างหรือเปล่า..?"

"ก็มี.."

"มีหรอ..ใครอะ แล้วเขาเป็นคนที่เธอชอบหรือเธอไปชอบเขาก่อนหรอ..?"

"..."

เธอนิ่งเงียบไม่ตอบคำถามของเขา แต่เขาเหมือนจะอยากรู้มากจึงลุกขึ้นจับตัวเธอพลิกให้นอนหงายหันมาตอบคำถามเขา

"หันมาตอบเราหน่อยดิ.."

"อะไรของนายเนี่ย..?"

เธอสะบัดแขนออกจากมือเขาแล้วพลิกตัวนอนหงายมองหน้าเขาด้วยความหงุดหงิด

"นายจะมาสนใจทำไมว่าฉันจะชอบใครหรือใครมาชอบฉัน เรื่องมันก็ผ่านมานานมากแล้วฉันไม่อยากไปพูดถึงมันอีก..นอนได้แล้วฉันง่วง"

เธอพูดจบก็พลิกตัวนอนตะแคงหันกลับไปที่เดิม

"แล้วทำไมถึงขึ้นเสียงด้วยหละ ถามแค่นี้เอง"

"..."

เขาล้มตัวลงนอนบนที่นอนอย่างงงๆ เขาก็แค่อยากรู้ว่าเธอเคยคบกับใครหรือเปล่า เพราะตั้งแต่รู้จักเธอมาเขาไม่เคยเห็นเธอมีแฟนเลยซักคน แต่ว่าตอนที่เขาไปเรียนต่อเมืองนอกเขาก็ไม่แน่ใจว่าเธออาจจะเคยมีแฟนแล้วก็ได้ โตขนาดนี้แล้วจะไม่เคยมีแฟนได้ยังไง

...

วันรุ่งขึ้น

แป้งลืมตาตื่นมาในตอนเช้าก็ต้องตกใจที่เห็นใบหน้าของเพื่อนสนิทมาอยู่ใกล้กับเธอมาก ปากแทบจะชนกันอยู่แล้วจนเธอต้องรีบลุกขยับหนีออกมา

"มานอนตรงนี้ได้ไงเนี่ย หมอนตัวเองก็มีไม่รู้จักไปหนุน"

เธอรีบลุกขึ้นจากที่นอนด้วยความไว แล้วยืนมองใบหน้าของคนที่นอนหลับสนิทอยู่ตอนนี้บนเตียง

"แค่เพื่อนเท่านั้นซินะ..?"

เธอพูดกับตัวเองเพื่อย้ำเตือนให้ชัดเจนว่าเขากับเธอเป็นได้แค่เพื่อนกันเท่านั้น

เธอเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วชุดที่จะใส่ไปบ้านของเขาวันนี้ออกมา แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำทันที

5 นาทีผ่านไป

เขาลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยสภาพที่ยังงัวเงียแล้วยังรู้สึกง่วงอยู่ จึงลุกเดินจากที่นอนแล้วก็ถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกไปด้วยตลอดทางจนมาถึงที่ห้องน้ำ

"ใครวะ..?"

เขาเปิดประตูเข้าไปในห้องน้ำทันทีโดยลืมไปว่าเขาไม่อยู่คนเดียว และคนที่กำลังยืนอาบน้ำอยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้ก็คือ

"กรี๊ด...นายเข้ามาทำบ้าอะไรเนี่ย.?"

"เห่ย.! เราลืมอะ เราขอโทษ.."

เธอหันมามองเขาอย่างอึ้งๆเพราะตกใจที่เห็นแก้ผ้ามายืนอยู่ในห้องตอนนี้ เธอจึงรีบหันหลังให้เขาทันที

"ออกไปซิ..มายืนทำบ้าอะไรอีกเล่า"

"โอเคๆ..เราจะออกไปเดี๋ยวนี้.."

เขาพูดจบก็รีบเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยความไว

"แล้วอย่าเข้ามาอีกนะ.."

"เคๆ..เราจะไม่เข้าไปแล้ว.."

เขาทำสีหน้าเครียดขึ้นมาทันที เพราะเขาลืมไปว่าห้องนี้ไม่ได้มีเขาอยู่คนเดียวแล้ว

"แป้ง..เราขอโทษนะ เราลืมจริงๆ.."

เมื่อเธอเดินออกมาก็ทำสีหน้าที่ดูจะโกรธเอามากๆ เขาที่ใส่แค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวก็เดินเข้ามาง้อเธอ

"และอีกอย่างประตูห้องน้ำมันก็ไม่มีกลอนด้วย.."

"นายควรทำกลอนประตูที่ห้องน้ำด้วยนะถ้านายจะให้ฉันอยู่ที่นี่.."

"โอเค..เราจะหาช่างมาทำเพิ่มให้. เธอไม่โกรธเราแล้วใช่ไหม?"

"เลิกคุยเถอะ..นายเข้าไปอาบน้ำไป"

"อย่าโกรธนะ.."

"อืม.."

เขายิ้มออกมาด้วยความชอบใจที่เห็นว่าเธอหายโกรธแล้วจึงรีบเดินเข้าไปอาบน้ำต่อ

"ทำไมใจฉันต้องเต้นแรงด้วยนะ..?"

...

​