11
1116 Words
11
คราวนี้ดิตถพงศ์เลื่อนมือมายังใจกลางร่างสาว ลูบไล้อยู่บนกลุ่มไหมแพรพรรณนุ่มละเมียดมือ ก่อนจะขยับมือไปตามรูปทรงของดอกไม้ช่อสวยที่หลบซ่อนอยู่ในซอกเร้นลับแสนเร้าใจ
“อืม...พี่ทัชพี่ทัช”
นิสารัตน์ปล่อยเสียงครวญ เรียกชื่ออดีตคนรักไม่ขาดปาก หลับตาพริ้มรับความรู้สึกก่อวนในร่างเธอเกร็งร่างแข็งเมื่อดิตถพงศ์ล้วงล้ำนิ้วอวบใหญ่เข้าสู่ถ้ำสวรรค์ฉ่ำเยิ้มด้วยน้ำเสน่หา และในช่วงจังหวะที่เขาขยับปลายนิ้วเข้าออก ปากหนาได้รูปเลื่อนมาปิดทับกลีบปากนุ่มที่เผยอร้องครางรับความแปลกใหม่ที่ได้รับและร้องเรียกชื่อกรกวินทร์ไม่ขาดปาก
ห้วงอารมณ์เช่นนี้ดิตถพงศ์ไม่อยากได้ยินชื่อกรกวินทร์เลยแม้แต่น้อยเพราะมันยิ่งสร้างความเจ็บปวดทางใจให้กับเขามากขึ้น และให้เข้าใจว่าหัวใจของเธอมีเพียงเพื่อนสนิทของตน นิสารัตน์ไม่มีเขาอยู่ในสายตาชายผู้ฉวยโอกาสจึงต้องกั้นเสียงทุกเสียงของเธอด้วยจุมพิตเร่าร้อน
ดิตถพงศ์รับรู้ถึงความฟิตแน่นที่โอบรัดนิ้วมือใหญ่ของตน ยามที่สอดแทรกเข้าไปภายในร่างสาว ราวกับว่าเธอไม่เคยผ่านมือชายมาก่อน อีกทั้งร่างสาวก็สะดุ้งไหวและสั่นระหว่างที่เขาเริ่มขยับนิ้ว ราวกับว่ามันเป็นสิ่งแปลกใหม่สำหรับเธอ จนเขาอดที่จะคิดไม่ได้ว่า นิสารัตน์เป็นสาวบริสุทธิ์ไม่เคยต้องมือชาย แต่จะเป็นไปได้อย่างไรเล่า ในเมื่อเธอเป็นคนรักของกรกวินทร์ คาสโนว่าอันดับต้นๆ ของเมืองไทย ที่ชอบทานสตรีสาวสวยเป็นอาหารยามว่าง นิสารัตน์ก็คงไม่พ้นมือเพื่อนสนิทของเขาแน่
“อืม...” ความเจ็บปวดเล็กน้อยที่ได้รับตอนแรกจางหาย เฉกเช่นเดียวกับสติที่ค่อยฟื้นตัวทีละน้อยกลายเป็นความหฤหรรษ์ที่ไหลเวียนไปทั่วร่าง ที่มาพร้อมกับความเสียวกระสันหลายระลอกที่มวนตัวเข้าใส่ นิ้วใหญ่ขยับเร็วและแรงมากเท่าไหร่ความสยิวซ่านก็แผ่กระจายไปทั้งร่างมากเท่านั้น และนั่นมันก็มาพร้อมกับความสุขในเกมกามที่เธอไม่เคยพบพานมาก่อน
ร่างสาวเกร็งอีกรอบเมื่อเห็นแสงเรืองรองพุ่งเข้าใส่หน้า นิสารัตน์ไม่รู้หรอกว่ามันคือแสงอะไรแต่เธอก็เต็มใจอ้าแขนรับความสุขนั้นมากอดไว้ ก่อนจะบ่ายหน้าหนีจุมพิตร้อนเพื่อปลดปล่อยเสียงคราง
ความฟิตแน่นของดอกกุหลาบงามที่รัดรึงเขามากกว่าเดิม ส่งผลให้ดิตถพงศ์ทานทนต่อไปไม่ได้ เพลิงพิศวาสเล่นงานเขาอย่างหนัก ลุกโชนยิ่งกว่าไฟบรรลัยกัลป์เสียอีก และเมื่อความอดทนของเขาถึงที่สุด ดิตถพงศ์ดึงนิ้วออกจากช่องทางสวรรค์ ขยับตัวออกห่างร่างโสภา เพื่อจัดการกับกางเกงของตน
ระหว่างที่เขาถอดเครื่องนุ่งห่มออกจากกาย ดวงตาคมกล้าจับจ้องไปยังเรือนร่างสวยผุดผ่องของเธอตาไม่กระพริบ นิสารัตน์เวลานี้สวยงามมากเหลือเกิน สวยจนเขาไม่อยากจะละสายตาห่าง แต่ทว่าเขาจำเป็นต้องดึงสายตาออกจากร่างขาวผ่อง เพื่อจะได้ครอบครองเธอ ให้นิสารัตน์เป็นของเขาเพียงคนเดียว ชายหนุ่มก้าวขึ้นมาบนเตียง ก่อนจะทาบทับร่างเล็กที่นอนหลับตาปรือตาน้อยๆ คล้ายกับคนครึ่งหลับครึ่งตื่น
“พี่ทัช” ดวงตาของเธอยังคงพร่ามัวมองเห็นชายตรงหน้าเป็นกรกวินทร์
“เป็นของพี่นะฟ้า” ดิตถพงศ์เอ่ยขึ้น ขณะที่ใช้เข่าแยกเรียวขาสวยให้แยกออกจากกัน เผยโฉมดอกกุหลาบงามฉ่ำเยิ้มด้วยน้ำหวาน “พี่ก็รักฟ้า รักมากที่สุดด้วย”
จบคำพูด ดิตถพงศ์ก็สอดประสานร่างของตนและเธอหล่อหลอมเป็นหนึ่ง จดจ่อแก่นกายใหญ่อยู่หน้าปากถ้ำ ก่อนจะล่วงล้ำสิ่งนั้นเข้าไปด้านในพรวดเดียวสุดปลายทาง...เป็นเส้นทางที่เต็มไปด้วยฟิตแน่น จนเขาต้องกัดฟันกรอดๆ ข่มความรู้สึกที่ได้รับ
“โอ๊ย!” นิสารัตน์ร้องออกมาดังลั่น สีหน้าบอกให้รู้ว่าเธอเจ็บปวด “พี่ทัช ฟ้าเจ็บ...เจ็บ”
เสียงร้องครวญและสีหน้าที่บ่งบอกถึงความเจ็บปวดของนิสารัตน์ ประกอบกับช่องทางสวรรค์คับแน่นประหนึ่งไม่เคยผ่านมือชาย วินาทีนั้นดิตถพงศ์รับรู้ได้ในทันทีว่า เธอบริสุทธิ์ เขาเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ ดิตถพงศ์แทบจะไม่เชื่อเลยว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงความอิ่มเอมใจเกิดขึ้นในความรู้สึกของเขา เฉกเช่นเดียวกันกับความรักและความหวงที่เพิ่มตาม
“พี่ขอโทษที่รุนแรงนะคนดี” เขาปลอบโยนแล้วกดปากลงบนปากนุ่มหนักๆ “เดี๋ยวมันก็หายเจ็บ”
“พี่ทะ...ทัช” เธอเรียกชื่อคนรักเสียงแผ่ว และเสียงนั้นก็เบาลงทุกขณะในจังหวะที่ดิตถพงศ์เริ่มขยับตัวเดินเกมรักเต็มรูปแบบ ไม่เพียงแค่เสียงของเธอเท่านั้นที่เริ่มเบาลง สติของนิสารัตน์ก็ค่อยๆ ดับวูบแล้วในที่สุดเธอก็หมดสติ
“พี่ขอโทษนะฟ้า แต่พี่หยุดไม่ได้”
ดิตถพงศ์ยอมเป็นคนเลว คนชั่วและนักฉวยโอกาส เขารู้ว่าเธอหมดสติแต่ก็หยุดการกระทำของตนเองไม่ได้ ความสาว ความสวย ความรักและอยากเป็นเจ้าของทำให้ชายหนุ่มเลือกที่จะเดินเกมสวาทเกมนี้ต่อไป เขาจะต้องตีตราจองเป็นเจ้าของนิสารัตน์แต่เพียงผู้เดียว แล้วจะไม่มีใครมาทับซ้อนสัมผัสของเขาได้
สายของวันรุ่งขึ้น
ซ่า ซ่า ซ่า...เสียงน้ำจากฝักบัวดังอยู่ภายในห้องอาบน้ำในบ้านพักของนิสารัตน์ เจ้าของบ้านนั่งเปลือยร่างร้องไห้แข่งกับสายน้ำที่กระทบกับร่างของตน เธอกำลังใช้น้ำชะล้างคราบคาวโลกีย์ที่ติดตัวให้หลุดออก แต่ถึงคราบดังกล่าวจะเลือนหายไปจากร่างกาย ทว่าทางด้านจิตใจสายน้ำไม่ช่วยอะไรได้เลย
เธอยังจำวินาทีแรกที่เปิดเปลือกตาอันแสนหนักอึ้งได้ดี ความรู้สึกแรกคือ ปวดศีรษะและมึนหัว จนเธอต้องนอนหลับตาสักพักหนึ่งให้อาการดังกล่าวจางหาย เมื่อค่อยยังชั่วนิสารัตน์จึงลืมตาขึ้นอีกครั้ง
ภาพแรกที่นิสารัตน์เห็นคือเพดานห้องที่ดูแปลกตา บนเพดานมีโคมไฟหรูและสวยงามติดอยู่ ซึ่งห้องนอนของเธอไม่มีโคมไฟแบบนี้เป็นเพียงไฟนีออนแบบกลมธรรมดา นิสารัตน์ยังคิดในทางที่ดีว่า ความเมาเมื่อคืนยังคงตกค้าง ส่งผลให้ดวงตาอาจจะยังพร่าเลือนมองเห็นหลอดไฟในห้องเป็นโคมไฟระย้า
- Writer
