‘อุจาด ประเจิดประเจ้อ หน้าไม่อาย มาเฟียคุมบ่อนหรือไงนะ มากันเป็นกองทัพงูเห่าขนาดนั้น’ ปณาลีอดไม่ได้ที่จะคิดเพราะด้านหลังของคนทั้งคู่มีบอดี้การ์ดร่างยักษ์หลายคนเดินตามมาเป็นพรวน แถมยังเลือกนั่งในโต๊ะที่ไม่ห่างจากเจ้านายเท่าไรด้วย และบังเอิญหรือเปล่าที่ฝรั่งสุดหล่อนั่นดันนั่งหันหน้ามาทางเธอเสียอีก
ปณาลีขยับแว่นปกปิดสายตาเพราะไม่อยากมองให้เสียลูกตาไปมากกว่านี้ก่อนจะเบะปากออกนิดอย่างรับไม่ได้แต่เมื่อรู้ตัวก็ต้องรีบปรับสีหน้าโดยเร็ว แต่ยังช้าไปกว่าที่ดวงตาคมเข้มนั้นตวัดมองมา ใบหน้าสวยหวานมีแววก๋ากั่นทำทีไม่รู้ไม่ชี้ แม้จะปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอทำสีหน้าเยาะเย้ยก็ตาม
‘แล้วจะทำไม... ฝรั่งตัวโตนี่จะทำอะไรได้! เชอะ!’
เธอก็แค่ไม่ชอบและแสดงออกทางสีหน้าเท่านั้น ไม่ใช่ว่าเธอจะเหยียดหยามหรือรังเกียจผู้หญิงที่มีสามีเป็นฝรั่งหรอกนะ เพราะเพื่อนของเธอที่ทำงานเป็นแอร์โฮสเตสในสายการบินนานาชาติก็มีสามีเป็นฝรั่
