Nagpaalam agad ako sa boss ko na magu-undertime ako at dahil emergency naman iyon ay mabilis niya rin akong pinayagan.
Mabilis akong umakyat kung saan ang hospital room ni Edele, at parang tumigil ang buong mundo ko ng makita siyang nirerevive ng doktor dahil tumigil na siya sa paghinga.
Nasa tapat ako ng pinto at hindi ko alam kung kaya ko bang pumasok ng tuluyan sa kwarto niya. Nakita ko si Tita na iyak na ng iyak sa isang tabi.
Hindi ako makahinga, walang ibang pumapasok sa utak ko kundi yung hirap na dinadanas ni Edele ngayon, at totoo ngang hindi mo kakayanin na makita yung isa sa mahal mo na agaw buhay sa harapan mo, para bang gusto mo ikaw na lang ang maging doktor para masigurado mong mabuhay mo siya. Gustong-gusto kong lapitan yung doktor at sabihing ako na, pero hindi ko naman
