เวลาบ่ายโมง
หลังจากที่ทุกคนกลับไปกันหมดแล้วรวมทั้งนักข่าวด้วย ก็เหลือแค่ผมกับคุณย่าและพี่จัน และฝั่งครอบครัวของยัยเด็กแสบนั่น ก่อนหน้านี้ผมต้องปล่อยให้ทุกอย่างมันผ่านไปโดยที่ทำตามที่ผู้ใหญ่บอก และดูจากสีหน้ายัยนั้นแล้วก็เหมือนจะร้องไห้อีกด้วย นี่เรา 2 คนคงโดนหลอกกันทั้งคู่
“นี่มันอะไรกันครับคุณย่า ผมต้องการคำอธิบาย..?”
ผมหันไปหาย่าผมทันทีเพื่อที่จะถามให้รู้เรื่อง
“ที่ย่าต้องทำแบบนี้ย่ามีเหตุผลนะกิจ...หนูเจนคือฉัน...”
ย่าผมกันไปหาทางยัยเด็กแสบนั่นที่ตอนนี้ยืนร้องไห้โดยไม่พูดอะไร
“ทำไมทุกคนถึงทำกับหนูแบบนี้คะ ทำไมพ่อถึงต้องโกหกหนูด้วย ไหนพ่อบอกว่าจะให้หนูเป็นคนเลือกคนที่หนูรักเท่านั้นไง ทำไมพ่อต้องหลอกหนูด้วย ฮือออออ......”
เห้ย!...ยัยเด็กแสบนี่ร้องไห้เสียงดังเลย นี่เมื่อกี้ยังเงียบๆอยู่เลยร้องไห้เป็นเด็กไปได้ พ่อเธอจึงเดินเข้าไปกอดเธอไว้
“พ่อไม่ต้องมากอดหนูเลย หนูเกลียดพ่อแล้ว พ่อ
