Iyon ang naabutan kong sabi ng doktor habang hinihingal pa, siguro dahil sa pag-resuscitate niya kay Edele.
"I'm sorry..." Dugtong ng doktor.
Sumigaw na sa kakaiyak si Mama at hinawakan siya ni Tita para pakalmahin.
Nanghina ang mga tuhod ko at matutumba na sana ako, pero nahawakan ako ng kung sino man.
Nagpaulit-ulit sa tenga ko ang sinabi ng doktor, paulit-ulit sa tenga ko na para bang hindi na matatapos...
Hindi ko malaman kung paano ako iiyak... kung kaya ko bang tanggapin itong mga nangyayari... hindi ko alam kung anong gagawin ko… hindi ko siya kayang lapitan... nanghihina ako... hindi ko matanggap na wala na si Edele... hindi ko kaya… hindi ito totoo… hindi…
Parang mamamatay ako ngayon sa sama ng loob sa sarili ko… kasalanan ko 'to.. na-stress ko siya ng dahil kay Rhode, maayo
