ตั้งแต่วันที่ไข่มุกคิดที่จะหนี ผมก็ไม่ให้เธอตามผมมาทำงานที่คลับอีก ไข่มุกต้องอยู่ที่คอนโดอย่างเดียวเท่านั้น โดยที่ผมติดกล้องวงจรปิดไว้เพื่อดูการกระทำของเธอในแต่ละวัน
สิ่งที่ผมเห็นในทุกครั้งที่ผมเปิดดูผ่านหน้าจอมือถือก็คือ ไข่มุกมักจะนั่งร้องไห้อยู่ในห้องนอน นั่งนิ่ง ๆ แต่ร้องไห้ไม่หยุด บางครั้งก็นอนนิ่ง ๆ แต่ยังเปิดเปลือกตาอยู่ สายตาของเธอมันดูล่องลอยไร้จุดหมาย อาหารที่ให้ลูกน้องซื้อไปให้เธอก็แทบจะไม่แตะเลย บางวันไม่แม้แต่จะเปิดกล่องอาหารด้วยซ้ำ
"จะประชดฉันเหรอ คิดว่าฉันจะสงสาร หึ ไม่มีทาง"
ผมพูดกับตัวเองระหว่างที่นั่งดูเธอผ่านจอโทรศัพท์
/////////
ตั้งแต่วันนั้นที่ฉันหนีแล้วโดนจับกลับมา เฮียก็ขังฉันไว้ในคอนโดของเขา ก็จริงที่เขาไม่ได้ให้ลูกน้องเฝ้าไว้ แต่ไอ้กล้องวงจรปิดเกือบสิบตัวก็แทบทำให้ฉันกระดิกตัวไปไหนไม่ได้ ถึงแม้จะออกไปได้ลูกน้องของเขาก็คงจะมาถึงตัวฉันภายในเวลาไม่นาน
ฉันไม่ได
