ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังขึ้นจนผมต้องหยุดชะงักการกระทำตรงหน้า
“คุณกิจค่ะพี่ขอเข้าไปนะคะ คุณย่าให้พี่เข้ามาดูอาการคุณกิจนะคะ...”
“ไม่ต้องครับ ผมดีขึ้นแล้วครับพี่จัน...ฝากบอกคุณย่าด้วยว่าผมง่วงแล้วผมขอพักผ่อนนะครับ”
“แล้วน้องเจนละคะ.?.”
“กลับห้องไปตั้งนานแล้วครับ พอเธอเอายามาให้ก็ออกไปเลย...”
“ค่ะ งั้นพี่ไม่รบกวนนะคะ พักผ่อนนะคะคุณกิจ...”
“ครับพี่จัน...”
ผมหันมายิ้มให้คนที่นอนอยู่ใต้ร่างผมตอนนี้เพราะเธอไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้ เพราะผมใช้มือปิดปากเธอไว้พร้อมกับนั่งคร่อมไม่ให้เธอขยับตัวหนี
“อื้อออ ปล่อยหนูนะ...”
“ฝันไปเถอะว่าฉันจะปล่อยเธอ...”
ผมจับแขนเธอขึงไว้เหนือหัวรวบไว้ด้วยมือข้างเดียวของตัวเอง ส่วนมืออีกข้างก็ลูบไล้ไปตามลำตัวของเธอไปจนถึงชายกระโปรงที่ผมดึงขึ้นมาจนถึงเอวเผยให้เห็นแพนตี้สีชมพูอ่อน
“ครั้งนี้เธอหนีฉันไม่พ้นแน่ ไม่มีมือทุบฉันแล้วก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว..
