7.คนเลว
1435 Words
สามีจองจำรัก
ตอนที่ 7 คนเลว
“ พี่รู้ว่าริสากำลังสับสน ขอให้ริสารู้ว่าพี่รักริสา แค่นั้นมันก็เกินพอสำหรับเรื่องของเรา ”
ตั้งแต่ได้ฟังน้ำคำของเกล ผู้หญิงที่พิธานมีความสัมพันธ์ข้องเกี่ยวด้วย ริสาเหมือนคนกำลังสับสนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ริสานั่งเงียบตลอดทาง นั่งอยู่ที่ระเบียงห้องอย่างเงียบๆคนเดียวราวกับกำลังครุ่นคิดทบทวนเรื่องราวนี้
พิธานนั่งมองแผ่นหลังของริสาอย่างเงียบๆเช่นกัน น้ำคำที่เกลพูดออกจากปากมันคือเรื่องที่แทบจะเป็นไปไม่ได้ หรืออาจจะเป็นข้อแก้ตัวเลยด้วยซ้ำ แต่ไม่ว่าจะยังไง พิธานก็จำเป็นต้องไปต่อเพื่อให้ริสาอยู่กับตน
‘ ทำไมพี่ถึงต้องการริสาขนาดนี้นะ ’
พิธานก็ยังงงกับใจตัวเอง ที่ครั้งนึงเคยมีความรัก แต่ไม่ใช่ที่รักให้อยู่ข้างๆ รักในเสน่หา รักอยากครอบครองถึงเพียงนี้เลย แต่สำหรับผู้หญิงอย่างริสาคนนี้ พิธานยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ตัวริสามา แม้จะยอมเป็นคนเลวเพื่อมัดตัวริสาให้อยู่ในความสัมพันธ์ของตนตลอดไปก็ตามที…
“ บอกสาที ว่าทั้งหมดมันไม่ใช่เรื่องโกหก ”
ริสาเอ่ยขึ้น น้ำเสียงและแววตาคือการลังเลใจที่อัดอั้นอยู่ข้างในจนต้องระบายออกมา พิธานดึงริสาเข้าไปกอดเพื่อสร้างความมั่นใจให้ริสา
“ ความจริงคือพี่รักริสามาก ”
“ …………. ”
ริสากำลังใจสับสน พิธานใช้ความรู้สึกที่ตนเสน่หาคนตรงหน้า จุมพิตจูบริสาอย่างแผ่วเบา ริสาเหมือนกับหุ่นยนต์ที่ถูกพิธานควบคุมความรู้สึกไว้ ที่พิธานบอกให้ตนรักตนก็ไหวเอนอย่างง่ายๆ พิธานค่อยๆทิ้งตัวริสาลงนอนบนเตียง ประทับจูบที่หน้าผากริสาอย่างนุ่นนวล
ตึก ตึก ตึก ~~
“ ได้ยินเสียงหัวใจพี่ไหม มันโกหกริสาไม่ได้เลยนะคะ ”
พิธานจูบริสาอย่างอ่อนโอน มือค่อยๆประสานมือริสา เพิ่มรสจูบหนักหน่วงขึ้น จูบและเมมปากซอกคอริสาเบาๆ
“ อื้มมม… ”
เสียงครางในลำคอของริสา เป็นสัญญาณบองให้พิธานรู้ว่าริสาได้คล้อยตามกับความรู้สึกที่ตนได้ชักพาแล้ว ความเสน่หาที่ต้องการมันก็ถูกพิธานกำหนดอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนทุกครั้ง พิธานสร้าง sex ให้ริสาติดใจในรสสวาทที่ตนมอบให้จนต้องหลงไหลและขาดตนไม่ได้ เช่นทุกคนที่เคยผ่านมา…
“ คุณมองสาทำไม ” เช้าที่ริสาลืมขึ้นมาเห็นพิธานยิ้มกรุ่มกริ่มมองตนอยู่ ทำริสาเขอะเขินเมื่อคิดถึงเรื่อง sex เมื่อคืนที่ทำริสาแทบไม่เป็นตัวของตัวเอง
“ พี่แค่สงสัย ว่าทำไมพี่ถึงรักริสามากขนาดนี้ ”
“ …………. ”
“ ทั้งรัก ทั้งหวง ทั้งหึง จนแทบเป็นบ้า ”
“ คุณรักสามากขนาดนั้นเลยเหรอ ” ริสาเอ่ยออกไปด้วยใจที่อยากถาม ผู้หญิงคนนึงที่ถูกรัก ถูกแสดงความรักจนหัวใจอ่อนไหว อำนาจความรักที่พิธานมอบให้มีอำนาจต่อใจริสามาก พิธานจับมือริสาไปจูบอย่างแผ่วเบาๆ
“ มากที่สุดในชีวิตพี่ ”
“ ………… ”
“ สัญญากับพี่สิคะ ว่าริสาจะไม่ทิ้งพี่ไปไหน สัญญาว่าเราจะไม่ห่างกัน เราจะอยู่ข้างๆกันแบบนี้ไปอีก 100 ปี ”
“ ค่ะ ” ริสาราวกับถูกมนต์สะกดจากพิธาน ผู้ชายที่ตนรักหมดใจแล้ว
ความสัมพันธ์ที่พิธานตั้งใจมอบให้ริสามันคือความรักและความเสน่หา แม้จะมีความลับซ่อนอยู่ในความสัมพันธ์นี้ที่ไม่อาจให้ริสารู้ได้...
“ รักริสามากขนาดนั้นเลยเหรอ ”
เสียงของเกล ผู้หญิงที่พิธานพัวพัน ผู้หญิงที่ต้องเป็นความลับสำหรับริสา เอ่ยถามพิธานขณะที่นัดเจอเพื่อคุยถึงความสัมพันธ์ที่คลุมเครือนี้
“ กูรักริสา ”
“ แต่เกลว่าพิธานแค่กำลังหลงกลิ่นใหม่ ”
“ …………. ”
“ ริสาไม่ใช่ผู้หญิงคนแรกที่พิธานทำแบบนี้นะ พิธานมีผู้หญิงตั้งมากมาย พอเบื่อกลิ่นสาบพิธานก็กลับมาหาเกล ”
“ กูกลับไปหามึงหรือมึงกันแน่ที่ไม่ไปจากกู ”
“ พิธานไม่รู้ตัวเหรอ ว่าพิธานไม่เคยหายไปจากเกล เพราะเกลคือคนที่ทำให้พิธานไม่เคยเบื่อ ไม่ว่าจะยังไงพิธานต้องกลับมาเอาเกล ”
“ …………. ”
“ เบื่อนางริสามันรึยังล่ะ ”
“ กูว่าคราวนี้ มึงคงเดาไม่ถูกแล้วล่ะ กูไม่เคยเบื่อริสา เพราะกูรักริสา ”
“ พิธานไม่เคยเป็นแบบนี้กับเกลมาก่อนนะ พิธานรักมันจริงๆเหรอ ” ด้วยคำพูด แววตาและท่าทางที่พิธานเคร่งขรึมจริงจัง จนเกลแอบแปลกใจ ทำเกลเริ่มลังเลจนเริ่มกลัว
“ ริสาคือคำตอบของกูทุกอย่าง ”
“ แล้วเกลล่ะ เกลทำให้พิธานทุกอย่าง ทำตามที่พิธานสั่งทุกอย่าง แม้เกลต้องฝืนใจโกหกว่าไม่ได้เป็นอะไรกับพิธาน ทั้งที่เราเอากับแทบทุกวัน เพื่อให้พิธานได้ไปรักกับมัน เกลทำเพื่อพิธานขนาดนี้ พิธานยังไม่เห็นใจเกลบ้างเหรอ ”
“ กูจะบอกอะไรให้นะ กูรู้สึกกับริสาที่ไม่เคยรู้สึกกับมึงเลยว่ะ ”
“ แต่เกลก็รักพิธานมากนะ มันมีอะไรที่เกลไม่มีบ้าง เกลดีกว่าริสาทุกอย่างนะพิธาน ”
“ ริสาได้หัวใจกูไง ”
“ แต่เกลไม่เคยได้อย่างนั้นเหรอ ”
“ หึ ”
“ พิธานกำลังจะทิ้งเกลใช่ไหม? ” เกลเริ่มเข้าใจในคำพูดของพิธานแล้ว
“ กูกับมึงไม่ได้คบกันตั้งแต่แรก จะพูดว่าทิ้งมันคงดูเยอะไป ”
“ เกลไม่เลิก เกลไม่ยอมเลิกนะ พิธานอย่าใจร้ายกับเกลแบบนี้เลยนะ ”
“ ถ้ามึงไม่อยากหายไป ก็อยู่ให้เป็น ทำตัวให้เชื่อง มึงจะได้ไม่ต้องเจ็บตัว ”
“ ………….. ” เกลอึ้งในคำพูดของพิธาน ทุกครั้งที่มีเรื่องผู้หญิงพิธานไม่เคยพูดแบบนี้กับเกล แต่ครั้งนี้ทำเกลจุกในอกจนพูดไม่ออก
“ เกลยอมทุกอย่าง ” เกลเอ่ยออกไป เมื่อพิธานหันหลังจะลุกออกไปจากโต๊ะ
“ เรื่องของมึง ”
“ …………. ”
ดูเหมือนพิธานใจร้ายกับเกล แต่พิธานกำลังทำตามความรู้สึกที่บอกว่าตนรักริสา รักที่อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้ รักจนต้องเป็นคนเลวทำร้ายใจคนอื่นแบบนี้…
พิธานมองริสาที่กำลังเดินมาที่รถตน ที่ได้อาสามารับที่หน้าโรงงาน ริสาเดินมาด้วยรอยยิ้มที่ทำหัวใจพิธานมีความสุขมาก
“ เหนื่อยไหมคะ ” พิธานเอ่ยถามพร้อมลูบหัวริสาอย่างเอ็นดู
“ ไม่เหนื่อยเลยค่ะ สาเป็นลูกมือพี่ศิ พี่ศิโน่นที่เหนื่อยต้องสอนงานสา ”
“ ริสาหัวไวเรียนรู้งานเร็วอยู่แล้ว ”
“ สารู้สึกคอแห้ง ”
“ เป็นอะไรคะ? ”
“ สาอยากกินชานมไข่มุกค่ะ ”
“ น่ารักจังค่ะ ” พิธานโยกหัวริสาเบาๆ ทำริสายิ้มออกมา ทำผู้ชายอย่างพิธานมีความสุขมาก ริสาลงไปซื้อชานมไข่มุก ไม่นานก็เดินกลับมา 2 แก้ว ริสายื่นให้พิธานแก้วนึง
“ สาให้พี่ค่ะ ”
“ เดี๋ยวนะ เรียกพี่ว่าพี่เหรอ ”
“ ก็เราเป็นแฟนกันแล้ว สรรพนามต้องไม่เหมือนเดิมสิคะ ”
“ อย่าไปทำน่ารักแบบนี้กับใครนะ พี่คงยอมไม่ได้เลย ”
“ สาทำกับพี่ธานแค่คนเดียวค่ะ ” ยิ่งริสาออดอ้อนตน พิธานยิ่งรักริสามาก พิธานดึงริสาไปโอบซบตน จากที่อยากให้ริสาติดหนึบตน ตอนนี้ไงกลับกลายเป็นตัวพิธานเองที่ติดริสา
ริสาทำอาหารอยู่ในครัวพร้อมฮัมเพลงอย่างสบายใจ ทำพิธานนั่งมองแล้วอดยิ้ม ตนไม่คิดว่าจะรักริสาได้มากถึงเพียงนี้เลย รักที่แม้ยอมเห็นแก่ตัว
‘ ถ้าพี่ต้องเป็นคนเลวที่ได้รักริสา พี่ก็จะเป็น ’
…………….. ?………………
✨อ่านจบแล้ว อย่าลืมกดเข้าชั้น เพื่อจะไม่พลาดความสนุกในตอนต่อไปนะคะ✨
แค่กด♥️ หรือกด ? พิมพ์คอมเมนต์ = ❤️❤️♥️
ฝากนิยายของไรท์ด้วยนะคะ ไรท์จะมีนิยายใหม่ๆมาเสิร์ฟทุกเดือนเลย ฝากติดตามด้วยน๊า อ้อนให้รักให้หลงแล้วนะ ♥️ไรท์ วิยดา♥️
- Writer
