บทที่ 8.4
ล้วนเป็นโชคชะตานำพา
“รอนานหรือไม่”
น้ำเสียงอบอุ่นของท่านอาจารย์หลิวทำให้ซ่งไป๋ลู่หลุดจากภวังค์ความคิด ใบหน้าสดใสยิ้มกว้างเอ่ยปฏิเสธด้วยท่าทีสุภาพมีมารยาทราวกับคุณหนูตระกูลใหญ่ ท่าทีทั้งหมดทำให้หลิวไท่จงอาจารย์ใหญ่ประจำสำนักศึกษาชงหมิง อดที่จะชื่นชมเด็กน้อยผู้นี้ไม่ได้
“สมกับเป็นน้องสาวของอาต้าจริง"
ซ่งไป๋ลู่โน้มศีรษะยิ้มรับด้วยท่าทางสุภาพ หลิวไท่จงยื่นตำราในมือให้อีกฝ่าย
"นี่เป็นตำราในส่วนที่อาต้ายังไม่ได้ศึกษา เจ้าเอากลับไปให้เขาอ่านเพิ่ทชมเติมด้วย”
“ขอบคุณท่านอาจารย์หลิวเจ้าค่ะ”
“อืม... บอกเขามุ่งมั่นตั้งใจให้มาก อย่างน้อยเขาก็มีโอกาสมากกว่าอาอวี่”
อาอวี่ นี่อาจารย์หลิวคงไม่ได้หมายถึง เมิ่งเฟยอวี่ ใช่หรือไม่ อาจเพราะรู้ว่าคนผู้นี้มีอันตรายต่อชีวิตในอนาคตของตนเอง ยามที่ได้ยินชื่อของเขาคราใดซ่งไป๋ลู่ก็รู้สึกใจสั่นหวาดกลัวทุกที
“บ่ายมากแล้ว ข้าน้อยขอตัวเจ้าค่ะ”
เอ่ยล่ำล
