“เป็นไงบ้างไอ้ปลาไหล มุดเข้าโพรงไปกี่ครั้งกันล่ะ”
เสียงเอ่ยทักดังออกมาจากมุมมืดด้านหนึ่งของตัวบ้านทำให้เจ้าของร่างสูงที่กำลังเดินลัดเลาะต้องชะงักเท้า ก่อนจะยักไหล่ว่าไม่แคร์สักนิด รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าหล่ออย่างเป็นต่อก่อนจะพาตัวเองเข้าสู่ด้านในเพราะรู้อยู่แล้วว่าไม่นานคนด้านนอกก็จะตามเข้ามา
“ก็แค่ไม่กี่ครั้ง” เสียงทุ้มเอ่ยบอกเมื่อรับรู้ว่าคนด้านนอกนั้นตามเข้ามาแล้ว น้ำเสียงเจือไว้ด้วยความภูมิใจในประสิทธิภาพของตัวเองอยู่เต็มที่
“แล้วไงคุ้มหรือเปล่า” คนถามยังอยู่ในที่มืด เช่นเดียวกับเจ้าของบ้านที่ไม่คิดจะเปิดไฟให้ความสว่าง สองร่างสูงใหญ่ไม่แพ้กันจึงยังคงยืนคุยกันอยู่ในความมืดเหมือนไม่ต้องการให้ใครรู้เห็น
“คุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้มน่ะสิ”
“ยังไง” น้ำเสียงเอ่ยถามกระตือรือร้นราวกับว่าเขามาเพราะสิ่งนี้
“ไอ้มังกรมันจะไปมาเลฯ วันเสาร์”
“ดี เก่งนี่หว่า ไม่เสียน้ำไปเปล่าๆ”
น้ำเสียงเหมือนเอ่ยชม
