บทที่ 12.3
บ้านที่ดีที่สุด
เมื่อเห็นว่าร้านค้าดำเนินกิจการไปได้ด้วยดีซ่งไป๋ลู่ก็วางใจให้เจียงซินเฉินดูแล และนางแวะเวียนมาตรวจสอบเป็นรายสัปดาห์แทน
“ผักกาดขาวถึงช่วงเก็บเกี่ยวแล้ว พรุ่งนี้ข้าเก็บไปขายในตลาด เจ้าเองก็ไปด้วยกัน”
หลังมื้อค่ำซ่งไป๋ลู่บอกชายหนุ่มที่อยู่ร่วมเรือนมาหนึ่งเดือนด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ซ่งเล่อพยักหน้ารับคำและลุกขึ้นเก็บจานชามบนโต๊ะไปจัดการเช่นเดิม
ดวงตาของซ่งไป๋ลู่มองตามแผ่นหลังกว้างแล้วถอนหายใจยาว ตอนนี้ใกล้เข้าฤดูเพาะปลูกแล้ว แม้หนึ่งเดือนที่ผ่านมาซ่งเล่อจะพยายามเรียนรู้งานในสวนในไร่ ทว่าเรื่องเหล่านี้ไม่อาจสอนกันได้ในระยะเวลาอันสั้น เพียงแต่บ้านซ่งของนางนอกจากเขาแล้วก็ไม่มีแรงงานผู้ชายคนไหนอีก เพาะปลูกปีนี้คงลำบากไม่น้อย คิดถึงตรงนี้แล้วซ่งไป๋ลู่ก็ได้แต่ถอนหายใจยาวอย่างคิดไม่ตก
หากแต่เรื่องในอนาคตวิตกมากไปก็ไม่ก่อประโยชน์ หากถึงตอนนั้นซ่งเล่อไม่อาจทำงานได้อย่างคล
