Ateş akşam ezanının okunduğu sırada aracı park ediyordu. Su nerede olduklarını anlama umuduyla etrafını tarıyor, iyi bildiği bir semt olmasını tüm kalbiyle diliyordu. Ateş’in arabadan inmesiyle tutulan vücuduna inat hızla kapıyı açarak dışarı atladı. Henüz aşina olduğu bir manzaraya rastlayabilmiş değildi. Etraftan geçenleri, kalabalık caddeleri şöyle bir süzdü. Caddeleri süsleyen lüks apartmanlar sosyetik bir semte geldiklerini kanıtlıyordu. Meraklı gözleri yanına kadar gelip, tepkisini inceleyen Ateş’e döndü.
“Neredeyiz?” diye sordu tereddütle. “Hala İstanbul sınırları içindeyiz değil mi?”
Ateş güldü. Su’nun soru sorarken ki çocuksu hâli bir an karşısındakinin küçük bir kız çocuğu olduğunu düşündürmüştü.
“Hâlâ İstanbul sınırları içindeyiz kızıl kafa. Yirmi sekiz yıldır İstanbul’da yaş
