Zack's Rule :: CHAPTER 1 [30%]
1187 Words
“กาย”
“งือ”
“กาย ตื่นได้แล้วครับ”
น้ำเสียงนุ่มลึกคุ้นหูทำให้ฉันที่นอนเกลือกกลิ้งอยู่บนที่นอน เปิดเปลือกตาขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลากำลังส่งยิ้มมาให้ ฉันจึงลุกขึ้นนั่งพลางยกมือกุมศีรษะตัวเอง ทำไมปวดหัวหนึบๆ แบบนี้นะ ก่อนจะได้นึกว่าทำไมตัวเองถึงเป็นแบบนี้ จมูกก็ได้กลิ่น โอวัลตินร้อนหอมกรุ่นลอยแตะจมูก
“ขอบคุณนะ” รับแก้วเซรามิคจากมือของ ‘เนส’ แฟนหนุ่มสุดเนิร์ดของฉันที่ถึงจะแต่งตัวไม่ได้ดูดีอะไรมาก ค่อนข้างเชยด้วยซ้ำ ทว่าฉันกลับรู้สึกดีที่ได้คบกับเขา คบมาได้ห้าเดือนแล้วด้วยนะ “กายเป็นอะไร?”
“เมา” ตอบแค่นั้นก็รับรู้ถึงน้ำเสียงและท่าทางที่ค่อนข้างไม่พอใจอย่างเห็น ได้ชัด จำต้องวางแก้วโอวัลตินที่โต๊ะหัวเตียงจากนั้นก็สวมกอดเอวหนาพลางกดจูบไปที่แก้มสากอย่างแนบแน่น “บอกไม่ให้ไปก็ไม่เชื่อ”
“แต่ว่าเพื่อนกายชวน ไม่อยากปฏิเสธเพื่อน”
“แล้วไม่เกรงใจผม?” หันมามองค้อน เนสเป็นรุ่นน้องที่มหาลัยเรียนคณะวิศวฯ ปีสองอายุ 20 ปี ส่วนฉันเรียนนิเทศการแสดงปีสี่อายุ 23 ปี อันที่จริงฉันจะจบตั้งนานแล้วนะ เพียงแต่ว่าฉันดรอปเรียนเพราะต้องทำงานด้านบันเทิงเนี่ยล่ะ
“โธ่ เนสไม่งอนสิ” ฉันทำหน้าทะเล้นใส่เขาที่กำลังโกรธอยู่ พอเห็นฉันทำหน้าแบบนี้มีเหรอว่าจะไม่ใจอ่อน
“เมื่อคืนผมโทรไปก็ไม่รับ ดีนะที่ขึ้นลิฟต์มาถึงชั้นตัวเองได้” ถึงจะบ่นแต่ก็ เป็นห่วงล่ะนะ
“ขอบคุณนะคะ” เน้นคำขอบคุณพลางกดจูบไปที่ริมฝีปากของเขา
“วันนี้มีงานที่ไหนบ้าง?”
“มีถ่ายแบบกับลี้เทียนค่ะ”
“ช่วงนี้กายถ่ายงานกับเขาบ่อยมากเลยนะ” เนสลุกขึ้นพลางเดินไปยังห้องแต่งตัว ก่อนจะหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวออกมาสวมใส่ขณะที่ฉันก็ลุกขึ้นนั่ง นี่คือเปลี่ยนชุดให้ด้วยเหรอเนี่ย? เมาจนอ้วกเลยเหรอเนสถึงเปลี่ยนชุดนอนให้
“ก็เราสองคนกำลังมาแรงนี่คะ”
“ไม่ใช่เพราะว่าเป็นคู่จิ้นกับเขาเหรอ”
ก็รู้นะว่าเป็นแฟนกัน เขาจะหึงจะหวงมันก็ไม่แปลก แต่นี่มันเป็นงานของฉันไง ฉันเป็นใครคือ ‘สกาย นางแบบไอดอลชื่อดัง’ ที่กำลังมาแรงอยู่ตอนนี้ สำคัญคือฉันกำลังอ่านบทซีรีส์เพื่อเตรียมตัวเป็นนางเอกด้วยนะ
“มันก็ใช่ แต่ลี้เทียนเขาก็มีแฟนแล้วนะ”
“ผมรู้” เนสตอบกลับพลางติดกระดุมเม็ดสุดท้ายหยิบกระเป๋าสะพายเพื่อเตรียมตัวไปเรียน “แล้วเมื่อไหร่ ทุกคนจะได้รู้ว่าผมเป็นแฟนกายบ้าง”
“...”
“หลบๆ ซ่อนๆ แบบนี้ผมก็มีความรู้สึกนะ” พอเขาพูดแบบนี้ฉันรีบตรงไปสวมกอดเขาทันที
“กายขอโทษ” เอ่ยปากขอโทษเขา “งั้นเย็นนี้เราไปดินเนอร์กันนะ กายเสร็จงานจะรีบไปรับเลย”
“อืม”
“ไม่โกรธกายนะ” ฉีกยิ้มกว้างให้ซึ่งต่อให้เนสจะนิ่งแค่ไหน เจอฉันโหมดนี้ไปก็ใจอ่อนทุกที “กายยอมเนสแล้ว”
“ยอมจริงเหรอ?” เลิกคิ้วขึ้นพลางกอดเอวฉันแน่น “แน่ใจ”
“แน่สิ”
“ดินเนอร์เสร็จ ผมกินของหวานนะ” คำขอของเขาทำเอาฉันเขินอาย หน้าร้อนเห่อไปหมด เนสจึงแนบจูบมาที่แก้มของฉันไล่มายังลำคอ
“อย่าทำรอยนะคะ” เพราะรู้ว่าเขากำลังจะทำอะไรถึงได้ห้ามไว้ก่อน
“ผมทำใต้ร่มผ้าได้ใช่ไหม?”
“เนสอ่า”
“หึ ผมไปเรียนก่อน เจอกันคืนนี้ห้ามเบี้ยวนะ”
ฉันพยักหน้ามองร่างสูงโปร่งที่เดินลงบันไดออกจากห้องเรียบร้อย ฉันก็เข้าไปอาบน้ำแต่งตัวด้วยเสื้อยืดสีขาวพร้อมกางเกงขาสั้นยีนส์เอวสูง พอเห็นเสื้อยืดสีขาวที่ตัวเองใส่พาให้นึกไปถึงเสื้อสีขาวแบบเดียวกัน แต่อยู่บนตัวชายหนุ่มที่มีรอยสักเต็มร่างกายกำยำมากกว่า
“ใคร?” พอนึกไม่ออกว่าใครฉันก็ลงบันไดตรงไปยังครัวก็ต้องอมยิ้ม เมื่ออาหารเช้าง่ายๆ ถูกทำเตรียมไว้ให้ เหตุผลที่ฉันคบกับเนส ถึงเขาจะเนิร์ดไม่เหมาะสมกับฉันเหมือนที่ผู้จัดการส่วนตัวว่า แต่ฉันก็เลือกเขาไปแล้วนี่นา เนสเป็นผู้ชายที่นิ่งๆ แต่เขา ใส่ใจฉันดีมาก เราสองคนเจอกันที่มหาลัยตอนที่เพื่อนของเขามาขอลายเซ็นและถ่ายรูปด้วย จังหวะนั้นแววตาของเราสองคนสบกัน มันเหมือนมีพลังงานบางอย่างให้ดึงดูดฉันจึงตามจีบเขา ใช่ ทุกคนสกายนางแบบชื่อดังตามจีบผู้ชายเนิร์ดๆ อย่างเนสล่ะ แล้วมันก็เป็นจริงทุกคน ความฝันของฉันเป็นจริงเมื่อเนสตกลงคบกับฉันและย้ายมาอยู่ที่เพ้นเฮ้าส์ด้วยกัน
ที่นี่ปลอดภัยมากที่จะไม่มีใครรู้ อย่างน้อยฉันก็ต้องเก็บเรื่องของเขาไว้เป็นความลับตามที่ผู้จัดการบอก ฉันเห็นใจเขานะเพราะเขาเองก็อยากควงฉันอย่างเปิดเผย เขาอดทนมาจนถึงห้าเดือนนับว่าเป็นเวลานานพอควร ฉันว่าถ้าฉันเล่นซีรีส์เรื่องนี้จบ ฉันจะประกาศว่าตัวเองมีแฟนแล้วให้มันจบๆ ไป
ออด ออด ออด ~
เสียงออดดังขึ้นฉันที่กัดไส้กรอกทอดเป็นอันหยุดชะงักและรีบไปเปิดประตู มองร่างสูงใหญ่ที่สวมชุดสูทสีดำทั้งตัวเดินแทรกตัวเข้ามาในห้องฉัน ‘คุณฌอน’ เป็นผู้จัดการส่วนตัวฉันอายุสามสิบปีพอดีเลย เป็นผู้จัดการมาให้ฉันถึงสองปี ฉันเพิ่งเป็น ที่รู้จักก็ตอนเข้าวงการใหม่ๆ ถ่ายแบบชุดเสื้อผ้าให้ห้องเสื้อแห่งหนึ่ง
“วันนี้มีถ่ายงานกับไปแคสติ้งนักแสดงซีรีส์ครับ”
“ทานอะไรมาหรือยังคะ?” คุณฌอนส่ายหน้าแต่ฉันก็เลือกที่จะชงกาแฟดำให้เขาที่โซฟา คนตรงหน้ากำลังไถไอแพดเพื่อบอกงานของวันนี้ให้ฉันรู้ “คือวันนี้เสร็จงานเร็วไหมคะ”
“ผมไม่ทราบครับ ต้องดูระยะเวลาการทำงานด้วย” ฉันเม้มริมฝีปากตัวเองจนคุณฌอนขมวดคิ้วอย่างสงสัย “มีอะไรหรือเปล่าครับ?”
“วันนี้ฉันนัดกับเนสจะไปดินเนอร์ด้วยกันน่ะค่ะ” ตอบกลับคนตรงหน้าที่พอรับรู้สิ่งที่ต้องการจึงยกแก้วกาแฟขึ้นจิบ
“คุณรู้ใช่ไหมครับคุณสกาย”
“ค่ะ”
“คุณจะเปิดตัวแฟนไม่ได้ ตอนนี้คุณกำลังดัง มีงานซีรีส์เข้ามาให้ได้ประสบการณ์” ตั้งใจฟังเขาทุกอย่างมันก็ถูกนะ ตอนนี้งานสำหรับฉันมันสำคัญมาก ฉันต้องหาเงินเองใช้จ่ายในชีวิตไหนจะต้องจ้างคุณฌอนอีก มันหลายอย่างจริงๆ นั่นแหละ
“ดินเนอร์ที่ห้องก็ได้ค่ะ”
“ดีมากครับ”
- Writer
