ตอนที่ 4
1115 Words
“สวัสดีค่ะ...คุณนาธาเนียล...ฉันพึ่งมาถึงค่ะ”
“ยินดีต้อนรับนะจีน เธอคงได้รู้จักลูกชายคนเดียวของฉันแล้วใช่มั้ย...เขาคืออีธาน อัลเบิร์ตสัน ที่ฉันเคยเล่าให้เธอฟัง เขาพึ่งเดินทางกลับมาจากเกาหลีเมื่อวานนี้”
นาธาเนียลหันไปทางลูกชายคนเดียวที่ยืนสงบนิ่งแต่นัยน์ตาคู่นั้นกลับจ้องอยู่ที่สาวไทยร่างเล็กที่ค่อย ๆ หันกลับไปสบตากับเขาด้วยความประหม่าและหวาดหวั่นก่อนจะปรายยิ้มออกมากลบเกลื่อน
“ค่ะ...ฉันรู้จักเขาแล้วค่ะ...เมื่อครู่นี้เอง”
“และผมก็ได้รู้จักผู้หญิงคนนี้แล้วเหมือนกัน รู้ว่าเธอมาจากบรู๊คลิน”
อีธานกล่าวเสียงเยียบเย็นทว่าเจือไว้ด้วยการเสียดแทงซึ่งชาคริยาก็รู้สึกได้ นาธาเนียลยิ้มกับลูกชายของเขาแต่ยังจับมือหญิงสาวไม่วาง
“ใช่แล้วอีธาน...จีนเป็นเด็กสาวที่เติบโตในบรู๊คลินและทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟในร้านอาหารที่พ่อแวะไปที่นั่นบ่อย ๆ พ่อให้เธอมาอยู่ที่นี่เพื่อคอยดูแลและอยู่เป็นเพื่อน ถือเสียว่ามีหน้าที่เสมือนพยาบาลส่วนตัวของพ่อเพราะแกเองก็ไม่ค่อยได้อยู่บ้านสักเท่าไหร่”
“ช่วงนี้ผมจะกลับมาอยู่ประจำที่สำนักงานใหญ่ครับ บางครั้งพ่ออาจจะไม่เหงาอย่างที่คิดก็ได้”
น้ำเสียงนั้นฟังดูเหมือนราบเรียบแต่แววตากลับส่อแสดงความขุ่นข้นราวกับเขากำลังเก็บความไม่พอใจไว้เบื้องลึก ชาคริยาต้องมองต่ำเพื่อหลบประกายกล้าจากนัยน์ตาสีบรูเน็ตที่จับจ้องมายังเธออย่างมาดหมายขณะที่ชายสูงวัยพยักหน้าพร้อมทั้งปรายยิ้ม
“อืม...ก็ดี...ฉันจะได้ไม่รู้สึกว่าต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว ตอนนี้จะมีคนถึงสองคนอยู่กับฉันที่นี่ นี่เป็นข่าวดีสำหรับพ่อนะอีธาน...เอ้อ...แล้วนั่นแกจะไปไหน?”
นาธาเนียลร้องถามเมื่อเห็นบุตรชายคนเดียวกำลังจะหันหลังกลับออกไป อีธานแค่ตอบสั้น ๆ
“ผมจะไปข้างนอกครับ”
ร่างสูงสง่าก้าวฉับ ๆ ออกไปโดยมีสายตาของชายสูงวัยและหญิงสาวมองตาม นาธาเนียลหัวเราะเสียงดังในลำคอก่อนที่เขาจะปล่อยมือหญิงสาว
“จีน...”
เขาเรียกร่างบางที่ยังไม่ยอมละสายตาจากประตูทางเข้ามาในห้องโถง และเรียกเธออีกครั้ง
“จีน...”
“เอ้อ...คะ...ท่าน”
ชาคริยารีบดึงสติกลับมาและตกใจที่ตัวเองยังเหม่อลอย หญิงสาวเสยผมที่เรี่ยลงมาบนแก้ม เห็นได้ชัดว่าเธอเก็บอาการตื่นเต้นกับบางสิ่งบางอย่างไว้ไม่มิด รอยยิ้มบาง ๆ ฉายบนริมฝีปากของชายสูงวัย
“ปกติอีธานไม่ค่อยอยู่บ้าน เขาแทบไม่กลับบ้านตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา ลูกชายคนเดียวของฉันไม่ได้เที่ยวเตร่หรือทำตัวแย่ที่ไหน แต่เพราะฉันได้มอบตำแหน่งผู้อำนวยการใหญ่ของเบสไลน์ พาวเวอร์ คอร์ปให้เขา”
“เบสไลน์ พาวเวอร์ คอร์ป เหรอคะ?”
“เราเป็นยักษ์ใหญ่ผู้ผลิตชิ้นส่วนในโครงการกล้องโทรทัศน์ภาคพื้นดินที่อยู่ภายใต้ความร่วมมือของสามประเทศ สหรัฐ ยุโรปและญี่ปุ่น เป็นโครงการเมกะโปรเจ็คของภาคพื้นทวีปเลยทีเดียว อีธานจบทางด้านวิศวกรรมอวกาศและเศรษฐศาสตร์ เพราะฉะนั้นเขาจึงต้องสานต่องานด้านวิศวรรมของฉันด้วยความมุ่งมั่นและจริงจัง แต่...”
กล่าวไม่ทันจบนาธาเนียลก็ถอนหายใจจนหญิงสาวนิ่วหน้าด้วยความสงสัย
“ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคนเก่งแต่อีธานเป็นคนหัวรั้นมาก เขาไม่เคยฟังใครเลยและออกจะเจ้าอารมณ์ การบริหารงานเด็ดขาดมากและทุ่มเทให้กับเบสไลน์เป็นบ้าเป็นหลัง ฉันพยายามหาผู้หญิงดี ๆ มาให้แต่เขาปฏิเสธด้วยการ...เอ้อ...หมกมุ่นอยู่กับโปรเจ็คใหญ่ แต่ใช่ว่าเขาจะไม่สนใจใครเลยนะ เขาเคยควงกับผู้หญิงคนหนึ่งก่อนหน้านี้ แต่หลังจากนั้นฉันก็ไม่เห็นเธอคนนั้นอีก...อืม...เมื่อกี๊เขาพูดอะไรกับเธอบ้างมั้ยจีน?”
พอถูกถามหญิงสาวก็เงียบไปชั่วอึดใจ พูดหรือ...อีธานไม่พูดอะไรนอกจากตะคอกและกล่าวหาว่าเธอรุนแรง หากชาคริยาก็กลบเกลื่อนออกไปว่า
“ไม่นี่คะ...เขาแค่ทักทายฉัน”
“ดีแล้วล่ะ...จำไว้นะจีน อีธานมีนิสัยที่แก้ไม่หายอย่างหนึ่งซึ่งฉันกำราบเขาไม่ลงสักที นั่นก็คือถ้าเกิดเขาไม่ชอบใจอะไรหรือใครขึ้นมาเมื่อไหร่เขาจะแสดงออกอย่างไร้เหตุผล เธออยู่ที่นี่นานไปก็คงได้รู้ว่าเขาเป็นอย่างไร สิ่งหนึ่งที่ฉันอยากบอกเธอไว้คือพยายามอดทนและ...ทำดีกับเขา...อย่างน้อยก็เพื่อฉัน”
“ฉันคงอยู่ที่นี่ไม่นานขนาดนั้นกระมังคะ เพราะคุณสัญญาแล้วว่าจะให้ฉันมาอยู่คอยดูแลคุณที่นี่สามเดือน...เอ้อ...ฉันอยากถามอะไรคุณอีกอย่างค่ะนาธาเนียล”
“ว่ายังไงล่ะ?”
“ขณะที่ฉันอยู่ที่นี่ไม่ทราบว่าคุณมีข้อตกลงหรือมีกฎอย่างอื่นนอกเหนือจากที่ให้ฉันมาคอยดูแลคุณหรือเปล่าคะ?”
“โอเค สาวน้อย...เธอมีหน้าที่คอยดูแลฉันและมิอิสระทุกอย่าง เธอจะไปไหนก็ได้อย่างที่อยากไป...แต่ต้องบอกฉันก่อน”
“ฉันยินดีทำตามกฎทุกอย่างของคุณนะคะ”
“กฎของฉันคือความเข้าใจ...สาวน้อย...เราอยู่กันด้วยความเข้าใจและให้เกียรติซึ่งกันและกัน นั่นเป็นสิ่งที่ฉันยึดถือมาตลอดในการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับคนรอบข้าง”
แล้วทำไมลูกชายของเขาไม่คิดอย่างนั้นบ้าง...ชาคริยานึกแย้งในใจ เธอมองชายสูงวัยซึ่งตอนนี้เขาเปรียบเสมือนนายจ้างคนหนึ่งของเธอด้วยความรู้สึกหลายอย่าง นาธาเนียลอายุเลยเลขหกแล้วก็จริงแต่เขายังคงสง่างามและดูดี เค้าโครงหน้าแม้จะมีริ้วรอยตามวัยแต่ก็ยังหลงเหลือเค้ารอยของความหล่อเหลาซึ่งชั่ววาบของความคิดหญิงสาวก็อดนึกถึงใบหน้าของใครอีกคนไม่ได้
อีธาน...
ผู้ชายคนนั้นหล่อจับจิต หล่อเหลาอย่างร้ายกาจชนิดที่เธอเห็นครั้งแรกก็ยังตะลึง รูปร่างสูงใหญ่และบึกบึนเหมือนพ่อของเขาไม่มีผิด ต่างกันก็แต่นิสัย ในส่วนลึกหญิงสาวทั้งชื่นชมและอบอุ่นใจต่อการแสดงออกของนาธาเนียลหากก็อดไม่ได้ที่จะเกิดความรู้สึกหดหู่ขึ้นมาในที่สุดเมื่อนึกถึงลูกชายคนเดียวของเขา
- Writer
