เจ้าสาวมัจจุราช

9

9

“พี่ทัชอย่าทิ้งฟ้าไปอีกนะคะ ฟ้าเจ็บเหลือเกิน”

เธอพร่ำทั้งน้ำตา โอบกอดร่างสูงใหญ่ที่คิดว่าเป็นกรกวินทร์ไว้แนบแน่น วินาทีนี้คนที่ถูกกอดทำอะไรไม่ถูก เขาไม่รู้ว่าจะดึงตัวออกห่างร่างเล็กดีหรือว่าจะกอดตอบ ปล่อยให้เธอคิดว่าเขาเป็นกรกรวินทร์

“พี่ไม่ทิ้งฟ้าหรอก พี่สัญญา”

ในที่สุดดัตถพงศ์ก็เลือกที่จะเป็นเงาของเพื่อนรัก ลำแขนใหญ่กอดร่างสาว บอกคำสัญญาจากหัวใจให้กับเธอ

นิสารัตน์ยิ้มเต็มใบหน้า เมื่อได้ยินคำสัญญาและความอบอุ่นจากอ้อมกอดของคนที่คิดว่าเป็นคนรัก มือเล็กดันร่างใหญ่ให้ออกห่างเพียงนิด ดวงหน้าของเขาและเธอห่างกันไม่ถึงคืบ

ความเมาทำให้ดวงตาของเธอยังคงพร่าเลือน มองเห็นชายตรงหน้าเป็นกรกวินทร์ แม้ว่าบางครั้งยามที่เธอกระพริบตา ภาพของกรกวินทร์จะเปลี่ยนเป็นดัตถพงศ์ แต่พอกระพริบตาอีกครั้ง ภาพของดัตถพงศ์ก็เลือนหาย

“พี่ทัช” เธอเอ่ยชื่อคนรักเสียงเบา ยิ้มสวยเต็มดวงหน้า “พี่ทัชจูบฟ้าหน่อยสิคะ ฟ้าจะได้รู้ว่าพี่ทัชอยู่กับฟ้าจริงๆ”

คนถูกร้องขอตกใจ แค่กอดและใกล้ชิดนิสารัตน์ในสภาวะที่เธอไม่อาจครองสติได้ ดัตถพงศ์ก็รู้สึกผิดมากพอแล้ว นี่เธอขอร้องให้เขาจูบนั่นเท่ากับว่า เขาจะกลายเป็นคนฉวยโอกาสไปโดยปริยาย มันไม่ดีแน่ เขาไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน และมันก็ไม่ใช่นิสัยของเขาด้วย

แต่ทว่าอีกใจกลับร้องค้าน เขารักนิสารัตน์ รักเธอมาตลอดสองปี และครั้งนี้ก็เป็นโอกาสเดียวที่ได้ใกล้ชิดเธอแบบแนบสนิท ได้รับรู้ความนุ่มนิ่มจากเรือนกายสาว ได้กอดและกำลังจะได้จุมพิตเรียวปากสวยคู่นี้ เขาสมควรที่จะคว้าไว้มิใช่หรือ ในห้วงความคิดของเขาตีกันยุ่ง ชายหนุ่มถึงกับตัดสินใจไม่ได้ เป็นการตัดสินใจที่ยากยิ่งเหลือเกิน

“นะคะพี่ทัช จูบฟ้าหน่อยนะคะ”

เธอไม่เร่งเปล่า ยังโน้มใบหน้าของเขาให้เข้าไปใกล้ ยกศีรษะของตัวเองขึ้นสูงจนริมฝีปากบางสัมผัสกับปากหนา และนั่นทำให้เกิดกระแสไฟฟ้าหลายร้อยวัตต์ช็อตร่างหนาทันที

วินาทีที่ปากเล็กแนบสนิทกับปากของตน ความถูกต้องชั่วดีของดัตถพงศ์ขาดสะบั้นลง มันไม่หลงเหลือความคิดอะไรทั้งนั้น ชายหนุ่มจูบตอบเธอตามความปรารถนาของตัวเอง

ปากใหญ่บดเบียดปากเล็กที่นุ่มแสนนุ่ม นุ่มราวกับขนนกจนเขาไม่คิดผละห่าง เคล้าเคลียอยู่เป็นนานกว่าจะแง้มปากสาวให้เปิดกว้าง เตรียมรับเรียวลิ้นใหญ่ที่กำลังจะล้วงเข้าไป

ความที่คิดว่าชายหนุ่มที่กำลังจูบตนอยู่นั้นคือคนรัก นิสารัตน์จึงเปิดปากรับเรียวลิ้นใหญ่ที่ถูกส่งเข้าในโพรงปากของตนด้วยความเต็มใจ คล้ายกับว่ารอจุมพิตจากเขามานานแสนนาน มันก็แน่อยู่แล้วเพราะตลอดระยะเวลาที่คบหาดูใจกับกรกวินทร์ ทั้งคู่อยู่ในกรอบ ไม่เคยมีความสัมพันธ์ทางกายหรือแม้แต่จะจูบกัน มีเพียงจับมือ โอบกอดและหอมแก้มเท่านั้น ฉะนั้นจุมพิตใจครั้งนี้ถือว่าเป็นครั้งแรกในชีวิตสาว

ร่างสาวสั่นเล็กน้อย อาการสั่นเกิดจากลิ้นใหญ่ที่กระหวัดพันรัดลิ้นของเธอ สั่นจากแรงพายุน้อยๆ ที่เริ่มก่อตัวในกาย มันร้อนแปลกๆ ร้อนรุ่มแต่ทว่ามีความกระสันเข้าแทรก แต่ไม่ว่าร่างกายของตนจะรู้สึกอย่างไร นิสารัตน์ก็เต็มใจที่จะรับความรู้สึกนั้น ขอเพียงมีกรกวินทร์ข้างกายเป็นพอ

ดัตถพงศ์กระหายไล่ต้อนความหวานหอมอบอวลอย่างมากมายในช่องปากสาว คุกรุ่นไปด้วยกลิ่นบรั่นดี และรัญจวนอารมณ์มากยิ่งขึ้นเมื่อได้กลิ่นนั้นจากลมหายใจของเธอ ไม่เพียงแค่นั้น ความนุ่มนุ่มของเรือนกายสาวที่เขาทาบทับ สร้างลาวาแห่งกามารมณ์มากขึ้นไปอีก มันเหมือนแรงกระตุ้นอารมณ์เสน่หาให้ลุกโชน จนเขาคิดว่าคงไม่สามารถดับได้โดยง่าย หากไม่สานต่อไปจนสุดปลายทาง

ลิ้นสากระคายไม่หยุดนิ่ง ทำงานต่อเนื่องกวาดไล้ไปตามกระพุ้งแก้มสาว ก่อนจะวกกลับมาพันเกี่ยวลิ้นเล็กค่อนข้างสั่นเข้าไปในช่องปากของตน รุกเร้าจนร่างสาวสั่นไม่หยุด

ความเงอะงะและความประหม่าของนิสารัตน์เมื่อถูกเขาจูบ สร้างความแปลกใจให้กับดัตถพงศ์ไม่น้อย ราวกับว่าการจุมพิตในครั้งนี้เป็นครั้งแรกของเธอ จึงไม่รู้ว่าจะต้องตอบโต้อย่างไร เป็นฝ่ายรับจุมพิตฝ่ายเดียว ทว่าเวลานี้เขาไม่มีสมองจะค้นหาเหตุผล เวลานี้จิตใจเขามุ่งมั่นอยู่กับลมหายใจกลิ่นเร้าอารมณ์ รสจูบกระตุ้นจิตวิญญาณมากกว่า

เป็นระยะเวลาเท่าไหร่มิทราบได้ กว่าที่เขาจะปล่อยปากบางนุ่มให้เป็นอิสระ แต่กว่าจะผละออกห่างเขาก็แทะเล็มอยู่นาน คล้ายกับว่ากำลังทำใจ

“พี่ทัช” เธอเอ่ยชื่อคนรักเสียงเบา และมันก็สร้างความเจ็บปวดให้กับเงาของกรกวินทร์เช่นกัน “ฟ้าพร้อมเป็นของพี่ทัช ฟ้าต้องการพี่ทัช”

คราวนี้ดัตถพงศ์ถึงกับเบิกตากว้าง ความตกใจมากกว่าครั้งไหนๆ นิสารัตน์คงไม่รู้ตัวว่าพูดอะไรออกมา เธอไม่รู้ตัวเลยว่า ตนเองกำลังตกอยู่ในมือของเสือร้ายที่พร้อมจะตะครุบเธอได้ทุกเมื่อ

ดัตถพงศ์ทำตามที่เธอร้องขอไม่ได้แน่ เรื่องที่เธอร้องขอเป็นเรื่องที่เงาเช่นเขาไม่อาจทำได้ มันมากเกินกว่าที่เงาเช่นเขาจะทำแทนได้ เวลานี้เธอเห็นเขาเป็นกรกวินทร์ จิตใต้สำนึกของนิสารัตน์มีเพียงเพื่อนสนิทของเขาเท่านั้น หากเขาทำอะไรลงไปนั่นหมายความว่าจะเป็นคนฉวยโอกาสไปในทันที แล้วถ้าวันพรุ่งนี้เธอตื่นขึ้นมาแล้วพบกว่า อยู่ในอ้อมกอดและตกเป็นของเขา นิสารัตน์จะเป็นเช่นไร จากที่ไม่เคยแลมองก็คงหมางเมินและเมินเฉย แล้วยังมีความรู้สึกเกลียดชังชนิดฝังเข้ากระดูกดำ สาปแช่งเขาให้ตกนรกหมกไหม้ ความหวังที่จะได้หญิงสาวมาครอบครองไว้ข้างกายก็คงถอยห่างไปจนมองไม่เห็นทาง ความสุขที่เขาได้รับจากการเสพสมกับนิสารัตน์เพียงไม่กี่ชั่วโมง แลกกับความเกลียดชังที่เธอจะมีให้กับตนเองไปตลอดกาล มันจะคุ้มกันหรือไม่ แน่นอนที่คำตอบมันคือไม่คุ้ม

ความดีที่มีอยู่ในตัวและตรึกตรองผลได้ผลเสียทำให้เขาคิดจะปฏิเสธคำที่เธอร้องขอแม้ว่าอยากจะทำตามที่เธอพูดใจแทบขาดยิ่งใกล้ชิดเธอเช่นนี้ด้วยแล้ว ธาตุไฟของเขาแทบจะระเบิดให้ได้ แต่พอนึกถึงผลเสียดัตถพงศ์ก็นึกขยาดขึ้นมา