สายรุ้ง

ครั้งแรก NC (2)

หวังอี้หนิงค่อยๆก้มลงจูบสายรุ้งเป็นการปลอบประโลมเธอ เขาใช้มือสอดไปที่หลังของสายรุ้งแล้วปลดตะขอเสื้อชั้นในด้วยมือเดียวอย่างชำนาญ เขาดึงเสื้อชั้นในของหญิงสาวโยนทิ้งไป เต้าคู่งามอวบอิ่มขนาดพอดีมือที่มียอดปทุมสีแดงสดเมื่ออวดต่อหน้าเขานั้น มันทำให้หวังอี้หนิงรีบก้มลงดูดด้วยความหื่นกระหาย เขาใช้อีกมือบีบเคล้นเต้าอวบอีกข้างไปด้วยพร้อมๆกัน การกระทำที่ถูกรุกล้ำทั้งข้างบนและข้างล่างมันทำให้สายรุ้งเกิดความเสียวกระสันอีกครั้ง

สายรุ้ง : อ๊าาาาาา เสียวจัง แต่เจ็บด้วย

หวังอี้หนิงยิ้มกรุ้มกริ่มกับคำพูดของสายรุ้ง เมื่อหวังอี้หนิงเห็นว่าช่วงล่างของสายรุ้งเริ่มลื่นและตัวเธอเองก็เริ่มขยับสะโพกเพื่อเป็นสัญญาณให้เขาเข้าไปในถ้ำสวาทให้ลึกกว่านี้ หวังอี้หนิงจึงระดมจูบปากเธออย่างดูดดื่ม เพื่อให้เธอลืมความเจ็บปวดที่ช่วงล่าง พร้อมทั้งค่อยๆดันเจ้ามังกรยักษ์ให้เข้าไปลึกๆอย่างช้าๆ จนในที่สุดมันก็เข้าไปลึกมากพอลึกจนสุดโคน หวังอี้หนิงจับขาของสายรุ้งให้อ้าออกเล็กน้อย เพื่อให้ตัวเขาขยับได้อย่างสะดวก หวังอี้หนิงค่อยๆขยับเข้าออกอย่างช้าๆ สายรุ้งบิดร่างไปมาด้วยความเจ็บแต่ก็มีความเสียวซ่านผสมปนเปกันไป เธอค่อยครางออกมาเบา หลับตาพริ้ม เงยหน้าเชิดขึ้น ตัวของเธอสั่นไปมาตามแรงกระแทกของหวังอี้หนิง

เมื่อสายรุ้งเริ่มผ่อนคลายและร้องดังขึ้น หวังอี้หนิงจึงเปลี่ยนจากนอนคร่อมเป็นนั่งคุกเข่ายกขาของสายรุ้งมาพาดบ่าของเขา แล้วจัดการส่งเจ้ามังกรยักษ์เข้าถ้ำที่เปิดใหม่รุนแรงขึ้นและถี่มากขึ้น ปั่บ ปั่บ ปั่บ ปั่บ ปั่บ ปั่บ เสียงเนื้อกระแทกกระทั้นกันจนดังสนั่นลั่นไปทั่วทั้งห้อง

สายรุ้ง : อ๊าาาาาาา เสียว รุ้งเสียว

หนิง : ชอบมั๊ย

สายรุ้ง : อือออออ ซี้ดดดดด อูยยยยย

สายรุ้งค่อยๆบิดตัวเกร็งมากขึ้น เป็นสัญญาณให้หวังอี้หนิงรู้ว่าเธอกำลังจะถึงฝั่งฝันอีกครั้งนึงแล้ว หวังอี้หนิงเอาขาเธอวางลงแล้วกลับไปยังท่าเดิม เพื่อกระแทกเข้าไปอย่างสุดแรงเกิด แรงกระทบจากมังกรยักษ์ของหวังอี้หนิงทำให้สายรุ้งกรีดร้องออกมา พร้อมกับกระตุกร่างกายอย่างแรง เมื่อเห็นดังนั้นหวังอี้หนิงจึงเร่งจังหวะ ปั่บ ปั่บ ปั่บ ปั่บ ในที่สุดเขาก็ปล่อยน้ำรักเข้าไปจนเต็มโพรงสวาทของสายรุ้ง

เมื่อหวังอี้หนิงถอนตัวออกจากสายรุ้ง น้ำรักทั้งของเขาและเธอจึงไหลออกมาเปรอะเปื้อนเต็มหว่างขาของสายรุ้ง พร้อมกับเลือดบริสุทธิ์ ปากทางเข้าถ้ำที่เคยถูกปิดสนิทตอนนี้กลับบวมแดงและมองเห็นร่องรอยของการรุกล้ำได้อย่างชัดเจน หวังอี้หญิงรู้สึกใจเต้นแรงกับประสบการณ์กามราคะของเขาในครั้งนี้

หวังอี้หนิงไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กชุบน้ำอุ่นและทิชชู่มาทำความสะอาดร่องสวาทของวายรุ้งที่ตอนนี้หลับสนิทไปแล้วเรียบร้อย นอกจากนี้หวังอี้หนิงยังทำการเช็ดตัวให้สายรุ้งเพื่อให้เธอหลับสบายขึ้น แล้วจึงไปจัดการชำระล้างร่างกายของตัวเอง หวังอี้หนิงเดินลงจากคอนโดเพื่อไปยังร้านขายยา เขาซื้อยาคุมฉุกเฉินมา 1 แผง แล้วนำมาวางไว้ที่หัวเตียงข้างๆสายรุ้ง พร้อมเขียนโน้ตเล็กๆเอาไว้

'กินซะ ถ้ายังไม่อยากมีเบบี๋'

แล้วเขาก็หลับไปอย่างหมดแรงข้างๆสายรุ้ง

...เช้าวันรุ่งขึ้น...

สายรุ้งรู้สึกตัวเพราะแสงแดดที่หน้าต่างส่องมาเข้าตาเธอ สายรุ้งรู้สึกว่าปวดหัวแล้วก็หนักหัว มึนตึ๊บๆอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เธอลุกขึ้นนั่ง แล้วก็ต้องแปลกใจที่เห็นการตกแต่งเฟอร์นิเจอร์ในห้องที่เปลี่ยนไป ห้องนี้เหมือนห้องเธอเป๊ะ เพียงแต่สีของห้องและเฟอร์นิเจอร์ไม่เหมือนกัน ทุกอย่างเป็นสีเทาและสีขาว เธอตกใจเมื่อเห็นตัวเองนั่งแก้ผ้าอยู่บนเตียง และมือเธอก็ไปคลำเจอกับอะไรบางอย่าง เหมือนขาสักข้างนึงแต่นั่นไม่ใช่ขาเธอ เมื่อสายรุ้งหันไปมองข้างๆก็พบกับชายหนุ่มหน้าขาวปากแดง นอนหลับไม่ได้สติอยู่ เธออยากจะกรีดร้องออกมา แต่กลัวเขาจะตื่นเธอไม่อยากทำความรู้จักกับเขา และพอจะเข้าใจสถานการณ์แล้วว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง เธอแทบจะร้องไห้ออกมานี่เป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่หลวงในชีวิตของเธอเลยก็ว่าได้ สายรุ้งค่อยๆย่องเบาลุกขึ้นหาเสื้อผ้าของเธอและแต่งตัว เธอหันไปหยิบกระเป๋าที่อยู่หัวเตียงและเห็นโน้ตที่หวังอี้หนิงเขียนเอาไว้ เธอถึงกับถอนหายใจอย่างน้อยๆเขาก็ยังรู้จักหาทางป้องกัน แต่เธอก็คิดขึ้นได้ว่าถ้าอย่างนั้นหมายความว่าเขาไม่ได้สวมอาวุธป้องกันตัวเองอย่างนั้นสินะ เธอแทบจะเอาหัวตัวเองโขกกับกำแพงเลยก็ว่าได้ สายรุ้งรีบหยิบยาคุมฉุกเฉินใส่กระเป๋ากำลังจะเดินออกไปจากห้องของหวังอี้หนิง แต่ในจังหวะที่เธอหันไปบนเตียง เธอก็มองเห็นคราบเลือดแห่งความบริสุทธิ์ของตัวเอง นั่นทำให้เธอร้องไห้ออกมาเบากับความโง่และไม่รู้จักปกป้องตัวเอง ต้องมาเสียความบริสุทธิ์ให้กับแปลกหน้า

สายรุ้งออกมายืนร้องไห้เบาๆหน้าห้องของหวังอี้หนิง แต่แล้วเธอก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อเห็นว่าห้องของหวังอี้หนิงคือห้อง 162 ที่อยู่ติดกับห้องของเธอ 161 สายรุ้งเอาหัวตัวเองโขกกับกำแพงจริงๆเลยคราวนี้ เธออยากจะบ้าตายอะไรจะบังเอิญขนาดนี้ เธอได้แต่ภาวนาให้เขาไม่รู้ว่าเธออยู่ห้องข้างๆ สายรุ้งเดินกลับห้องด้วยสภาพที่หมดแรง เธอควานหาคีย์การ์ดเข้าห้อง แต่ก็นึกขึ้นมาได้ว่าเธอซ่อนเอาไว้ในซิปลับในกระเป๋า เพื่อป้องกันมันหล่นหายซึ่งแน่นอนว่าเธอทำหายมาแล้วหลายครั้ง เพราะแบบนี้นี่เองที่ทำให้หวังอี้หนิงหาคีย์การ์ดของเธอไม่เจอเมื่อคืน