“ไม่ออก!! ให้ทุกคนรู้กันไปให้หมดเลยว่าพี่มันเลวแค่ไหน!” ทุกคนมองหน้ากันเลิ่กลักทำอะไรกันไม่ถูกเพราะไม่เคยเห็นผมโมโหร้ายขนาดนี้มาก่อนและที่สำคัญไม่เคยมีใครเห็นด้านมืดของมารีย์เหมือนกัน
“...ถ้ายังไม่เลิกงี่เง่าและเอาเรื่องไร้สาระมาทำให้คนอื่นเสียเวลา ผมว่าเราคงต้องทบทวนเรื่อการยกเลิกการหมั้นแล้วล่ะเพราะผมไม่ชอบให้ใครมายุ่งเรื่องส่วนตัวและไม่ชอบเอาเรื่องพวกนี้มาคุยในเวลางาน ...และที่สำคัญเรายังไม่ได้เป็นอะไรกัน อย่าสำคัญตัวผิด” ทุกคนในห้องประชุมอ้าปากค้างเพราะไม่คิดว่าผมจะกล้าพูดคำนี้ออกมาแล้วยิ่งกับมารีย์ด้วยแล้วยิ่งเป็นไปไม่ได้เข้าไปใหญ่
“ พะ พี่ศึก” น้ำตาเม็ดกลมๆไหลอาบแก้มขาว แต่เชื่อมั้ยว่าผมไม่ได้มีความรู้สึกอะไรเกิดขึ้นเลยแม้แต่นิดเดียว
“...เลิกประชุม” ผมเดินออกจากห้องนั้นโดยที่ไม่หันหลังกลับไปมองแม้แต่นิดเดียว เสียงร้องไห้สะอื้นดังมาจากห้องประชุมแต่นั่นไม่ได้ทำให้ผมใจอ่อนหรอก เพราะค
