เพื่อนหนักใจ

772 Words
แป้งนอนพลิกตัวไปมาอยู่ที่เตียงคนเดียวเพราะนอนไม่หลับ ส่วนอั๋นก็นอนไม่หลับเหมือนกันเขาจึงขอออกไปนั่งเล่นข้างนอกห้อง แป้งเริ่มหนักใจกับสิ่งที่พ่อของเขาพูดเรื่องที่ว่าไม่เชื่อว่าพวกเขาคบกันจริงๆ ขนาดเขาเอาทะเบียนสมรสไปยืนยันแล้วพ่อของเขาก็ยังไม่เชื่ออีก "เตี่ยโคตรฉลาดเลย..ไม่เชื่อแล้วยังจะให้เอาลูกไปยืนยันอีก.. เธอพูดกับตัวเองด้วยสีหน้ากังวล "แล้วจะท้องได้ยังไงเล่าในเมื่อฉันกับเขาก็แค่แต่งงานกันแค่หลอกๆเอง อีตาบ้านั้นไม่ได้คิดอะไรกับฉันซักหน่อย.." เธอนอนคิดถึงเรื่องเมื่อปีที่แล้วที่เขามาหาเธอที่คอนโดเธอยังจำคำพูดเขาได้ดี ... 1 ปีก่อนหน้านี้ คอนโดแป้ง แป้งกลับมาจากกินเลี้ยงกับลูกน้องในทีมการตลาดของที่บริษัทก็แปลกใจว่าทำไมอั๋นถึงมายืนอยู่ที่หน้าคอนโดของเธอ “อั๋น..” “กลับมาแล้วหรอ..?” “นายมาทำอะไรที่นี่.?” “ไปกินเลี้ยงมากับน้องๆ ในทีมหรอสนุกไหม.?” “ก็สนุกดี นายยังไม่ตอบฉันเลยนะว่านายมาทำอะไรที่นี่..?” “คือเรา..” “แล้วนี่ซื้ออะไรมาเต็มไม้เต็มมือเลย..?” “ซื้อมาให้เธอไง ตอนแรกเราตั้งใจว่าจะมาทำอะไรกินที่ห้องเธอฉลองที่งานเธอได้รับคำชมจากผู้บริหารแต่เราไม่รู้ว่าเธอไปกินเลี้ยงกับน้องๆในทีมแล้ว..” อั๋นเพิ่งได้เข้าไปทำงานในบริษัทเดียวกันกับแป้งแต่คนละตำแหน่งหน้าที่ และทุกคนในบริษัทก็รู้ว่าพวกเขา2คนเป็นเพื่อนสนิทกัน เธอแอบยิ้มในใจที่เขายังอุตส่าห์มาแสดงความยินดีกับเธอแล้วยังมาหาเธอถึงที่ห้องอีก “แล้วนายกินอะไรมาหรือยังหละ..?” “ยังเลย..” “งั้นจะขึ้นไปที่ห้องฉันก่อนไหม แล้วเดี๋ยวฉันทำอะไรให้กิน..?” “แต่นี่มันดึกแล้วนะ..” เขายกนฬิกาที่ข้อมือดูก็เห็นว่าดึกมากแล้วจึงรู้สึกเกรงใจเธอ “ก็รีบกินจะได้รีบกลับไง จะไปไหม..?” “งั้นก็ได้..” แป้งเดินนำเขาเข้าไปในคอนโดตัวเองมีเขาเดินตามหลังมาช้าๆ และในระหว่างที่ทั้ง2คนอยู่ในลิฟต์ด้วยกัน “ช่วงนี้นายได้คุยกับแพรวาบ้างไหม..?” เธอถามเขาขึ้นด้วยความอยากรู้ เพราะเขากับแพรวาเคยมีอะไรกันมาก่อนเธอคิดว่าเขาคงมีเยื่อใยให้กันบ้าง “ไม่เลย..ตั้งแต่แพรเขาบินกลับไปเมืองนอกเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย..” “แล้วนายไม่รู้สึกอะไรกับแพรวาเขาบ้างซักนิดเลยหรอ..?” “แล้วจะต้องให้รู้สึกอะไรละ..?” “ก็นายกับแม่นั่นเคยมีอะไรกันมาก่อนนะ นายไม่รู้สึกอะไรจริงๆหรอ..?” “มันก็แค่Sexนี่ แพรกับเรามีอะไรกันด้วยความสมัครใจโดยที่เรา2คนต่างก็รู้กันอยู่แล้ว ว่าเราไม่ได้รู้สึกอะไรต่อกัน..” “…” แป้งมองหน้าของอั๋นอย่างรู้สึกอึ้งๆ เพราะไม่คิดเลยว่าเขาจะมองว่าการมีอะไรกับผู้หญิงเป็นเรื่องธรรมดาทั่วไป “ก็จริงอะนะ นายไปเรียนเมืองนอกมาด้วยนี่ เรื่องพวกนี้นายก็เลยมองว่ามันเป็นเรื่องปกติซินะ..ฉันเข้าใจ” “เธอเป็นอะไรเปล่าอะ..?” เขาหันมามองหน้าเธอแล้วถามเธอด้วยความสงสัย ว่าทำไมจู่ๆ เธอก็ถามเขาเรื่องนี้ออกมา “เปล่า..ฉันไม่เป็นอะไร..” “…” หลังจากที่แป้งทำอาหารให้เขาทานจนอิ่มแล้วเขาก็ลุกขึ้นเตรียมตัวกลับ “อิ่มมากๆ แล้วก็อร่อยสุดๆ เลย ฝีมือเธอนี้ยังกะเชฟเลยนะ..ใครได้เธอเป็นแฟนนี่สงสัยอ้วนตายเลย” “ตอนนี้ยังไม่มี เลยต้องทำให้แค่ตัวเองกินนี่แหละ” “ดีแล้วอย่ามีเลย อยู่เป็นโสดแบบนี้แหละดีแล้ว..” “ทำไม..ทำไมนายถึงอยากให้ฉันโสด..?” “ก็ถ้าเมื่อไหร่เธอมีแฟน เราก็คงไม่ได้มาทานอาหารอร่อยๆฝีมือเธอแบบนี้อีกนะซิ..เพราะงั้นจงโสดต่อไป..” เขาพูดจบก็เดินออกไปจากห้องด้วยใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุขที่ได้ทานของอร่อยฝีมือเพื่อนรัก ต่างจากเธอที่ได้แต่ยืนมองเขาเดินไปด้วยความรู้สึกน้อยใจที่เขามองเห็นเธอเป็นได้แค่นี้ "ในสายตาของนายฉันคงเป็นได้แค่นี้ซินะ.." ...
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD