ธานต์เมธาเดินเข้ามาเหลือบเห็นหญิงสาวนั่งคุยกับบิดา ชายหนุ่มรีบเดินตรงเข้าไปขัดจังหวะทันที
“แหม... พ่อ ร้อยวันพันปีไม่เห็นทักผมบ้าง ที่แม่นี่มาอยู่ถามสารทุกข์สุขดิบกันจัง ไปทำงานนะพ่อไม่ได้ไปสนามรบจะอะไรกันนักกันหนา ลูกตัวเองล่ะไม่ห่วงไปห่วงใครก็ไม่รู้” ชายหนุ่มประชด
“ถ้าจะว่าหนูญาไปสนามรบก็ได้ เพราะที่ไหนที่มีแกที่นั้นคือสนามรบสำหรับหนูญาทั้งนั้น แล้วแกน่ะเจ้าธานต์พฤติกรรมในบริษัทของแกตอนนี้พนักงานมันเอาไปนินทากันหมดแล้ว เป็นถึงรองประธานทำตัวทุเรศสิ้นดีอุตริอะไรไปคั่วพนักงานในบริษัทตัวเองแกใช้อะไรคิด”
“ใครรายงานอะไรพ่ออีก!” ย้อนถามบิดาด้วยความหงุดหงิด
“ไม่มีใครต้องรายงานพฤติกรรมแกหรอก เพราะมีนักข่าวจับตาแกแล้วเอาข่าวของแกมาขายให้กับฉันทุกวัน ฉันอยากจะรู้นักเจ้าธานต์ ถ้าแม่นภาลักษณ์คู่หมั้นสุดรักของแกรู้เรื่องนี้เข้าจะเป็นยังไง”
“ผมกับนภาคุยกันรู้เรื่องอยู่แล้ว ยังไงเสียนภาก็รักผม และผ
