Ayşenur’un ağzından:
Hayaller kurardık gerçekleşeceğini bilmeden. Hep bir umut vardır içimizde. Ben hayatı her zaman olumlu yönleriyle ele almaya çalışır, mutlu olmak için hep sebepler arardım.
O kadar çok ölüme şahit olmuştum ki aslında tüm umutlarımın sönmesi gerekirken ben daha da çok tutundum hayata. Çünkü hayat küsemeyeceğimiz kadar kısaydı.
Çorbayı kaselere doldururken Safir de yanı başımdaydı.
Onların ilişkisi biraz farklıydı ve farklı bir enerji alıyordum. Kuzgun, Safir’e çok farklı bakıyordu. Sanki yıllardır kaybettiği en değerli hazinesini bulmuş da nihayet kavuşmuş gibi. Bu bakışlarından ötürü müdür nedir ayrı bir ısınmıştım ona. Zaten Safir, ilişki konusunda öyle kapalı kutuydu ki sinir oluyordum. Asla hayatına birilerini almıyor almak için çabaladığında ise hep saçma sapan
