“มันกัดผมไม่เลิก ผมก็ต้องเอาคืนบ้างนะแม่ ให้มันรู้ว่าผมน่ะลูกพ่อ มันไม่ได้กินแม่ และมันก็จะไม่ได้กินผมเหมือนกัน” เสียงทุ้มพูดกับตัวเองอย่างหมายมั่นว่าต้องทำให้ได้ และต้องสำเร็จเท่านั้นที่ตั้งใจไว้ ดวงตาคมเข้มตวัดมองเรือเป้าหมายที่เขาจะใช้เดินทางในยามเย็น ก่อนจะหันไปบอกอะไรบางอย่างกับบอดี้การ์ดร่างใหญ่
ปณาลีรอบมองบอดี้การ์ดทั้ง 3 นายที่พยักหน้าเหมือนรับคำสั่งอะไรสักอย่างก่อนจะแยกย้ายกันไปทำตามที่ได้รับมอบหมาย รวมทั้งพี่ใหญ่ที่ขยับเข้าไปใกล้นายหัวสุดหล่อพร้อมกับพยักหน้ารับคำสั่งอีกคน
“เอ้า! เมี่ยงกินเข้าสิ เดี๋ยวจะได้ไปทำงานกันต่อ นายหัวท่านให้กินแล้วเราต้องรีบนะ จะได้รีบไปเร่งงานให้ท่าน กินไม่หมดก็ห่อไว้กินเที่ยง”
“อ้อ... จ้ะจ้ะ”
เสียงของนวลทำให้ปณาลีรีบรับคำก้มหน้าก้มตากินอาหารมากมายทั้งคาวหวานและผลไม้ที่นายหัวไกรจัดเตรียมมาไหว้เจ้าที่และแม่ย่านางเรือ ก่อนจะนำมาแจกจ่ายให้กับคนงานแล
