ปลายทางแห่งรัก

ตอนที่2

ท่ามกลางบรรยากาศที่แสนจะโรมแมนติกในยามค่ำคืน ไฟประดับสว่างไสวและไหนอีกทั้งดอกไม้ที่ประดับวางได้อย่างสวยงาม ทิวทัศน์ที่อยู่ติดกับริมแม่น้ำทำเอาอิงฟ้าถึงกับยิ้มออกมา ความสวยและงดงามของมันกำลังตกอยู่ในสายตาระยิบระยับของเธอ

"คุณชอบร้านอาหารที่นี่ไหมครับฟ้า"

"ชอบค่ะ ฟ้าชอบมากบรรยากาศดี ทิวทัศน์สวย ดินรู้จักร้านอาหารที่นี่ได้ยังไงคะ"บรรยากาศโดยรอบถือว่าเป็นที่น่าพอใจเป็นอย่างมาก ทั้งแสงไฟและไหนจะการตกแต่งโต๊ะแบบพิเศษที่ปฐพีเป็นคนสั่งทางร้านอีก ไม่ว่าจะกี่ครั้งที่ทั้งคู่ได้ออกมาดินเนอร์ในยามค่ำคืนกันสองต่อสอง ทุกครั้งอิงฟ้าเหมือนกันหลุดเข้ามาอยู่ในเทพนิยายที่มีเจ้าชายผู้สูงศักดิ์คอยทำให้เธอตื้นตันอยู่ในหัวใจ

"ถ้าฟ้าชอบวันหลังผมจะพาฟ้ามาอีก"แค่เพียงได้เห็นรอยยิ้มที่ประดับอยู่บนใบหน้าเรียวเล็ก เพียงแค่นี้มันก็ทำให้คนที่ต้องแบกรับภาระหน้าที่อย่างหนักหน่วงหายเหนื่อยได้โดยทันที

"ฟ้าต้องขอบคุณดินมากเลยนะ ที่ดีกับฟ้า"

"ฟ้าไม่ต้องขอบคุณดินหรอก เพราะทุกอย่างที่ดินทำนั้นก็เพราะว่าดินรักฟ้า"มือหนากุมมือเรียวเล็กเอาไว้ ความอบอุ่นแผ่ซ่านเข้าไปถึงในหัวใจ สายตาที่เต็มไปด้วยความรัก ความจริงใจ กำลังทอดมองหญิงสาวที่กำลังนั่งส่งยิ้มให้เขาอยู่ตรงหน้า ถึงแม้ว่าแฟนสาวจะไม่มีฐานะที่ร่ำรวยเหมือนกับใครคนอื่นเขาแต่นั่นมันไม่ใช้ในสิ่งที่เขาฝันหา คู่ชีวิต คู่คิด คู่ที่จับมือกันไม่ว่าจะเจอปัญหาอะไร จะร้ายแรงเพียงไหนนั่นคือสิ่งที่คนอย่างปฐพีนั้นต้องการและตอนนี้เขาก็เจอเธอแล้ว

มื้อค่ำอันสุดแสนพิเศษถูกเสิร์ฟด้วยอาหารชั้นเลิศของทางร้านบวกด้วยไวน์แดงที่ผ่านการหมักหมมมานานหลายปี รสชาติของมันนุ่มละมุนลิ้นตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้สัมผัส ท่ามกลางความสงบของบรรยากาศรอบ ๆ โต๊ะมันสามารถทำให้ทั้งคู่ผ่อนคลายเพราะไม่มีใครที่จะกล้าเข้ามารบกวนเวลาสวีทหวานของแขกVIPของทานร้านถ้าหากว่าทั้งคู่ไม่ได้เรียก

"อาหารที่นี่อร่อยไหมครับฟ้า"

"อร่อยมากเลยค่ะ เสียดายจังที่แม่ไม่ได้มาด้วย"สีหน้าของอิงฟ้าสลดเมื่อพูดถึงมารดาของเธอ จนทำให้ปฐพีรู้สึกใจไม่ดียามเมื่อแฟนสาวมีสีหน้าเช่นดั่งตอนนี้

"งั้นเอาอย่างนี้ไหม เราสั่งอาหารพวกนี้ไปฝากแม่ของฟ้ากัน"

"แต่อาหารพวกนี้มันคงแพงหน้าดู"เพราะดูแล้วค่าอาหารที่อยู่บนโต๊ะนี้ก็คงไม่ใช่ถูก ๆ ชีวิตนี้ถ้าหากปฐพีไม่พามาคนอย่างเธอก็คงจะไร้บุญวาสนาที่จะได้ทานอาหารหรู ๆ แบบนี้

"มันไม่สำคัญหรอกนะฟ้าว่าจะแพงหรือไม่แพง มันสำคัญตรงที่ว่าสิ่งนี้เราจะมอบให้ใครมันต่างหาก ซึ่งคนที่ดินจะมอบให้ เขาเป็นแม่ของผู้หญิงที่ดินรัก แค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ"

"ดิน"

"อย่าคิดมากเลยนะครับคนดีของดิน"ในเมื่อเขาพูดมาเช่นนี้แล้วคนอย่างเธอจะมีสิทธิ์ไปคัดค้านอะไรได้นอกเสียจากปล่อยเลยตามเลย ทุกคนอาจจะมองว่าเธอคบกับปฐพีเพื่อใช้ชีวิตให้อยู่ดีสุขสบาย หวังรวยทางลัด แต่ในความเป็นจริงแล้วมันไม่ใช่อย่างที่ทุกคนคิด แม้แต่ของที่ปฐพีซื้อให้ อะไรที่มันแพงเกินไปเธอจึงเลือกที่จะปฏิเสธและไม่รับสิ่งนั้น เธอไม่อยากให้ใครมาดูถูกและตราหน้าว่าเกาะผู้ชายกิน ถึงแม้ว่าเธอกับแม่จะใช้ชีวิตมาด้วยความลำบากตั้งแต่เด็กแต่คนอย่างเธอก็ไม่ยอมให้ใครมาตราหน้าเอาได้ง่าย ๆ ถึงเธอจะจนแต่ก็จนอย่างมีศักดิ์ศรีแม้จะไม่รวยล้นฟ้าเหมือนกับปฐพีแต่คนอย่างอิงฟ้าก็ไม่มีวันงอมืองอเท้าให้ใครมาดูถูกได้ง่าย ๆ

"ขอบคุณมากเลยนะดินสำหรับอาหารวันนี้"หลังจากดินเนอร์มื้อสุดหรูจบลงปฐพีก็พาอิงฟ้ามาส่งที่บ้านของเธอซึ่งบริเวณหน้าบ้านมีร้านขายขนมเล็ก ๆ ซึ่งกิจการของบ้านอิงฟ้าคือเปิดร้านขายขนมไทยที่อยู่ไม่ไกลจากบริษัทของเขา ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงร้านขนมเล็ก ๆ แต่กลับร้านขนมที่คนสนใจอยู่ไม่น้อยเพราะรสชาติของขนมนั้นทำเอาคนที่แวะเวียนเข้ามาซื้อถึงกับติดใจ ขนมทุกอย่างล้วนเป็นฝีมือของแม่แฟนสาวอย่าง'แม่สายฝน'ทั้งนั้น ท่านทำทุกอย่างและเลือกวัตถุดิบด้วยตัวของท่านเอง โดยมีอิงฟ้าเป็นลูกมือช่วยแม่ของเธอทำขนมขายส่วนเขาบางครั้งก็ยังอาสามาเป็นลูกมือช่วย เรียกได้ว่าตอนนี้เขาใกล้จะทำขนมสูตรของแม่อิงฟ้าได้เกือบหมดทุกอย่าง เพราะด้วยความที่เขาคลุกคลีอยู่กับขนมไทยพวกนี้ตั้งแต่ที่เริ่มคบหากับอิงฟ้าตั้งแต่สมัยเรียน ด้วยความรักที่จริงใจต่ออิงฟ้าเขาจึงขอให้เธอพามาที่บ้าน ครั้งแรกที่เขาได้พบกับแม่สายฝน สายตาของเขาแทบจะไม่เชื่อว่าทั้งคู่เป็นแม่ลูกกัน ในทางความคิดเขานึกว่าอิงฟ้ากับสายฝนเป็นพี่น้องกันเสียอีก

'แม่จะไม่ว่าอะไร ถ้าหากดินรักลูกสาวแม่จริง แต่แม่ขออย่างเดียวอย่าทำให้อิงฟ้าเสียใจ และถ้าหากวันไหนดินหมดรักลูกสาวแม่ แม่ก็ขอให้ดินพาอิงฟ้ามาส่งที่แม่อย่าทิ้งน้องไว้กลางทาง เข้าใจใช่ไหม"

'ครับผมเข้าใจ ผมจะไม่มีวันทำให้ฟ้าต้องเสียใจ และผมจะไม่มีวันหมดรักอิงฟ้า'นี่คือคำสัญญาของปฐพีที่สัญญาต่อหน้าแม่สายฝนซึ่งเป็นแม่ของแฟนสาวที่เขารักสุดหัวใจ

"อ้าว แม่ยังไม่นอนอีกเหรอคะ"อิงฟ้าเดินเข้ามาในบ้านก็เห็นไฟตรงกลางบ้านเปิดสว่าง ส่วนแม่ของเธอนั้นกำลังนั่งดูละครในทีวี

"แม่นอนไม่ค่อยหลับ เลยลงมาเปิดทีวีดูว่าแต่ลูกเถอะไปทานข้าวกับดินเป็นยังไงบ้าง สนุกไหม"วงแขนที่แสนอบอุ่นอ้าออกกว้างโอบกอดลูกสาวเพียงคนเดียวที่เดินมาซบตรงอกอย่างออดอ้อนเหมือนกับเด็ก

"สนุกมากเลยค่ะ อาหารก็อร่อยเสียดายที่แม่ไม่ได้ไปด้วย"

"จะให้แม่ไปทำไม ไปเป็นก้างความสุขของลูกหรือไง"

"ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย หนูอยากให้แม่ออกไปเปิดหูเปิดตาบ้างก็เท่านั้นเอง"เพราะตั้งแต่ที่เธอจำความได้ น้อยครั้งที่แม่ของเธอนั้นจะออกไปเที่ยวสนุกเหมือนกับคนอื่น ๆ เพราะวัน ๆ ก็เอาแต่หมกตัวอยู่กับการทำขนมไทยขายมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ถ้าจะออกไปก็ออกไปซื้อของมาเพื่อทำขนมเท่านั้นยากที่จะออกไปเปิดหูเปิดตา

"แม่แก่แล้ว อยู่ทำขนมที่บ้านขายดีกว่า"

"แม่ไม่ได้แก่ซะหน่อย แม่ของฟ้ายังสวยยังสาว"ไม่ได้พูดเกินจริงเลยสักนิดถ้าไม่บอกว่าเป็นแม่ลูกก็คงมีคนเข้าใจผิดคิดว่าเป็นพี่น้อง อายุของแม่ถึงใกล้จะเข้าเลขห้า แต่ความสวยความสาวยังคงสง่าเหมือนกับลูกคุณหนูที่วัน ๆ ไม่หยิบจับหรือทำอะไรแต้อันที่จริงมันไม่ใช่แม่ของเธอนั้นบางวันทำงานแทบจะไม่ได้พักผ่อน

"ลูกคนนี้นี่ แล้วนั่นถุงอะไรเหรอลูก"

"เกือบลืมไปเลย ดินซื้ออาหารฝากมาให้แม่ค่ะ"อิงฟ้าหยิบถุงที่บรรจุอาหารอยู่เต็มไปวางไว้ตรงหน้าของผู้เป็นแม่ที่กำลังใช้สายตามองถุงใบนั้น ก่อนจะหันมามองหน้าลูกสาวของตัวเอง

"แม่ฝากขอบคุณดินด้วยนะ แล้วก็ฝากบอกดินด้วยว่าทีหน้าทีหลังไม่ต้องซื้อมาฝากแม่"เอ่ยบอกกับลูกสาวด้วยความเกรงใจ เพราะดูจากสัญลักษณ์ของร้านที่อยู่ข้างถุงก็รู้ได้ว่ามันแพง และอีกอย่างเธอไม่ต้องการให้ใครมาชี้หน้าด่าว่าเกาะคนอื่นกิน อิงฟ้ามองหน้าของผู้เป็นแม่ก่อนที่สองแขนเรียวเล็กจะโอบกอดเอวเล็กของท่านเอาไว้ ใบหน้าที่ตกแต่งด้วยเครื่องสำอางบางเบาซบลงตรงอกใบหน้าที่มีรอยยิ้มแปรเปลี่ยนเป็นหม่นหมอง

"แม่ขา ฟ้าไม่ดีตรงไหนเหรอคะแม่ของดินถึงไม่ชอบฟ้า"กว่าจะประคับประคองรักให้มาจนถึงทุกวันนี้ได้มันไม่ใช่ง่าย ๆ เลยสักนิด ความจนของครอบครัวเธอไม่ได้เป็นที่พึงพอใจของครอบครัวฝ่ายชาย เธอยังคงจำวันแรกที่ชายหนุ่มพาเธอไปที่บ้านของเขาครั้งแรกได้ สายตาของแม่ปฐพีนั้นมองเธออย่างดูถูกเหยียดหยามตั้งแต่ก้าวแรกที่เธอเดินเข้าไป แต่ยังดีที่พ่อของปฐพีนั้นไม่ใช้สายตาแบบเดียวกับของภรรยามองมาที่เธอ

'แม่จะไม่ถามนะดินว่าลูกกับเธอคนนี้ไปรักกันได้ยังไง แต่แม่ขอสั่งห้ามให้ลูกเลิกคบเลิกติดต่อกับเธอซะ'น้ำเสียงแหลมดังก้องภายในห้องรับแขก สายตาแห่งความไม่พอใจถูกส่งไปให้อิงฟ้าที่นั่งอยู่บนพื้นพรม

'ทำไมครับแม่ เป็นเพราะอะไรครับทำไมแม่ถึงได้สั่งให้ผมเลิกติดต่อกับฟ้า'

'เหอะ ลูกเป็นถึงทายาทของสิริกิตเจ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์อันดับต้น ๆ ของเมืองไทย แล้วไหนกิจการอื่น ๆ อีกมากมาย แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นใคร เป็นแค่ลูกสาวของแม่ค้าขายขนมไทยจน ๆ มีดีแค่หน้าตาที่ดูพอจะไปวัดไปวา ไม่มีอะไรเหมาะสมกับลูกเลยสักนิด'คำพูดที่เปล่งออกมาจากปากของแม่ปฐพีในตอนนั้นมันเหมือนหอกเหล็กแหลมนับร้อยที่เสียบแทงทะลุไปตามร่างกายของเธอนับครั้งไม่ถ้วน สายตาดูถูกเหยียดหยามและสมเพชในตัวของเธอมันยังคงตราตรึงอยู่ในสมอง

'ถึงฟ้าจะไม่รวยเหมือนกับเรา แต่ฟ้าเธอเป็นคนดีนะครับแม่'มือหนากุมมือของเธอเอาไว้ มันคือสิ่งเดียวที่ทำให้เธอมั่นใจว่าจะมีเขายืนอยู่ข้าง ๆ ไม่ไปไหน

'เป็นคนดีแล้วยังไงดิน เป็นคนดีแล้วมีฐานะที่คู่ควรกับลูกไหม มีหน้ามีตาเชิดชูให้ลูกไม่ต้องอายใครไหม แม่รับไม่ได้หรอกนะที่จะต้องมีสะใภ้จน ๆ แบบมัน'คนเป็นแม่รู้สึกไม่พอใจที่ลูกชายเพียงคนเดียวไม่รู้ไปคว้าเอาผู้หญิงอย่างอิงฟ้ามาเป็นคนรักได้ยังไง เพราะไม่มีอะไรที่เหมาะสมกับลูกชายของหล่อนเลยสักนิด

'แม่ พูดอะไรรักษาน้ำใจฟ้าบ้างสิครับ'

'นั่นสิคุณหญิง คิดจะพูดอะไรรักษาน้ำใจหนูอิงฟ้าบ้าง'คำพูดที่ออกมาจากปากคุณหญิงของบ้าน แม้แต่คนฟังยังรับรู้ได้เลยว่ามันรุนแรงมากขนาดไหน จนทำให้ผู้เป็นสามีที่นั่งฟังอยู่นานถึงกับเอ่ยปราม

'ทำไมฉันจะต้องรักษาน้ำใจ คนจน ๆ แบบนี้ด้วย และลูกก็ด้วยดิน แม่ขอสั่งให้ดินเลิกยุ่งกับผู้หญิงคนนี้ซะ"หัวเด็ดตีนขาดยังไงเธอก็จะไม่มีวันรับผู้หญิงคนนี้มาร่วมใช้นามสกุลเดียวกับเธอ เพราะคนที่จะมาเป็นสะใภ้บ้านนี้จะต้องเป็นคนที่มีหน้ามีตาในสังคม ไม่ใช่ลูกแม่ค้าจน ๆ อย่างอิงฟ้าที่ตอนนี้ยืนน้ำตาคลอเมื่อถูกต่อว่า

'เธอน่ะไม่ต้องคิดจะหวังจับลูกชายฉันเพื่อหวังรวยทางลัดหรอกนะ เพราะถึงยังไงฉันก็ไม่มีวันยอมให้ปฐพีลูกชายเพียงคนเดียวของฉันคบกับคนไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างเธอ'รจนาคุณหญิงแม่ของปฐพีถากถางแฟนสาวของลูกชายด้วยคำพูดที่เจ็บแสบ โดยที่เธอไม่คำนึงถึงคำพูดเหล่านั้นว่ามันจะตราตรึงเอาไว้ในใจของคนที่ได้รับฟังไว้นานแค่ไหน สายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง ดูถูก เหยียดหยามมันทำเอาอิงฟ้าไม่อยากจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับครอบครัวของแฟนหนุ่มสักเพียงใด แต่เมื่อคุณหญิงรจนารู้ว่าลูกชายของตนเองยังคบหากับผู้หญิงที่เธอเกลียดแสนเกลียด ก็คอยแต่ตามราวีและกลั่นแกล้งเธอเสมอไป แต่คนอย่างอิงฟ้าได้แต่เก็บทุกอย่างเป็นความลับเอาไว้ ไม่กล้าที่จะบอกแฟนหนุ่มไปเพราะมันอาจจะกลายเป็นเรื่องใหญ่จนทำให้ครอบครัวต้องแตกหักกัน