Unwavering Love

Chapter 9

"Hello, it's a pleasure to meet Nathen's parents," masayang sabi ni Tita Norma habang binabati ang aking mga magulang.

Si Riley ay nasa aking tabi lamang at nakapalupot ang kanyang braso sa aking baywang habang pinapanood namin ang mga magulang namin na nagsasalit-salit sa pagbabati at ngitian.

His graduation ceremony ended just a while ago. Hindi agad kami nakaalis ng eskwelahan pagkatapos dahil marami ang nagpakuha ng litrato kasama si Riley, lalo na ang mga naging guro niya. He was the star of the day as their batch's valedictorian. Pero kahit naman hindi graduation nila ay siya pa rin ang tanging lalaking kapansin-pansin sa batch nila. He would never fail to make you turn around whenever you see him. Lilingon at lilingon ka talaga sa kanya. That's how magnetic his looks are —so captivating and enticing.

Kanina'y habang pinapanood ko siyang binibigkas ang mga aral na gusto niyang iwanan sa mga naging kamag-aral niya ay halos mangiyak-ngiyak ako sa sobrang kagalakan para sa kanya.

Who wouldn't be proud of him? I know he'll be able to achieve greater things in the future.

I promised myself when I saw him standing on the stage, receiving a lot of awards and different recognitions for his outstanding performances throughout the six years he had been studying here in Cagayan Valley National High School, I would strive more to be like him —to be someone who was more deserving of him.

"Nako! Kami nga po ang sobrang natutuwang makilala kayo," sabi naman ni Daddy. "Maraming salamat po sa pag-iimbita at pangtanggap sa'min dito sa inyong pamamahay."

"Nathen's family is also our family since she's with Riley, Arthur," sabi nama ni Tito Ronald kay Daddy. "Treat our home as your home, too. Hindi na kayo naiiba sa amin."

Naramdaman ko namang humigpit ang kapit sa akin ni Riley na dahilan kung bakit ko sinulyapan ng tingin. He was smiling like what we were the happiest scene he had ever seen.

But it's true though...

Binalik ko ang aking tingin sa aming pamilya na masayang nagkakausap at mukhang nagkakaroon ng pagkakaintindihan.

Seeing how your family and the family of the one you love get together like this, it's very heartwarming. Wala na sigurong mas maganda pang pakiramdaman kapag nakita mong magkasundo ang pamilya niyong dalawa.

I was blessed because some couples couldn't get their parents to have some kind of understanding. Madalas ay kaya nagkakaproblema dahil sa magkaibang panig ng magkabilang pamilya tungkol sa kanilang mga pananaw sa relasyon na mayroon ang kanilang mga anak. Minsan ay gusto, minsan ay ayaw. Minsan ay okay lang, minsan naman ay hindi.

Hinayaan na namin ni Riley na magkausap ang aming mga magulang at dinala naman niya ako sa kanilang malawak na hardin kung saan kumakain ang mga bisita. Mayroon din silang malaking swimming pool at may mga rose petals na nakakalat doon.

"Riley." Isang matipunong boses ang tumawag kay Riley at sabay naman kaming napalingon.

A very good looking man stood in front of me. He somehow looked like Riley, but he seemed more mature. May katabi siyang babae na mas matangkad sa akin ng bahagya at hindi ko na maipagkakailang biniyayaan ng ganda.

"Congratulations, Rile!" masayang bati bati ng babae kay Riley at may binigay na regalo. "It's a wrist watch. Pinag-ipunan namin 'yan ni Xav. Hati kaming dalawa."

Humalakhak naman si Riley at tinanggap ang regalo. "You two didn't have to, but thank you."

"Puwede bang hindi ka namin bigyan ng regalo?" Nagtaas ng kilay ang babae. "You're the Valedictorian of your batch out of all those strands. You deserve that gift."

I bit my lower lip and played my fingers while my thoughts travelled to a simple gift that I've prepared for Riley.

Hoodie ang aking naisipang bilhin para iregalo sa kanya. Nabili ko lang doon sa may bayan at 'yon na ang nakita kong pinakamaayos na hoodie roon nang inikot ko ang buong bayan kasama si Keanna. Hindi 'yon mamahalin ngunit nang naisip ko kung anong maaaring ipabaon ko kay Riley sa kanyang pag-alis patungong ibang bansa ay iyon ang aking naisip. Paniguradong magagamit niya 'yon lala na't malamig ang panahon doon kaysa dito.

Ang sabi nga ni Keanna ay hindi naman importante ang presyo ng isang regalo, ang mahalaga ay galing ito sa puso.

"It's my idea, Rile," sabat naman ng lalaki. "Nakisali lang si Belaya dahil wala raw siyang maisip na iregalo sa'yo."

Agad naman sjyang siniko ng babae bago ito napalingon sa akin. Her eyes shined when she saw me.

"Oh my God, Rile, is this her?" she asked Riley, enthusiastically.

"So, we're finally meeting her, huh? Ipakilala mo naman kami, Rile." The guy raised his eyebrows as he looked casually back and forth at me and Riley.

"Oh!" Nilingon ako ni Riley. "Nathen, this is Kuya Xav, Zane Xavier Antonio. He's my cousin," pakilala niya bago niya nilingon ang babae. "And this is his best friend, Ate Belaya Amorr Montevista."

Halos malaglag naman ang aking panga sa mga apilyidong kanyang binabanggit. Ang Montevista ay kilala ring pamilya dito sa Cagayan Valley kasunod ng mga Antonio at Palermo.

"Hello, Nathen, it's nice meeting you! I've heard a lot of things about you! Pinag-uusapan ka kasi ni Xav at Rile lagi," sabi niya at hinawakan ang aking kamay. "You're really pretty in person."

Medyo nagtagal pa ang pag-uusap namin, kasama sini Kuya Xav at Ate Belaya dahil sobrang tuwa nila na makilala ako. Napag-alaman kong sa CVCC pala nag-aaral at kasalukuyang nasa pangatlong taon.

"Riley..." pagtawag ko sa kanyang atensyon nang mapag-isa na kaming dalawa.

Nakangiti niya akong nilingon. "Hmm?"

"Puwede bang samahan mo muna ako sa bahay?" tanong ko naman sa kanya. "Iniwanan ko kasi ang regalo ko sa'yo roon. Gusto ko na sanang ibigay na sa'yo."

Bahagya namang nanlaki ang kanyang mga mata. "You have a gift for me?"

Nahihiya akong tumango sa kanya.

"Okay, sure! Let's go!" tuwang-tuwa niyang sabi.

Nagpaalam muna kami ni Riley sa aming mga magulang na hanggang ngayon ay magkausap pa rin. It's good to know that they're having a great time.

"Ikaw ang magmamaneho? Marunong ka?" tanong ko kay Riley dahil nag-aalangan akong sumakay sa kanilang sasakyan nang makitang siya ang magmamaneho nito.

"I know how to drive, Nathen," he confidently said. "I've known how to drive since I was sixteen, and I'm already nineteen. Don't worry. Hindi naman kita ipapahamak. I would rather kill myself than to let it happen."

Sumakay na lang ako sa kanyang sasakyan at agad na kaming lumarga paalis patungong bahay.

Noong una'y kinakabahan pa ako sa pagsakay ko sa sasakyan ngunit nang makitang gamay nga ni Riley ang pagmamaneho ay naging komportable rin ako, lalo na't hawak-hawak niya pa ang aking kamay habang nagmamaneho.

Naisip ko tuloy kung bakit kailangan niya pa ng driver o taga-hatid sundo kung marunong namam pala siya.

Naging mabilis lang ang biyahe patungo sa bahay dahil wala namang masyadong mga sasakyan sa daan.

"Is that your gift for me?" tanong sa kin ni Riley nang may makitang nakabalot na regalo sa ibabaw ng lamesa sa may sala.

Tumango naman ako at bago niya pa 'yon kinuha ay inunahan ko na siya.

He raised his eyesbrows at me while grinning. "I thought it's mine, bakit parang ayaw mong ibigay?"

"Gusto kong doon mo sa may kubo sa dalampasigan buksan," sabi ko sa kanya at hindi pa siya nakakasagot ay agad ko na siyang tinalikuran para tumungo sa dalampasigan sa likod ng aking bahay.

"Why do I need to open it there?" tanong naman niya sa akin habang nakasunod lamang sa bawat paghakbang ko.

"Basta," sabi ko na lamang at damang-dama ko ang kaba sa aking puso.

Napangiti naman ako nang makitang saktong-sakto ang ang aming pagdating dito sa bahay. Palubog pa lamang ang araw at paniguradong maganda ang magiging view nito mula sa kubo.

Nang makarating kami sa kubo ay huminto ako sa bukana nito upang maipakita nang maayos kay Riley ang aking ginawang muntinh surpresa.

May nakalatag na foam sa lapag ng kubo at may nga pagkaing inihanda ko kanina bago tumungo sa school para manood ng kanyang pagtatapos.

"You..." He trailed off as he was stunned by my simple surprise. "You prepared this?" he asked before he turned to look at me.

I smiled and nodded at him. "Halika sa loob. Buti na lang at hindi pa tayo nakakakain sa inyo," sabi ki naman at pumasok na sa loob ng kubo.

Agad din naman siyang sumunod at walang salita niyang ipinulupot ang kanyang braso sa aking baywang.

"You're making me so damn happy, Nat," he whispered in my ear and his hug got tighter.

Nakangiting hinarap ko naman siya ngunit nanatili pa rin ang kanyang pagkakayakap sa aking baywang.

"Gaya nga ng sabi ni Ate Belaya kanina, you deserve this," sabi ko sa kanya. "You made me so proud, Riley."

"And you're making me more in love..." he said and kissed my forehead, tenderly.

Kinagat ko naman ang aking labi habang ngiting-ngiti at bahagya akong lumayo sa kanya upang makaupo na sa lapag. Sumunod naman siya at tinulungan niya akong ayusin ang mga hinanda kong pagkain. Hindi naman iyon gaanong kadami ngunit bagay na bagay iyong kainin habang nanonood kami ng paglubog ng araw.

Nakasandal ang aking ulo sa balikat ni Riley habang kumakain kami ng cake na binili ko sa bakery. Kahit mura ay masarap naman ito. Nasa kalagitnaan palang ang paglubog ng araw at damang-dama ko na ang malamig na simoy ng hangin mula sa dagat.

It was amazing how a single heavenly body can light up our world, but not at the same time. Sa oras na lumubog na ito upang magbigay liwanag sa ibang parte ng mundo ay didilim ang sa'yo. Ngunit sa oras na nawala na siya ay doon palang tayo makakapagpahinga habang ang ibang nasa ibang bahagi ay magsisimula palang magsaya.

Napalingon naman ako kay Riley nang marinig ko ang pagkaluskos ng plastik at nakita kong hawak-hawak na niya ang aking regalo para sa kanya.

"Can I open it now?" tanong niya sa akin nang lingunin ako.

Kahit nahihiya pa ako na makita niya ang aking regalo ay tumango ako dahil bubuksan at bubuksan pa rin naman niya ito.

Umupo ako nang maayos upang mapanood siya habang binubuksan ang aking regalo.

"It's a hoodie..." he said and smiled before he turned to look at me. "And it's my favorite color. I like it, Nathen. Really, I do."

Napangiti naman ako nang nakitang nagustuhan niya ang aking regalo. "Naisip ko kasing kakailanganin mo 'yan kapag nag-aral ka na sa ibang bansa dahil malamig ang klima roon kaysa dito sa'tin," I stated my reason. "I want you to have a piece of me once you're far away from me."

Agad nawala ang ngiti sa kanyang labi nang marinig niya ang aking rason sa pagbili ng regalo sa kanya.

His forehead creased like he didn't like what he just heard. "What are you talking about, Nathen?" he asked. "I'm not going anywhere far from you. I told you, I'm gonna stay here and study at CVCC. I already told you that."

"Riley, I want you to leave," giit ko sa kanya. "I want you to study where your parents want you to. They know it'll be the best for you, and that's also my stand."

"Para dito ba 'tong lahat ng 'to" tanong niya sa akin at nahimigan ko kaagad ang sakit sa kanyang boses. "Your gift... This little surprise... Ginawa mo ba 'to para umalis ako?"

"No, Riley! Hindi gano'n 'yon," sabi ko. "Ginawa ko 'to dahil gusto ko at dahil masaya ako para sa'yo."

"Then tell me why you want me to leave!" He demamded.

"It's for the best..." I simply answered.

"Why is it that you still don't know what's best for me, Nathen?" tanong niya ta nakita kong naglalaro ang sakit sa kanyang mga mata. "Kahit ilang beses kong iparamdam at sabihin that I'm the best version of myself when I'm with you, you're still being so naive and dumb."

Kinagat ko naman ang aking ibabang labi habang pinapakinggan siya.

"I won't leave," desidido niyang sabi. "Hindi ako aalis kahit anong mangyari. I won't leave you. Never."

Naisip ko nang mangyayari 'yon. I closed my eyes tightly as I got myself ready to lay out my final card.

He was leaving me with no choice. Kung magmamatigas pa rin siya ay wala na akong magagawa kung hindi gawin 'to.

Nang dumilat ako ay seryoso ko siyang tinignan sa kanyang mga mata.

"Itigil na natin 'to," seryoso kong sabi kahit na gustong magbara ng aking lalamunan dahil sa pag-ayaw nito sa mga salitang dumadaloy sa aking labi. "Itigil na natin kung ano mang mayroon tayo."

Agad namang mawala ang galit sa kanyang nga mata. Hinagilap niya agad ang aking kamay habang umiiling-iling.

"No, Nathen, please." Nanginginig ang kanyang boses at paulit-ulit na nakikiusap. "Please, I'm begging you. Huwag."

"You're leaving me with no choice," mariin kong sabi at nagsisimula nang magtubig ang aking mga mata.

"Nathe, I love you damn much! Isnt't that enough reason for you to let me stay?" he asked me, frustrated.

Muli ay para akong napipi sa mga pinapakawalan niyang mga salita. Kapag sinasabi niya nang mahal niya ako at gusto niya akong makasama ay nawawalan na ako ng lakas na manlaban.

"To be honest, I'm so scared..." he suddenly confessed. "Natatakot akong maagaw ka ng iba sa akin. Natatakot akong baka makahanap ka ng iba habang wala ako... You're not even mine to begin with, Nathen. And that scare me more."

"Sino bang nagsabing hindi ako sa'yo?" sabi ko naman at marahang hinawakan ang kanyang pisngi. "Hindi ko man siguro nasabi sa'yo nang diretso pero sa'yo ako, Riley..." I trailed off before I looked into his eyes. "Sa'yo ako dahil mahal kita."

That was the first time that I had managed to finally tell him how I really felt about him. Ang sarap pala sa pakiramdam na maamin mo sa taong mahal mo ang tunay mong nararamdaman. Sobrang kagalakan ang nararamdaman ko sa aking puso lalo na dahil alam kong mahal niya rin ako.

He rested his forehead on mine as a tear suddenly escaped his eyes when he closed it.

"You are mine..." bulong niya sa kanyang sarili at nakita kong bahagyang umangat ang kabilang dulo ng kanyang labi.

I smiled before I leaned closer to give him a kiss on his lips.

I felt him stiffen because of the sudden affection that I gave him ,but he immediately relaxed and his hand slid into my waist to give me some support when he started to kiss me back passionately.

I had not kissed any guy before but the way his lips moved against mine, gave me some kind of feeling that I had never felt before and I didn't think that I'd be able to feel it again if it's not going to be him. Being kissed by him felt so surreal. Sobrang sarap sa pakiramdam na pakiramdaman ko'y hindi na ito totoo.

Nang mahirapan sa aming puwesto ay umupo ako sa kanyang hita habang hindi naghihiwalay ang aming mga mapupusok na halik. Nang nakupo ako nang maayos ay naramdaman ko ang umbok sa kanyang gitna.

Bigla namang naglakbay ang kanyang kamay pataas sa aking dibdib at agad naman akong napatigil nang dahil doon, kaya naman agad niyang inilayo ang kanyang sarili sa akin.

He wants it. I know he does.

Parehas kaming hinihingal na dalawa nang maghiwalay ang aming mga labi. We're catching our breath from the fiery kisses that we both shared.

"I'm sorry..." he apologized as soon as we stopped. "I'm sorry, Nat... I got carried away."

Umiling naman ako sa kanya at ngumiti bago muli siyang hinalikan.

That time, our kisses became more intense that made me feel more of his love.

I was read to give him my all. Handang-handa akong ibigay sa kanya ang kaya kong ibigay upang maipakita sa kanya kung gaano ko siya kamahal. That he didn't have to doubt my love for him at all. That I was all his.

I let his hand travel my body until iy finally found its way to my chest. He massaged and caressed my mound so gently that it made me moan out of pleasure.

Naramdaman ko namang mas lumaki ang pagkakaumbok ng kanyang p*********i ngayon na natatabunan pa ng kanyang maong. Nakasuot lamang ako ng palda kaya naman ramdam na ramdam ko ang pagtama nito sa akin.

"I love you..." he whispered in between our kisses, stopping for a second to catch out breath.

Mas lalo ko namang idiniin ang aking sarili sa kanya. My hidden wonder grinded against his erection when I pushed myself closer to him.

Hindi ko alam kung bakit kahit sobrang lamig ng hangin mula sa dagat ay naiinitan pa rin ako at bahagyang pinagpapawisan. It was like we were both creating fire as our bodies rubbed against each other, creating some kind of friction that I was feeling inside my body.

Ibinaba ko naman ang kamay patungo sa kanyang umbok ngunit tumigil siya sa paghalik sa akin at hinawakan ang aking palapulsuhan.

Namumungay ang kanyang mga mata nang tumingin sa akin at umiling. "No..." He shook his head. "We shouldn't do this. I respect you, so, please."

"I want this, Riley," I told him, very eager to give him my all before he left. "I want you."

"You will regret this—"

"I won't," maagap kong sabi. "Hinding-hindi ko 'to pagsisisihan. Kung sa'yo ko ibibigay ang una ko, alam kong hindi ako magsisisi."

"f**k that, Nathen, I would still be your damn last and even in between. I'm not just going to to be your first." He almost exclaimed before he carefully laid me down on the mattress as he started kissing me again while undressing me at the same time.

Bago pa tuluyang tumama ang likod ko sa malambon na kutson ay nakalas na niya ang kawit ng aking bra.

"Riley!" sigaw ko sa kanyang pangalan at halos 'di ko na makilala ang aking boses nang maramdaman ko ang simula nang paglalaro ng kanyang dila sa aking kanang dibdib.

Muling tumigil si Riley at saka nag-angat ng tingin sa akin na may halong pangamba.

"I'm sorry... Don't you like it?" nag-aalangan niyang tanong sa akin.

I bit my lower lip as I shook my head. "Hindi sa ganoon. Gusto... Gusto ko." Nahihiya kong sabi.

Nakita ko namang sumilay ang ngiti sa kanyang labi bago muling pinaglaruan ang aking dibdib.

His fingers suddenly felt like tracing my body from my chest down to my soft spot —still covered by a piece of cloth which had not yet been removed.

Hindi ko alam kung saan ko ibabaling ang aking ulo habang pigil na pigil ako sa paggawa ng kahit anong tunog. Mas lalo lamang akong nahirapan nang naramdaman ko na ang paghawi ni Riley sa natitirang saplot kong suot.

His fingers started to brush against my clit, while his tongue continued to play with the tip of my mound.

Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko. Para akong maiihi dahil sa pagpapatuloy niya ng kanyang ginagawa, ngunit parang hindi pa rin 'yon sapat. Pakiramdam ko'y mayroon pang hinahanap ang aking katawan.

Bahagyang lumayo sa akin si Riley. Hinubad niya ang kanyang damit at napalunok naman ako nang makita ang kanyang tinatagong magandang pangangatawan. Sunod naman na dumako ang tingin ko sa kanyang kamay na ngayo'y tinatanggal na ang suot na sinturon bago isinunod ang pagkalas ng kanyang butones.

He stopped undressing himself when he stared at me.

"You can tell me stop if you don't want—"

"I want this," muli kong sabi at kahit kailan ay hindi pumasok sa isipan kong umurong.

"Damn, Nathen..." He bit his lower lip as he lowered down his pants along with his boxers.

Hindi ko pa nakikita ang kanyang kabuuan ay muli siyang bumaba upang patakan ako ng munting maiinit na halik sa aking labi.

I held his both of arms firmly when I felt him positioning himself at my entrance. The way the tip of his glans rubbed against my soft spot is giving me some kind of sensation. Para akong naiinis at natutuwa sa pakiramdan na binibigay nito.

"This might hurt a little..." paalala niya sa akin at tumango naman ako sa kanya habang hinahanda ang aking sarili.

"I'm coming in," he said before he slowly pushed himself on me.

I whimpered because of the pain that I felt but it was somehow covered by a great estactic feeling. Pakiramdam ko'y mayroong parte sa aking gitna ang napunit at natanggal, ngunit ito rin ang nagdulot ng sarap. Hindi ko alam kung saan ko itutuon ang aking buong atensyon. Kung sa sakit ba o kung sa sarap.

He stopped for a while when he already filled half of me. Punong-puno ng pag-aalala ang kanyang mukha habang tinatantya ang aking pakiramdam.

I smiled at him as tear fell from my eye.

"Tangina, Nathen, mahal na mahal kita," he said before he pushed himself fully and it touched my core.