ศศิรญาตื่นนอนแต่เช้า หลังจากผ่านค่ำคืนอันแสนน่ากลัว เดินลงมาชั้นล่างมองลงมาเห็นธานุภาพตื่นนอนอยู่ก่อนแล้ว เวลานี้เขากำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่โต๊ะอาหาร ทันทีที่เห็นหญิงสาวธานุภาพปิดหนังสือพิมพ์ลงแล้วหันมายิ้มให้
“ตื่นแล้วเหรอลูก เป็นยังไงเมื่อคืนนอนหลับสบายดีไหม” อดเป็นห่วงไม่ได้ที่เขาทำให้ว่าที่สะใภ้ต้องเจอกับเรื่องเลวร้าย ด้วยฝีมือของบุตรชายตัวดี
หล่อนนั่งลงตรงข้ามคุณท่าน แล้วตอบคำถาม “ญาหลับสบายดีค่ะ”
“วันนี้ญาไม่ต้องไปทำงานก็ได้นะลูก”
“ญาไม่อยากอยู่บ้านเฉยๆ ค่ะ เดี๋ยวคนอื่นจะหาว่าญามาเกาะที่นี่กินอีก” ไม่วายประชด หล่อนไม่ได้ตั้งใจ เพียงแต่นึกโมโหที่เขาเอาแต่ต่อว่าหล่อน
ธานุภาพรู้สึกถึงความไม่พอใจในน้ำเสียง เข้าใจความรู้สึกของอีกฝ่ายเป็นอย่างดี เพราะถูกกระทำมามากความอดทนเลยค่อยๆ ลดลง
“ญาไม่จำเป็นต้องไปใส่ใจกับคำพูดของเจ้าธานต์มันนักหรอกนะลูก” ธานุภาพปลอบ
ชายหนุ่มเดินลงมาจาก
