ร่างสูงเดินออกมาจากห้องทำงาน ควงคู่มากับเพียงฟ้าเมื่อถึงประตู สายตาเหลือบมองเห็นหญิงสาวกำลังนั่งพูดคุยอยู่กับนันทวัฒน์ ธานต์เมธากระตุกยิ้มที่มุมปาก ดูเหมือนสองคนนั้นสนิทสนมกันน่าดู ตัดสินใจเดินตรงเข้าไปหา
“คุณนันทวัฒน์มาทานข้าวหรือครับ” ธานต์เมธาถามถือวิสาสะนั่งลงข้างหญิงสาว
เพียงฟ้ามองตาม จำต้องนั่งลงข้างพนักงานที่ตนไม่ถูกชะตาอย่างช่วยไม่ได้ มองเขาด้วยความไม่เข้าใจว่าทำไมจะต้องลดตัวมาทานอาหารในโรงอาหารแบบนี้
“ครับ คุณธานต์” สีหน้าเขาอึดอัด รู้สึกเหมือนตนเองกำลังถูกเพ่งเล็ง
“ถ้าอย่างนั้นผมขอร่วมวงด้วยก็แล้วกัน” ธานต์เมธายิ้มมุมปากจ้องมองผู้หญิงที่ตนเองชิงชัง
“ได้เลยครับท่านรอง” นันทวัฒน์รับคำแล้วยิ้มกว้าง แสร้งตีหน้ายินดี
ร่างบางกำมือแน่น หลุบตามองอาหารในจานตนเอง ไม่อยากสบตาหรือยุ่งด้วย ทำไมเขาจะต้องมาวุ่นวายกับหล่อน ธานต์เมธาได้ทีเลยหันหาคนตัวเล็ก ซึ่งกำลังก้มหน้าก้มตาไม่ยอมมองมา
