บทที่ 7.2
เคราะห์ร้ายนำพาวาสนา
ซ่งไป๋ลู่กลับถึงบ้านไม่ทันเปิดประตูรั้วชายคนหนึ่งก็วิ่งมาดักเบื้องหน้านางด้วยท่าทางร้อนรน
“อาไป๋! เจ้ากลับมาแล้ว”
เกาจ้านเผิงสามีของเจิ้งซุนหนี่เอ่ยทักทายเด็กหญิงด้วยท่าทางยินดี เมื่อวานเขากลับจากการไปรับจ้างขนฟืน ภรรยาก็มาปรึกษาเรื่องที่ซ่งไป๋ลู่มาเจรจาการค้า กล่าวว่าจะรับซื้อดอกไม้แห้งจากพวกเขา ในใจของเกาจ้านเผิงยินดีจนแทบจะมาหาซ่งไป๋ลู่เพื่อตอบตกลงเสียตั้งแต่เมื่อคืน ทว่ากลับถูกบิดาทัดทานเรื่องความไม่เหมาะสมเอาไว้เสียก่อน ตัวเขาจึงได้รั้งรอมาจนถึงตอนเช้า ไม่คิดว่าเร่งรีบเพียงนี้กลับช้าไปหนึ่งก้าว เมื่อมาถึงประตูบ้านสามพี่น้องแซ่ซ่ง ซ่งต้าลู่ก็แจ้งว่าซ่งไป๋ลู่เข้าเมืองไปขายของแล้ว
ช่างเป็นเด็กหญิงที่เกิดมาพร้อมพรสวรรค์การค้าโดยแท้จริง หากหนี่เอ๋อร์ได้ทำการค้ากับนางภายหน้าชีวิตบ้านเกาของพวกเขาต้องก้าวหน้าอย่างแน่นอน
เกาจ้านเผิงมองดูบ้านไม้ขนาดกลางด้วยค
