หวังอี้หนิงเอื้อมมือไปปิดน้ำจากฝักบัวและเดินไปหยิบผ้าขนหนูเพื่อนำมาเช็ดตัวให้กับสายรุ้ง เขาค่อยไล่เช็ดตัวของสายรุ้งไปทีละส่วนอย่างเบาม่อที่สุด ไม่ว่าผ้าขนหนูจะผ่านไปยังจุดไหนส่วนไหนในร่างกายของเธอ มันก็ยิ่งทำให้ความต้องการของสายรุ้งมีมากขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งมือของหวังอี้หนิงถูกตัวเธอมากเท่าไรมันก็ยิ่งทำให้เกิดความร้อนวูบวาบมากขึ้นเท่านั้น ตอนนี้ใบหน้าของสายรุ้งแดงก่ำไปหมดด้วยความเขินอายผสมกับความต้องการทางเพศ หวังอี้หนิงก้มลงจูบสายรุ้งอย่างแผ่วเบาที่หน้าผาก ก่อนที่จะอุ้มตัวเธอไปนั่งบนเคาน์เตอร์ล้างหน้าที่อยู่ในห้องน้ำ
สายรุ้ง : พารุ้งมาตรงนี้ทำไมคะ?
หนิง : แล้วอยากไปตรงไหน
สายรุ้ง : รุ้งไม่รู้
หวังอี้หนิงจับปลายคางของสายรุ้งให้เชิดหน้าขึ้น เขาจูบเธออย่างหื่นกระหายใช้ลิ้นควานเข้าไปในปากเพื่อดูดกลืนความหวานจากปากของเธอซ้ำๆอยู่นานหลายนาที แล้วจึงจับตัวเธอให้นั่งบริเวณขอบเคาน์เตอร์ล้างหน้า จับข
