When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Yüzünde adeta yeri hep orasıymış gibi duran bir hüzün vardı. Evet evlat acısı yaşamıştı ama sanki bu acı onun yüzünde yıllanmıştı. ' Ben yıllarca Mehmet' i düzeltirim sandım ama olmadı. Hiçbir şey iyiye gitmedi aksine kötüye gitti. Sonunda bir evlat kaybettim. İki oğlumda doğduğu günden itibaren korktuğum şey başıma geldi. Şimdi bir de sen bu ailenin içine girdin. Ben farkındayım. Kaan' a aşkla bakmadığının farkındaydım. Kaan inan bana kötü bir çocuk değildi ama yükü ağırdı. Taşıyamadı. Aslında sevilmeyecek çocuk değildi. Mehmet Karatan' ın en büyük varisi, koltuğunun gelecekteki temsilcisi. Daha çocuk yaşında bunu bilerek büyüdü. Karanlık her gün biraz daha içine çekti onu gözlerimin önünde. Yoksa benim oğlum çok aydınlık biriydi. Ne yazık ki babasından koruyamadı aydınlığını. ' Aslın