K-6: Lihim na pagnanasa
1049 Words
"Saan sa tingin mo ang punta mo, Charmel?"
Naudlot ang paghakbang ko paalis sa kama nang marinig ko ang paos na boses ni Uncle Vince. Kaagad kong pinunasan ang luhang dumaloy sa aking mga mata nang maalala ang mapait na sinapit ng mga magulang ko.
Kalunos-lunos ang sinapit ng aking pamilya. Sinisisi ko ang taong naging dahilan nito dahil sa kanya nag-ugat ang lahat.
Kung sino man siya ay hindi sana siya patulugin ng kanyang konsensya at sana sa impiyerno ang bagsak niya.
"G-Gagamit lang po ako ng banyo, Uncle. Hindi ko naman po kayo tatakasan," wika ko sa garalgal na tono. Ilang beses kong pinunasan ang pisngi ko dahil hindi mapuknat-puknat ang mga luha ko.
Hinigpitan ko ang kapit sa kumot na nakatakip sa katawan ko nang maramdaman ko ang kamay niya sa balikat ko. Nakatayo na pala siya sa tabi ko at hindi ko man lang napansin.
"Dapat lang, Charmel," aniya. Hinalikan pa niya ako sa aking balikat na ikinapiksi ko naman. Nakakadiri siya. Gusto kong burahin ng sabon at tubig ang mga haplos at halik niya sa buo kong katawan ngunit alam kong wala itong magagawa.
"Pero ipoposas pa rin kita rito sa kwarto natin para makasiguro ako na hindi ka tatakas."
Dinilaan niya ako sa aking leeg at halos pigilan ko ang sarili ko na bigwasan siya sa takot na masaktan na naman ako baka maisipan na naman niya akong galawin.
"H-Huwag na, please. Hindi naman ako nakatakas. Huwag mo naman gawin sa akin 'to," mangiyak-ngiyak na pakiusap ko. Tiniis ko ang pagpasada niya ng dila sa leeg ko kahit gusto ko ng sabihin na tumigil na siya.
"I don't trust you, baby girl. Atat kang makawala sa buhay ko kaya hindi ako naniniwala na hindi mo tatangkain na tumakas," galit na sabi niya.
Lumayo siya sa akin at nakita kong naupo siya sa kama habang sinusuot ang kanyang jogging pants. Sana lumabas na siya rito sa kwarto para mapanatag naman ang loob ko na hindi na niya ako gagawan ng masama.
He is right. Hindi niya ako dapat pagkatiwalaan dahil tatakasan ko talaga siya kapag nagkaroon ako ng pagkakataon.
"Ano pa ba kasing gusto mo? Nakuha mo naman na ang gusto mo 'di ba? Bakit hindi mo pa ako palayain. Gusto ko ng magbagong buhay, ayoko na ng ganito." Paulit-ulit na lang ako sa mga lintanya ko. Sana naman pumayag na siya dahil hindi ko na matitiis ang mga ginagawa namin at syempre ang pananakit niya kapag ayaw kong sumunod sa mga gusto niya.
"Nah. You can't leave me. Ikaw ang gusto ko, Charmel. Bakit kita palalayain? Ang laki na ng gastos ko sa iyo tapos paaalisin na lang kita basta-basta? No!You will stay with me.x
"B-Bayad naman na siguro ako, Uncle. Nakuha mo ang virginity ko. Pumayag ako sa gusto mo na magkaroon tayo ng relasyon. Sapat naman na siguro 'yan para kabayaran."
Humalakhak siya ng malakas sa sinabi ko.
"Bayad? For your information, thirty million lahat ang binayaran kong utang ni Gabriel! Hindi pa sapat ang virginity mo sa laki ng binayaran ko. Kaya wala kang magagawa kundi ang manatili sa akin habang buhay!"
Na-shock ako sa laki ng utang ni Daddy. Kaya pala sobrang init ng ulo niya at hindi siya makausap ng matino dahil sa napakalaking utang na 'to.
Ano ang nangyari at bakit siya nabaon sa utang? Maunlad naman ang mga negosyo namin at malaki ang pasok nito ng pera sa mga banko ni Daddy. Paanong sa isang iglap lang ay nagkautang siya ng ganito kalaki?
"Are you shocked to know that, Charmel? Alam mo ba na hindi pa kasali riyan ang interest at tubo ng mga utang na iniwan ng ama mo. Kaya paano kita palalayain kung ikaw lang ang nakikita kong pwedeng maging kabayaran ng mga utang ng ama mo!"
"Tumanggi naman ako 'di ba? Ikaw lang ang may gustong bayaran ang lahat ng 'yan. Nilansi mo ako noong una dahil akala ko libre lahat ang mga binibigay mo sa akin. 'Yon pala, gusto mong magkaroon tayo ng bawal na relasyon! Sana hinayaan mo na lang akong mamatay kung ganito lang din ang mararanasan ko sa mga kamay mo. Sana hinayaan mo na lang akong mamatay ng araw na 'yon!"
"Well, you have no choice. Kung ayaw mo talaga noon na sumama, 'di sana ay tumanggi ka. Kung ayaw mo sa mga ginagawa ko sa iyon noon, 'di sana hindi ka pumayag. Pero gusto mo rin naman 'di ba, baby girl? Lalo na kapag kinakain kita riyan."
Tinuro niya ang pagitan ng mga hita. Hindi ko naman napigilang tumaas ang presyon ng dugo ko at panlisikan siya ng mga mata.
"Bastos! Ang manyak mo!"
"Pero nasarapan ka naman?" Sabay halakhak na naman niya ng malakas.
Yes, aaminin ko nasasarapan ako sa ginagawa namin noong una. Pero nang ma-realized kong sobra niyang possessive sa akin at pinagseselosan niya lahat ng kausap kong lalaki. Doon ko naisip na tumigil na. Tigil na kasi hindi na tama.
Pero heto ako ngayon at ang hirap makawala sa mga kamay niya. Kahit gusto kong umalis dito, hindi ko naman alam kung papaano.
"Ano? Hindi ka makaimik diyan, Charmel? Masarap 'di ba? Masarap ang bawal." Ngumisi siya sa akin at pagkatapos ay dinilaan niya ang kanyang labi.
Napakapit na naman ako ng mahigpit sa kumot at bahagyang napaatras palayo sa kanya.
"Kabaliwan 'yang gusto mo, Uncle. Buhay ka pa lang ay sinusunog ka na sa impiyerno!"
"So what? Nabaliw ka rin naman, ah?," tumawa na naman siya. Pero bigla siyang sumeryoso pagkatapos. "Matagal kong hinintay ang pagkakataong ito, Charmel. Seventeen ka pa lang pinagnanasaan na kita kaya hindi ka makakawala sa akin."
Kinilabutan ako sa sinabi niya. Seventeen pa lang ako ay gusto na niya ako. Kaya siguro ganoon na lang ang mga titig niya sa akin. Titig na may binabalak na masama. Iyon pala, matagal na niya akong pinagnanasaan.
"Nagulat ka ba, baby girl? Ganyan kita kagustong makuha. Pero kita mo nga naman. Ang ganda ng timing ng kapalaran ano? Akala ko hanggang panaginip na lang lahat ng 'to. Akala ko hindi ka na magiging akin at hindi kita matitikman. Pero pinaboran ng tadhana ang gusto ko, nakuha na kita at magiging akin ka habang buhay."
"No! Ayoko! Hindi ako magiging iyo!"
"Don't say no, Charmel. Don't tell those words to me!"
- Writer
