ตากล้องหนุ่มเงยหน้าขึ้นจากการเตรียมอุปกรณ์ถ่ายภาพชินยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวเมื่อเห็นใบหน้าหวานสดใสในชุดผ้านุ่งผืนสวยกับเสื้อคอจีนแขนกุดสีน้ำตาลเข้ม เปรมวดีมีสไตล์การแต่งตัวเป็นตัวของตัวเองเสมอจนได้ฉายา ‘สาวมั่นไม่เหมือนใคร’ น่าแปลกคือสมัยที่เรียนด้วยกันทำไมเขาไม่เคยรู้สึก ‘พิเศษ’ อย่างที่เป็นอยู่อย่างนี้ เปรมวดียิ้มให้เพื่อนสนิท เธอรู้สึกสดชื่นหลังจากอาบน้ำอุ่นให้ร่างกายกระปรี้กระเปร่าขึ้นมา
“ขอโทษนะที่ไม่ได้ออกมาต้อนรับตั้งแต่แรก” เธอเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม
“ไม่เป็นไร ทางทีมงานต่างหากที่มารบกวน แป๋มทำงานตามสบายเถอะ”
ชินรู้สึกว่ายิ่งมองเขาก็รู้สึกว่าเพื่อนสาวคนนี้สวยจนน่าจับมาถ่ายรูปเสียให้เข็ด เธอไม่ได้สวยผุดผาดบาดใจแต่มีมุมที่น่ามองได้อย่างไม่รู้เบื่อ นี่อาจจะเป็นข้อแตกต่างระหว่างคนสวยกับคนน่ารักก็เป็นได้ “แหม! ฉันก็อยากดูพวกเธอทำงานบ้างนี่...ไม่เคยเห็นเค้าถ่ายแฟชั่นซักทีขอดูแบบเต็มๆ ตาหน่อย
